Στην παγκόσμια ιστορία και δια μέσου των αιώνων πρόβαλαν και αναδείχθηκαν διάφορες προσωπικότητες οι οποίες, από την υψηλή θέση τους προσέφεραν θετικές και οφέλειμες υπηρεσίες στο γενικό σύνολο, κερδίζοντας έτσι μια αξιόλογη θέση στη σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας.

Παραμένουν πάντα πρόσωπα τα οποία αναγνωρίζει και διατηρεί προς αυτά τον δέοντα σεβασμό όλος ο κόσμος, άσχετα ακόμα και εάν ευρίσκονται σε έντονη κρατική αντίθεση με την πατρίδα του αναγνωρισμένου προσώπου.

Υπήρχαν και προπαντός υπάρχουν σήμερα πρόσωπα, κρατικοί ηγέτες, η παρουσία των οποίων, εάν δεν δημιουργεί, προκαλεί οπωσδήποτε συναισθήματα αρνητικά και σε μεγάλο πληθυσμό ανά τον κόσμο. Όλη αυτή η παραπάνω σκέψη μου δημιουργήθηκε αυτές τις ημέρες παρακολουθώντας με ενδιαφέρον από τις τηλεοράσεις τα διαδραματιζόμενα στην πέραν του Αιγαίου γείτονα χώρα, με πρωταγωνιστή τον Ερντογάν.  Σημαντικό δε είναι το γεγονός ότι τους παραλογισμούς του Ερντογάν περί των νήσων της Ελλάδος, αλλά και την σύμπραξη Ελλάδος Αμερικής στη Σούδα και στην Αλεξανδρούπολη, τους παραλογισμούς ξανατονίζω του Ερντογάν, επαναλαμβάνουν και πολιτικοί Τούρκοι της αντιπολίτευσης του Ερντογάν.

Εμένα από τους ομολόγους του Ερντογάν εκείνο που μου εκνευρίζει είναι ο Παχτσελή. Στην από μέρους αναφορά μου, του ονόματός του χρησιμοποιώ, αναφέροντας το όνομα του, λέγειν ένα επίθετο (όχι κοσμητικό βέβαια) το οποίο επίθετο στην τουρκική γλώσσα δεν μπορώ να το γράψω στο κείμενο μου αυτό, λόγω του περί τόπου Νόμου της πατρίδας μας.

Εγώ στα κορδώματα και τις καυσιολογίες τόσο του Ερντογάν όσο και του ανομολόγητου Παχτσελή, θα του προτείνω να ανοίξει το βιβλίο της ιστορίας τους και να αναζητήσουν εκεί στην ελάχιστη προοδευτική και αναπτυξιακή ενέργεια.

Στο πέρασμά τους, από τα βάθη της ανατολής, όπου ο τόπος που τους έσπειρε η ιστορία, έως την Κωνσταντινούπολη, άφησαν ερείπια, σφαγές, πτώματα.

Το βιβλίο της Ελληνικής ιστορίας περιλαμβάνει Παρθενώνες, Θησεία, Καρυάτιδες, σε εποχές υψηλού πολιτισμού τον οποίον διδάσκουν τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου.

Η Ολυμπία στην Πελοπόννησο απετέλεσε το θεμέλιο πάνω στην οποίαν εφαρμόστηκαν οι παγκόσμιοι ολυμπιακοί αγώνες.

Στον Παχτσελή εφέντη έχω να πω ότι κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία ο Ελληνικός στρατός πολεμώντας καταδίωξε τον Τουρκικό στρατό μέχρι τον Σαγκάριο ποταμό.

Αυτό μην το ξεχνά.

Δυστυχώς, συμφέροντα των τότε μεγάλων, ευνόησαν τους Τούρκους σε βάρος των Ελλήνων.

Έτσι με ξένες πλάτες σχημάτισε δοβλέτι ο Κεμάλ.

Για να μην φύγω από το θέμα μου θα αναφέρω και τα πρόσωπα με Τουρκική ρίζα: τον Ταμερλάνο και τον Αττίλα.

Αυτούς μόνον οι Τούρκοι πρέπει να τους χαίρονται και κανένας άλλος, εάν σέβεται τα ιστορικά δεδομένα.

Δεν ξεχνά όμως ο κόσμος όλος ότι οι γείτονές μας οι Τούρκοι περιλμβάνονται και ανήκουν στην φλέβα του Ταμερλάνου και του Αττίλα.

Αυτά είναι δύο πρόσωπα της ιστορίας για τα οποία μπορούν να υπερηφανεύονται μόνο αυτοί, οι Τούρκοι, γιατί τα πρόσωπα αυτά, η αναφορά του ονόματός τους και μόνο προκαλεί αισθήματα φρίκης και αποτροπιασμού σε όλον τον κόσμο.

Αυτό το μερίδιο μόνον τους ανήκει από την ιστορία.

Ας το χαίρονται.

Χρίστος Παπαδόπουλος