Σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, έχει γιορτή ο:

• Πατάπιος

Όσιος Πατάπιος

Ο Άγιος Πατάπιος ή Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στη Θήβα της Αιγύπτου από πλούσιους γονείς, οι οποίοι ήταν καλοί Χριστιανοί. Γαλούχησαν τον Άγιο Πατάπιο με χριστιανικές αρχές.

Ο Άγιος Πατάπιος σε μικρή ηλικία και αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς πήγε στην έρημο, όπου αφιερώθηκε συνολικά στην προσευχή.

Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες. Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία. Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.

Στη συνέχεια ο Άγιος Πατάπιος αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη για να συνεχίσει την ζωή του. Εκεί γνώρισε άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβουλά (οι οποίοι έγιναν αργότερα και αυτοί Άγιοι). Έζησαν έξω από το τείχος της Κωνσταντινούπολης. Ο Άγιος Βάρας ίδρυσε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του Τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας. Ο Άγιος Ραβουλάς ασκήτευσε κοντά στην πύλη του Ρωμανού.

Πολλοί άνθρωποι ακολούθησαν τον άγιο Πατάπιο ο οποίος θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές, στο Ξηρό Όρος. Ίδρυσε ένα μοναστήρι, τη Μονή των Αιγυπτίων. Εκεί, όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και κοιμήθηκε θεραπεύοντας αρρώστους.

Μετά την κοίμηση του Αγίου Παταπίου, και την καταστροφή της μονής των Αιγυπτίων το 536 μ.Χ., ο πνευματικός του αδελφός Όσιος Βάρας μετέφερε το λείψανο του Αγίου Παταπίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πέτρας το οποίο ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας της Κωνσταντινούπολης, Παλαιολόγων και ειδικά της βασίλισσας Ελένης Δραγάση -Παλαιολόγου η οποία αργότερα έγινε μοναχή και πήρε το όνομα Αγία Υπομονή. Η Ελένη ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου ως σύζυγος του Μανουήλ Β’ του Παλαιολόγου.

Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς, ο συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων (ανιψιός της Αγίας Υπομονής), ο Αγγελής Νοταράς, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια στη Νότια Ελλάδα (στο Λουτράκι, κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο που έγινε ασκητήριο, αλλά αργότερα ερήμωσε. Σημειώνεται ότι το σπήλαιο στο οποίο μετεφέρθη το σκήνωμα του Αγίου Παταπίου ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα μ.Χ.

Το σπήλαιο με το λείψανο του αγίου ανακαλύφθηκε το 1904 από πολίτες του Λουτρακίου. Στο σπήλαιο βρέθηκε και η κάρα της Αγίας Υπομονής. Ωστόσο, ορισμένοι επισκέπτες από το σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, κατά μαρτυρία της γερόντισσας Παταπίας. Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του με την άδεια της εκκλησίας, προκειμένου να το κρατήσει μακριά από τους βάνδαλους. Αρχικά στο σπήλαιο βρέθηκε ξύλινος σταυρός αποτεθησαυρισμένος, μεμβάνη και νομίσματα τα οποία παραδόθηκαν στις αρμόδιες αρχές.

Αργότερα το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος (κοσμικό όνομα Κυριάκος) Μαρμαρινός, ένας ιερέας από τον Συνοικισμό της Κορίνθου (και αργότερα πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Κορίνθου) – με καταγωγή από την Αίγινα (ήταν υποτακτικός του Αγίου Ιερωνύμου), ίδρυσε μοναστήρι στον τόπο του σπηλαίου και το λείψανο επέστρεψε στο σπήλαιο όπου βρέθηκε. Η επίσημη ίδρυση της μονής έγινε στις 1 Αυγούστου 1952 από τον μητροπολίτη Κορινθίας Προκόπιο Τζαβάρα.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θείας κλήσεως, ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητας, τᾶς ἐπιδόσεις, δι’ ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, καὶ δοξασθεῖς ἀπάθειας ταὶς χάρισι, πάθη ποικίλα ἴασαι Πατάπιε, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.