Συγκίνηση αλλά και τροφή για σκέψη προκαλεί η περιγραφή ενός αστέγου σχετικά με το πώς περνά την ημέρα του στην… εποχή του κοροναϊου.

Ο Στράτος μίλησε στο vice.com και τον Θοδωρή Νικολάου για το πώς είναι να ζει χωρίς στέγη καθώς και πως έμαθε τα νέα για την εξάπλωση της πανδημίας.

Η ιστορία του

«Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ βρίσκω την ησυχία μου. Δεν έχω τις ανέσεις, αλλά έχω μεγάλο κήπο. Σκιά από τη λεύκα. Κάθε βράδυ, ένα έτσι να κάνω, βλέπω τα αστέρια. Δεν τα μπορώ τα διαμερίσματα, κύριε Θοδωρή. Αποπροσανατολίζομαι. Δεν ξέρω πού πατάω και πού βρίσκομαι», είπε ο Στράτος αναφέροντας πως τα νέα για την πανδημία τα μαθαίνει από ένα μικρό ραδιόφωνο και από εργάτες, λίγο πριν αναχωρήσουν για τα εργοστάσια.

Στο σούπερ μάρκετ προχθές του έδωσαν μια μάσκα, ζητώντας του να τη φοράει κάθε φορά που πηγαίνει για ψώνια.

Ωστόσο τα περιοριστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί λόγω της πανδημίας, έχουν διαταράξει σε ένα βαθμό τη συνήθεια του να περιπλανιέται στην πόλη.

Ο Στράτος είναι πενήντα εννιά ετών, ενώ όπως αναφέρει δεν κάνει διαφήμιση σε κανέναν για ένα κομμάτι ψωμί.

«Θέλω να το θυμάστε αυτό, άμα θέλετε να το γράψετε. Δεν έχω ζηλέψει ποτέ αυτούς που έχουν σπίτι. Έχω φάει αβγά με μπέικον, έχω πιει καφέ σε σαλόνι. Έχω ζήσει σε σπίτι. Δεν μου λείπει, δεν σας ζηλεύω», τόνισε ο Στράτος πριν επιστρέψει στο καμαράκι του, αυτά τα πέντε τετραγωνικά.