Με χαρά διαπιστώνουμε πως ξεκινά πλέον ένας δημόσιος διάλογος για τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν το διευρυμένο Δήμο της Κοζάνης. Ένας διάλογος που έλλειπε από την πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία αρκετά χρόνια. Ωστόσο με λύπη διαπιστώνουμε πως ο διάλογος αυτός χαρακτηρίζεται από μία στείρα τακτική, τακτική που μας οδήγησε στη σημερινή πολυετή στασιμότητα.

Αναφορικά με την τοποθέτηση της Δημοτικής Αρχής που ακολούθησε την πρότασή μας για την αξιοποίηση του ΞΕΝΙΑ Κοζάνης έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:

1. Αναφέρεται η Δημοτική Αρχή σε ανοιχτές πληγές και χρόνια προβλήματα. Προκειμένου να κλείσουν οι πληγές αυτές, κάποιος πρέπει να μεριμνήσει έγκαιρα και να δουλέψει σκληρά. Μια τέτοια ανοιχτή πληγή ήταν κι εκείνη του ΞΕΝΙΑ της Άρτας. Ένα ΞΕΝΙΑ στο πλαίσιο ενός Δήμου με μικρότερο πληθυσμό από το Δήμο Κοζάνης, ένα δήμο που δεν αποτελεί πρωτεύουσα Περιφέρειας όπως ο Δήμος Κοζάνης, ούτε έχει μεγαλύτερη αγορά, εισόδημα ή τουρισμό για να στηρίξει μια τέτοια επένδυση. Κι όμως ο Δήμος Αρταίων ενέταξε το ΞΕΝΙΑ για χρηματοδότηση από το ανάλογο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ. Γι του λόγου το αληθές παρατίθεται η πρόταση υποβολής από το Δημοτικό Συμβούλιο Αρταίων (βλ. εδώ: https://diavgeia.gov.gr/doc/723%CE%A5%CE%A9%CE%A8%CE%91-%CE%A34%CE%9F?inline=true). Συνεπώς η σύγκριση που κάνουμε είναι ceteris paribus ανάλογη και μάλιστα με ακριβή στοιχεία.
2. Αναφέρει η Δημοτική Αρχή ότι από το 2014 τόσο το ΤΑΙΠΕΔ όσο και η ΕΤΑΔ δεν κατόρθωσαν να εντοπίσουν επενδυτή. Υπάρχει σχετικό αίτημα του Δήμου ή Απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου που να ζητά από το ΤΑΙΠΕΔ την αξιοποίηση του ΞΕΝΙΑ; Υπάρχει αρνητική απάντηση από το ΤΑΙΠΕΔ ή σχετική αλληλογραφία; Υπήρχε μήπως μελέτη σκοπιμότητας επί της οποίας γινόταν διάλογος; Τις μελέτες σκοπιμότητας στο πλαίσιο του ΤΑΙΠΕΔ τις εκπονεί το ίδιο το Ταμείο. Προκειμένου όμως να γίνει αυτό, πρέπει κάποιος να κινητοποιήσει την όλη διαδικασία. Η ανάθεση της μελέτης σκοπιμότητας από το Δήμο Κοζάνης έγινε μόλις τον περασμένο Μάρτιο. Συνεπώς, προκειμένου να ξεκινήσει ο όποιος διάλογος, έστω και με την ΕΤΑΔ, απαιτούνταν η προηγούμενη ύπαρξη μελέτης, κάτι που προφανώς το επεσήμανε και η Εταιρία, γι αυτό άλλωστε και δεν προχώρησε η όλη διαδικασία ώσπου να ολοκληρωθεί η σχετική μελέτη.
3. Αληθεύει ότι ο Δήμος θα επιμείνει στην πρότασή του για αξιοποίηση του ΞΕΝΙΑ ζητώντας την παραχώρηση του τελευταίου από την ΕΤΑΔ στο Δήμο Κοζάνης; Δεδομένου ότι μπήκε φρένο στη μεταβίβαση (ή παραχώρηση) ακινήτων των θυγατρικών της Ελληνικής Εταιρίας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. στους ΟΤΑ, σύμφωνα με το Άρθρο 73 του Ν. 4472/2017, από πού προκύπτει η επιλογή αυτή προτού καν παρουσιαστεί η σχετική μελέτη σκοπιμότητας και προτού καν αξιολογηθούν τα ρίσκα;
4. Αναφέρει η Δημοτική Αρχή ότι ο Δήμος Κοζάνης έχει πλήρη επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος γι’ αυτό και προχωρά με ιδιαίτερα προσεκτικά βήματα. Με ποια κριτήρια ορίζεται η δυσκολία ενός εγχειρήματος; Από τη στιγμή που αρκετά ΞΕΝΙΑ έχουν αξιοποιηθεί επιτυχώς σε σύντομο χρονικό διάστημα με πρωτοβουλίες Δημοτικών Αρχών, από πού προκύπτει ότι το ΞΕΝΙΑ Κοζάνης είναι τόσο δύσκολο εγχείρημα που δικαιολογούσε 4ετή καθυστέρηση για την έναρξη διαλόγου αξιοποίησής του;
5. Η δημιουργία του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης, πως σχετίζεται με την πρόταση αξιοποίησης που προτείνουμε για το ΞΕΝΙΑ Κοζάνης; Τίνος πρωτοβουλία είναι η ίδρυση του Ταμείου; Της Δημοτικής Αρχής ή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Υπουργείου Ενέργειας (βλ. εδώ: http://europa.eu/rapid/press-release_IP-17-5165_el.htm) Μήπως είναι ατυχείς και ανακριβείς οι αναφορές στο Ταμείο και μήπως οποιοσδήποτε Ευρωπαϊκός Δήμος στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου υπάρχουν εξορυκτικές λιγνιτικές δραστηριότητες το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να διεκδικεί αναπτυξιακά εργαλεία; Ενδιαφέρον θα έχει το επόμενο διάστημα να πληροφορηθούν οι δημότες της Κοζάνης τόσο για τις θέσεις της Δημοτικής Αρχής σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και το μέλλον των μονάδων της περιοχής μας όσο και για το Στρατηγικό Σχεδιασμό του δήμου για το αύριο.

Τέλος στην πρότασή μας δεν αναφέρθηκαμε ούτε για «σταυρωμένα χέρια» ούτε για «αδιέξοδα». Ο Δήμος Κοζάνης έχει ανάγκη τόσο από γόνιμο διάλογο με τη συμμετοχή όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου χωρίς αποκλεισμούς για το σχεδιασμό του αύριο, όσο και από την έγκαιρη και άμεση εφαρμογή ενός Αναπτυξιακού Προγράμματος που θα μας βγάλει από τη μακροχρόνια στασιμότητα και την υψηλή ανεργία.