Βρίσκετε η χώρα στο χείλος του γκρεμού, όπως διαβάζουμε, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που προκάλεσε τις εκλογές;
Ας γίνω γραφικός. Θυμίζω λοιπόν τα γεγονότα.
Η πέμπτη αξιολόγηση με βάση το πρόγραμμα (πίνακας 4), έπρεπε να κλείσει στις 28 του Φλεβάρη του 2014. Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν κατάφερε να την κλείσει μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Έτσι ο κ. Σαμαράς ζήτησε στις 14 Μαΐου (ναι, στις 18 είχαμε τον α’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και στις 25 το δεύτερο γύρο μαζί με τις ευρωεκλογές) να μετατεθεί η τελική διαπραγμάτευση για μετά τις εκλογές, δίνοντας συγκεκριμένες υποσχέσεις και αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις για τέλος Μαΐου και τέλος Ιουνίου. Ήρθε λοιπόν η τρόικα τον Ιούλιο και την αποχαιρετήσαμε με αστειάκια άλλα δεν στάθηκε δυνατό να κλείσει συμφωνία. Η εκκρεμότητα της 5ης αξιολόγησης παρέμενε και προστέθηκε η ανάγκη να αντιμετωπιστούν και τα θέματα της 6ης αξιολόγησης που θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι 31 Αυγούστου. Τελικά με τα πολλά η κυβέρνηση άλλαξε στρατηγική (αποφάσισε να βγάλει αυτή τη χώρα από τα μνημόνια – να υλοποιήσει δηλαδή αυτά που ο κ. Σαμαράς έλεγε στα προεκλογικά μπαλκόνια – έσκιζε κάθε μέρα και σελίδα – σελίδα τα μνημόνια). Έτσι το ραντεβού κλείστηκε για αργότερα (το Σεπτέμβρη) για το Παρίσι. Εκεί ενόψει της επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ, ήλπιζαν ότι θα εξασφαλίσουν τη στήριξη των δανειστών ή έστω την ανοχή τους, στη μη υλοποίηση των συμπεφωνημένων. Μια κουστωδία υπουργών, κυβερνητικών παραγόντων και συνοδών, πήγε στο Παρίσι αλλά γύρισε άπραγη…
Αναγκάστηκε ο κ. Σαμαράς να μεταβεί στο Βερολίνο για να ζητήσει τη βοήθεια της κας Μέρκελ και να υποστεί την γνωστή ψυχρολουσία. Το «επιχείρημα» έρχεται ο Τσίπρας δεν έπεισε την καγκελάριο. (Λένε χαρακτηριστικά ότι της έδωσε τα κλειδιά της χώρας για να τα δώσει η ίδια στον Τσίπρα) Θυμηθείτε τον (σαν δαρμένος σκύλος…) στην κοινή συνέντευξη!!!
Έτσι ο κ. Σαμαράς, βρέθηκε μπροστά στο δίλλημα: να κλείσει τη διαπραγμάτευση και να πάει σε εκλογές για να υποστεί μια βέβαιη και πιθανότατα ταπεινωτική ήττα ή να προκαλέσει εκλογές αφήνοντας τη δουλειά στη μέση;
Προτίμησε το δεύτερο και ξεκίνησε τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, υπολογίζοντας ή να τα καταφέρει ή η χώρα να υποχρεωθεί σε μία αριστερή παρένθεση – στην οποία ακόμα υπολογίζει – επιδιώκοντας να φορτώσει τα δύσκολα στο ΣΥΡΙΖΑ και την ευθύνη για τις δυσκολίες που μεθοδικά προετοίμασε να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, που όμως δυστυχώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει και ο λαός. Πότε όμως νοιάστηκε για το λαό;
Όπως αποκάλυψε χθες στη Βουλή ο κ. Μάρδας, γνώριζαν καλά ότι το Φλεβάρη υπήρχε τρύπα στα έσοδα 0,5 δις €. Όταν λένε σήμερα ότι αν κέρδιζαν θα έκλειναν τη διαπραγμάτευση το Φλεβάρη, λένε αλήθεια. Ξέρουν τι ήθελαν να αποφύγουν, όπως ξέρουν και τι θα υπέγραφαν. Αυτό όμως δεν το λένε. Δεν πειράζει. Ξέρει ο λαός γι’ αυτό μετανιώνουν όσοι από φόβο τους ψήφισαν και αυξάνονται αυτοί που δεν θα τους ψήφιζαν.
