Οβιδιακές μεταμορφώσεις έχει υποστεί η πλέον αταίριαστη συγκυβέρνηση που έχει γνωρίσει η πατρίδα μας σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορικής της διαδρομής!

Στηριζόμενη σε ένα μειοψηφικό λαϊκό κομμάτι “αγανακτισμένων” και  σε ένα άλλο πλειοψηφικό παρασιτικό κομμάτι καιροσκόπων που δήθεν ο τράχηλός τους δεν μπορούσε να υποφέρει ξένο ζυγό…τα κατάφερε να αποκτήσει μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που μας κυβερνά αδιατάρακτα από το 2015

Αυτό το συνονθύλευμα που στηρίχτηκε στο επιχειρούμενο και επιβεβλημένο εκ των πραγμάτων ξεβόλεμα των μακαρίως διαβιούντων που ήταν προσκολλημένοι με τρυφηλότητα στους μαστούς της παχυλώς δανειοδίαιτης δημόσιας αγελάδας και δεν έβλεπαν ότι αυτό το ωραίο πολυετές φαγοπότι  θα είχε το τέλος των μνηστήρων της Πηνελόπης….

Μετά τα κάπιταλ κοντρόλς που επιβλήθηκαν από την ανοησία, την έλλειψη διορατικότητας, στρατηγικής και σχεδίου μιας άκαπνης επαναστατικής κλάκας, που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να καβαλικέψει τον Φαέθοντα της εξουσίας, χωρίς να υπολογίσει κόστος και βάρη δυσβάστακτα, “ηγέτες”, “ήρωες” και λαός των “αγανακτισμένων” αντιλήφθηκαν ότι η λύση ήταν μία, αυτή της άρσης των αιτίων που μας οδήγησαν στην κρίση και ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων του 2010 με μικρές παρεμβάσεις…

Είναι δυνατόν όμως να καταστρέψεις το αφήγημα που σε οδήγησε στις αναπαυτικές και ένδοξες καρέκλες της εξουσίας;

Να πεις συγνώμη, λάθος;

Για τους πραγματικά μεγάλους ηγέτες η ειλικρίνεια και η συγνώμη είναι καθήκον και δύναμη!

Για τις τωρινές ρέπλικες ασυγχώρητη αδυναμία!

Η “αδυναμία” αυτή προστιθέμενη στην αδυναμία παραγωγής πολιτικής τους κάνει απρόβλεπτα επικίνδυνους!

Έτσι μας προέκυψαν πρόσφατα και ως “θαυμαστές” του Ανδρέα Παπανδρέου με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό!

Τον αδικούμενο από το “δέμας”, την φωνή και το αξιακό περιεχόμενο κ. Τσίπρα,εξωθεί η ακόρεστη φιλοδοξία και η ναρκισσιστική φιλαυτία, σε αμετροεπείς συγκρίσεις και θρασύτατα ψεύδη με χονδροειδέστατες αρθρογραφίες ανήμερα της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη υπό τον τίτλο ” Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;”

” ‘Εστιν ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…”

Η πραγματική και μεταφορικά τραγωδία είναι η σύγκριση και όχι η ερμηνεία και η διδαχή!

Από τα “ντολμαδάκια” του 1989, τους κατηγόρους, εγκλείστους του Σάλεμ και τους ναρκεμπόρους Μαμανείς με τα “πάμπερς”, την ηθική απαξίωση και τον αξιοθρήνητο στιγματισμό του, οι κληρονόμοι της βρώμικης πολιτικής συμπαιγνίας και συμμαχίας, έγιναν ΤΙΜΗΤΕΣ του “Κλέφτη” και του “κρυφού αρχηγού της 17ης Νοέμβρη”!

Έτσι είναι όταν στερείσαι ηθικής και πολιτικής!

Το πρώτο δεν είναι ασύνηθες, ιδιαίτερα σήμερα, το δεύτερο επικίνδυνο για μια κυβέρνηση. πολύ δε περισσότερο για τον λαό και τη χώρα.

Δεν μετανόησαν ούτε σωφρονίστηκαν οι “αγανακτισμένοι”κληρονόμοι των διωκτών του Ανδρέα και σημερινοί “τιμητές”.

Τα ίδια έκαναν και στον υιό του, τον Γιώργο Παπανδρέου με το “κακό” ΔΝΤ που τώρα έγινε καλό κατά τον Βούτση, το “Καστελόριζο”, το ακρωτηριασμένο και χαλκευμένο “λεφτά υπάρχουν” και την σκοτεινή ανατροπή του το 2011, όπως ακριβώς και τον παππού του, τον “Γέρο της Δημοκρατίας” μισητό εχθρό δεξιών και αριστερών…

Σκέφτονται το μεγάλο “πασοκογενές’ κομμάτι που εγκλωβίστηκε “παρασυρμένο” από εξωνημένους θεσιθήρες που μετακόμισαν με όπλα, κράνη και συνθήματα, “χαλκεία” και “Σειρήνες”, μιας άλλης εποχής.

Οι “παχιές” αγελάδες εξαφανίστηκαν, οι “εφτά πληγές” του Φαραώ έκαναν την εμφάνισή τους.

Οι απογοητευμένοι πολλοί και έτοιμοι να λακίσουν…

Μόνο ο μύθος του Ανδρέα μπορεί να ανακόψει την φυγή!

Έτσι σκέφτηκαν οι εμπνευστές…

“Τιμώντας” τον Ανδρέα, σώζουμε τις καρέκλες μας!

Αίσχος!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου τιμήθηκε εν ζωή, εξελέγη τρεις φορές πρωθυπουργός από τον ελληνικό λαό με ασύλληπτα ποσοστά.

Ζεί στις καρδιές του δημοκρατικού λαού, σε όσους δεν τον πρόδωσαν, του στάθηκαν, τον σεβάστηκαν και τον τίμησαν διωκόμενο…

Ανήκει στο Έθνος, στην Ιστορία.

Κατά τον φτηνό προπαγανδιστή, αν ήταν ο Ανδρέας “ψεύτης”, τότε δικαιολογημένα είναι και ο Αλέξης!

Αν δεν ήταν δεν είναι και ο Αλέξης!

Διαλέγετε και παίρνετε!