Βρήκα τη δύναμη να παρακολουθήσω, κυρίως από το ραδιόφωνο, τις θέσεις βουλευτών για το θέμα των Σκοπίων. Πανσπερμία θέσεων. Κυρίαρχο στοιχείο ο ΔΗΘΕΝΙΣΜΟΣ. Αφού από όλους τονίζεται η ανάγκη της επίλυσης(αλίμονο..), στη συνέχεια αρχίζει η αγωνία μήπως τυχόν υπάρξει πολιτικό κόστος για το κόμμα εξαιτίας των θέσεων τους. Οι οποίες θέσεις  τελικά  δεν σχετίζονται κυρίως με το εθνικό συμφέρον αλλά με την προσπάθεια μέσω της δύναμης των λόγων(εδώ κατά κανόνα παίρνουν άριστα οι εκπρόσωποι της Βουλής) να ελαχιστοποιηθεί το πολιτικό κόστος για το κόμμα τους και να μεγιστοποιηθεί το κόστος για τα άλλα κόμματα(ο αγώνας είναι κυρίως μεταξύ των δυο πρώτων κομμάτων). Είναι επόμενο με αυτή την τακτική να μην μπορεί να λυθεί γενικότερα κανένα πρόβλημα και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Με βρίσκει σύμφωνο το κείμενο του δημοσιογράφου κ. Κώστα Ιορδανίδη που δημοσιεύθηκε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 27-5-18 με θέμα «Το ουσιώδες έλλειμμα». Στο εν λόγω κείμενο αναφέρεται «Αυτό που δεν εννοεί να αντιληφθεί το πολιτικό μας σύστημα- ή, εν πάση περιπτώσει, το αστικό- είναι ότι η ενσωμάτωση μας στην ενωμένη, ούτως ειπείν, Ευρώπη συνεπάγεται πλέον δραματικές αλλαγές αντιλήψεως και διαχειρίσεως θεμάτων που θεωρούνταν λελυμένα με βάση τα ισχύοντα επί της εποχής των κυριάρχων εθνικών κρατών». Το εθνικό θέμα των Σκοπίων απ’ ότι δείχνουν οι εξελίξεις θα ακολουθήσουν και άλλα θέματα «ενέργειας» με τα γειτονικά κράτη.  Για τα όντως δύσκολα αυτά θέματα και έχοντας υπόψη και τους  χειρισμούς και τις συνέπειες παρομοίων θεμάτων στο παρελθόν, θα πρέπει στην εξέταση τους να κυριαρχεί όχι το κομματικό συμφέρον αλλά το εθνικό. Πάντως, κατά την άποψη μου, η Ελληνική Βουλή, ως έχει και λειτουργεί σήμερα, δυστυχώς δεν μπορεί να λύσει ούτε εξίσωση πρώτου βαθμού.