Δεν είναι λοιπόν το πρόβλημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους υποχρέωσε να πάνε σε εκλογές. Επέλεξαν να πάνε σε εκλογές για να αποφύγουν τα χειρότερα για τους ίδιους. Έχουν μια ελπίδα τώρα και σε αυτήν επενδύουν, να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Ο λαός στηρίζει και ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση κρατάνε καλά.
Πριν ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, η ΕΛΣΤΑΤ έδινε την εκτίμησή της για το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου του 2014. Η επίδοση της οικονομίας σε τρέχουσες τιμές ήταν -3,5%. Ο αποπληθωρισμός βέβαια, μετέτρεπε σε δείκτες όγκου αυτή την υποχώρηση σε μόλις -1,1%. Το επόμενο δε τρίμηνο ο αποπληθωριστής έκανε το θαύμα του μετατρέποντας το -3,9% ύφεσης σε τρέχουσες τιμές, σε +0,3 σε δείκτες όγκου (για να ακριβολογώ). Μείωση της ύφεσης, επιστροφή στην ανάπτυξη, ήταν η υποδοχή της ανακοίνωσης από την κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και όλους τους υποστηρικτές του μνημονίου. Μας ζάλισαν τότε στην κυριολεξία με τα, έρχεται, ήρθε η ανάπτυξη. Η ύφεση όμως ήταν παρούσα και το καμουφλάζ του αποπληθωρισμού την μασκάρευε σε ανάπτυξη, όπως τα ίδια μέσα παρουσιάζουν τα τωρινά στοιχεία.
Στη φετινή της ανακοίνωση η ΕΛΣΤΑΤ, δίνει -1,2% σε τρέχουσες τιμές και +0,1% σε σταθερές, αποπληθωρισμένες τιμές ή δείκτες όγκου καλύτερα. Δεν είναι ευχάριστο να συνεχίζεται ο κατήφορος της οικονομίας, να μειώνεται η οικονομική δραστηριότητα της χώρας. Ούτε είναι να πανηγυρίσει κανείς επειδή ήταν λίγο καλύτερα τα στοιχεία. Αλλά δεν επιτρέπεται να καταστροφολογούν αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα με την πολιτική που ακολούθησαν δεκαετίες τώρα, αλλά και ιδιαίτερα την τελευταία πενταετία.
Αν έχει μια ευθύνη η σημερινή κυβέρνηση, αυτή είναι ότι έχει επικεντρωμένη την προσοχή της στη διαπραγμάτευση και δεν εργάζεται όπως απαιτούν οι συνθήκες για την ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων της κοινωνίας για να βγει η χώρα από την κρίση. Η οικονομική δραστηριότητα εκτός από κεφάλαια χρειάζεται και εργασία. Περισσότερη προσοχή στον άνθρωπο από την κυβέρνηση. Ο άνθρωπος όχι στο κέντρο της προσοχής όσων τους έχει ανατεθεί να κυβερνούν, αλλά στο κέντρο της πολιτικής.
Η κοινωνία ενεργή, στο κέντρο, όχι στη γωνία.
Αυτό είναι το χρέος μας.
Υ.Γ.: για όσους βάλθηκαν να μας τρελάνουν: Όταν προσπαθείς και επιμένεις να πείσεις τον άλλο (πόσο μάλλον ένα λαό) είσαι ή απατεώνας ή ανόητος.