Η ιδιοφυείς έμπνευση του να γυρίζει καλοκαιρινές τοπικές κωμωδίες ήταν μοναδική.

Μας άφησε ένα καταπληκτικό μωσαϊκό από την ομορφιά της θερινής Ελλάδας. Άπο την γενέτειρα του Αρκαδία μέχρι την αγαπημένη μας Μακεδονία , έδωσε αριστουργήματα όπως η καλοκαιρινή Μακεδονική κωμωδία ‘‘ Άς περιμένουν οι γυναίκες ‘‘ , το επικό πανηγύρι ”  ΦΤΑΣΑΜΕΕΕ  ‘‘  στη Λιβαδειά , ή τον αγαπημένο μου ” Έρωτα στη χουρμαδιά ” .

Ο κύριος Τσιώλης είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που μας μίλησε για την κρίση πολύ πριν την  ” ανακαλύψουμε ” . Μας έδειξε το δράμα το σύγχρονου Έλληνα  , άλλα συγχρόνως και το μεγαλείο του .

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για έναν σύγχρονο Αριστοφάνη . Ο τρόπος που συγκέντρωνε τη δράση  του έργου του γύρω απ’τη κεντρική πλατεία , όπως οι αρχαίοι δραματουργοί στην αγορά , ήταν μοναδικός .   Η θλίψη μου  εκτός απ’την ανθρώπινη διάσταση  κρύβει μέσα της και μια στενοχώρια για το τέλος μιας εποχής . Μαζί με τους  Χάρρυ Κλύν και Τζίμη Πανούση , που κι αυτοί ανέδειξαν την κρίση της σύγχρονης Ελλάδας  , έφυγε κι ο ” κύριος Λάκης ” . Και μαζί τους έφυγε ανεπιστρεπτί και μία γλυκεία και ωραία εποχή , όπου μπορούσαμε ακόμα να γελάμε φωναχτά με τα χάλια μας . Να τραγουδάμε και να γλεντάμε με τη ψυχή μας και στο τέλος να κλαίμε λυτρωτικά , όπως σε κάθε γνήσιο ελληνικό πανηγύρι .

Γεια σου μοναδικέ κύριε Σταύρο Τσιώλη . Το Επικό έργο σου ξεπερνά την αιωνιότητα .

Σ’ευχαριστούμε πολύ για όλα .

Υ.Γ. Κρίμα που δε κατάφερε να τελειώσει το τελευταίο του αριστούργημα :

 ΄΄ Γυναίκες που περάσατε από δω ” .  Ελπίζω πως η ΕΡΤ  και άλλοι φορείς θα πράξουν εκτενείς και προσεγμένα αφιερώματα στο έργο του . Αν και καλό είναι οι άνθρωποι να τιμώνται όσο είναι εν ζωή για να το χαίρονται . Kai  ώς γνωστόν :