Τα παιδιά που έκαναν 1.000 περισσότερα βήματα ημερησίως κατά μέσο όρο, ο αριθμός των ημερών με συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης ήταν μειωμένος κατά 4,1 μέρες

Τα υψηλότερα επίπεδα σωματικής άσκησης και γενικότερα δραστηριότητας στα παιδιά συνδέονται με μειωμένη ευαισθησία τους για λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού όπως το κρυολόγημα, δείχνει μια νέα πολωνική επιστημονική μελέτη. Όσο πιο πολύ κινητικό και αθλητικό είναι ένα παιδί, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα να αρρωστήσει.

Οι ερευνητές του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παιδιατρικής έρευνας «Pediatric Research» του «Nature», μελέτησαν 104 παιδιά τεσσάρων έως επτά ετών, μετρώντας επί 24ωρης βάσης για 40 μέρες τη σωματική κινητικότητά τους με ειδικό όργανο που φορούσαν στο χέρι. Παράλληλα καταγράφονταν επί 60 μέρες από τους γονείς τυχόν συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης όπως βήχας, φτάρνισμα κ.α. Υπόψη ελήφθησαν επίσης διάφοροι παράγοντες, όπως ο εμβολιασμός των παιδιών, η συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες, η έκθεσή τους στο κάπνισμα και σε κατοικίδια στο σπίτι κ.α.

Διαπιστώθηκε ότι για τα παιδιά που έκαναν 1.000 περισσότερα βήματα ημερησίως κατά μέσο όρο, ο αριθμός των ημερών με συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης ήταν μειωμένος κατά 4,1 μέρες κατά μέσο όρο. Επιπροσθέτως, τα παιδιά που αφιέρωναν τρεις ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα σε σπορ, είχαν λιγότερες μέρες με κρυολόγημα ή άλλη αναπνευστική λοίμωξη.

Στα 47 παιδιά που ο μέσος ημερήσιος όρος βημάτων τους ήταν 5.668 κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες της έρευνας, ο συνολικός αριθμός των ημερών με συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης κατά τις επόμενες έξι εβδομάδες ήταν 947. Όμως για μια άλλη ομάδα 47 παιδιών με περισσότερη σωματική δραστηριότητα (9.368 βήματα τη μέρα κατά μέσο όρο), ο συνολικός αριθμός των ημερών με συμπτώματα κρυολογήματος ή άλλης αναπνευστικής λοίμωξης ήταν μειωμένος (724).

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η μεγαλύτερη σωματική άσκηση και γενικότερα δραστηριότητα βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος λοιμώξεων των παιδιών, μειώνοντας αφενός τις φλεγμονώδεις κυτταροκίνες (που σχετίζονται με χρόνια φλεγμονή και ασθένειες) και αφετέρου ενισχύοντας τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και των Τ-λεμφοκυττάρων.