Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Αγίων Μνημονίου και Τύχωνος επισκόπων Αμαθούντος των θαυματουργών.

Σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, έχουν γιορτή οι:

• Μνημόνιος
• Τύχων, Τίχων
• Άγιος Τύχωνας

Ο Άγιος Τύχωνας (τέλη του 4ου –αρχές του 5ου αι.) ήταν επίσκοπος στην Αμαθούντα Κύπρου. Τιμάται από την ορθόδοξη εκκλησία και όχι μόνο. Τα όσα έγιναν γνωστά για τη ζωή του, βρίσκονται σε χειρόγραφα, γραμμένα από τον συντοπίτη του Ιωάννη τον Ελεήμονα (2ο ήμισυ 6ου-αρχές 7ουαι.). Τιμάται στις 16 Ιουνίου εκάστου έτους.

Καταγόταν από φτωχική οικογένεια. Εκείνη τον ανέθρεψε με νουθεσία Κυρίου -επί Αρκαδίου και Ονηρίου- έτσι στην μετέπειτα ζωή του ανέτρεχε στην Άγία Γραφή. Είχε ήθος και συνείδηση. Ο πατέρας του ήταν ψωμάς.

Ο τότε επίσκοπος Μνημόνιος μπόρεσε να διακρίνει αυτή τη σύνεση που διακατείχε τον νεαρό Τύχωνα και για αυτό το λόγο τον χειροτόνησε διάκονο. Αρκετά γρήγορα όμως εκείνος βρέθηκε στη θέση του Μνημονίου εξαιτίας την σπουδαίας κατήχησης του.

Ο Άγιος σαν χειροτονήθηκε επίσκοπος έδειξε μεγάλες διοικητικές ικανότητες και αρετές όπως η φιλανθρωπία και η διάδοση του Λόγου του Θεού στους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα την μεταστροφή τους. Ακόμη όπως θεώρησε πρέπον, κατέστρεψε πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς και εκεί ανεγέρθησαν χριστιανικοί. Ακόμη απέκτησε και θαυματουργικό χάρισμα όσο ήταν εν ζωή ακόμα και με αυτό κούραρε ασθενείς και επιτελούσε σεπτά έργα, όπως τη μετατροπή ενός ξερού χωραφιού χάρη κάποιων αγροτών σε απόγνωση.

Θεωρείται ο προστάτης της Αμαθούντας και των αμπελοκαλλιεργητών, καθώς είναι γνωστό πως μετέτρεψε ένα ξερό αμπελόφυλλο σε χλωρό. Γνωστός είναι επίσης για τις δράσεις του κατά της λατρείας της θεάς Αφροδίτης συγκεκριμένα, καθώς λέγεται πως κατά τη διάρκεια μιας λατρευτικής πομπής της, κάποιοι από τους πιστούς πέρασαν μπροστά από το ναό του Αγίου. Εκείνος τότε έσπασε το άγαλμα της θεάς. Είχε μπει σε λατρευτικό ναό της Άρτεμις και έδιωξε από εκεί μια ιέρεια ονόματι Ανθούσα. Κατά μια άλλοι άποψη συγγραφέων αυτή η ενέργεια έγινε σε ναό της Αφροδίτης, μπορεί όμως να είναι και τυπογραφικό λάθος του κειμένου (Usener 1907-χειρόγραφο 11ουαι.).

Γενικά στην Αμαθούντα λατρευόταν η Αμαθούσια Αφροδίτη (Αριάδνη) και είναι γνωστό πως η θεραπεία για τον παγανισμό αποδιδόταν στη θεά Άρτεμη.[Σημ 1] Ίσως εκεί να έγκειται το λάθος.

Έζησε ειρηνικά ως το τέλος του και πάντα αγωνιζόταν να επιφέρει την ειρήνη και στους γύρω του, χωρίς να παραλείπει το θέλημα του Θεού.

Θαυματουργικές Ιδιότητες

Ο Άγιος Τύχωνας θεωρήθηκε αργότερα ο θεράπων του παγανισμού καθώς αυτό αποδίδεται ως ασθένεια από τους συγγραφείς. Επίσης είναι ο θεράπων των δαιμονισμένων καθώς εν ζωή κούραρε πολλούς. Σύμφωνα με τον Παπασταύρο θαύματα έγιναν την ημέρα της κηδείας του αλλά και μέρες μετά. Πολλοί επισκέπτονται την εκκλησία και ασπάζονται τα λείψανά του καθώς εκτιμάται πως θεραπεύονται εκεί πάρα πολλές ασθένειες.

Η θεραπεία ενός επιληπτικού παιδιού

Κατά τον Ιωάννη τον Ελεήμονα και πάλι ο Άγιος θεράπευσε ένα επιληπτικό παιδί που όχι μόνο ήταν επιληπτικό, αλλά αναφέρεται λεπτομερώς με συμπτώματα ενός δαιμονισμένου. Δηλαδή γύριζε τα μάτια του, λύγιζε το σώμα του, έτριζε τα δόντια του, έκανε περίεργους μορφασμούς με τα χείλη του και έβγαζε αφρούς. Το παιδί είχε τρεις ασθένειες όπως αναγράφεται, όμως στην περιγραφή του Ιωάννη είναι φανερό πως κάποιος πολύ πονηρός δαίμονας είχε κυριαρχήσει στο σώμα του και το κατέστησε επίσης κωφό και άλαλο. Στο ίδιο κείμενο γράφει πως ο Χριστός μπορούσε να το θεραπεύσει αμέσως, όμως σύμφωνα με μαρτυρία του πατέρα πήγαν στο ναό του Αγίου Τύχωνα και παρακαλούσαν αρκετό καιρό για την γιατρειά του. Οι γονείς κατηγόρησαν και τον εαυτό τους ότι εξαιτίας των αμαρτιών τους το παιδί τους δε γινόταν καλά. Το δαιμόνιο μιλούσε μέσα από το παιδί που κανονικά δεν μιλούσε να πει κάτι άλλο: “[…] με καταδιώκει με μαστίγιο ,μου στερεί με βία την κατοικία μου και με εξορίζει από αυτή την εστία μου”. Τελικώς το παιδί θεραπεύτηκε, έφυγε και το δαιμόνιο και μπορούσε να μιλάει, να σκέφτεται, να δυναμώνει ψυχικά και σωματικά.

Απολυτίκιον

Ήχος γ’, θείας Πίστεως.

Θείας έτυχες, ιερατείας, νεύσει κρείττονι εκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος, συ γαρ των έργων εκλάμπων ταις χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τύχων Όσιε, Χριστών τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.