Η αιτία της καταγωγής μου ,από γονείς πόντιους, με ωθούσε πάντα να ερευνώ και να διαβάζω με ενδιαφέρον ότι εύρισκα γραμμένο αναφορικά με τον Πόντο και τους Πόντιους γενικά .Γι’αυτό και τώρα που πλησιάζει η Εθνική μας γιορτή της 25^ης Μαρτίου , αναζήτησα πηγές και βιβλία που περιέχουν την συμμετοχή των Πόντιων στο έργο της εξέγερσης την 25^ην Μαρτίου του έτους 1821.

Η πόλη Οδησσός απετέλεσε τον τόπο όπου ψήθηκε και ετοιμάστηκε το έργο της εξέγερσης των Ελλήνων, η Ελληνική επανάσταση , όπως πολύ επιτυχημένα καταχωρήθηκε στο βιβλίο της Ελληνικής Ιστορίας.

Εκεί στην άμοιρη και βομβαρδισμένη σήμερα Οδησσό από τον Ξανθό λαό της Ρωσίας , όπως τους αποκαλούσαν οι παππούδες μας του Ρώσους , εκεί σχημάτισαν την Φιλική Εταιρεία , όπως την βάπτισαν σκόπιμα , οι τρεις Έλληνες πρώτα , ο Σκουφάς ο Ξανθός και ο Τσακάλωφ.

Στην Φιλική Εταιρεία πολύ γρήγορα εισχώρησαν πολλοί πόντιοι , δίνοντας τον αυστηρά καθορισμένο όρκο.

Όταν προτάθηκε η αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, αξιωματικό του Ρώσικου στρατού προηγούμενα και με καταγωγή από τα Ουψάλα του Πόντου.

Η ονομασία της καταγωγής τον απετέλεσε και το επικράτησαν επώνυμο του.

Ο Υψηλάντης ευχαρίστως ανέλαβε την αρχηγεία της Φιλικής Εταιρείας.

Ξεκίνησε την επανάσταση από την Μολδαβία .Πολλοί νέοι σπουδαστές του φροντιστηρίου Τραπεζούντας έσπευσαν και τάχθηκαν στις διαταγές του Υψηλάντη .Συγκρότησαν τον ιερό λόχο του Υψηλάντη.

Στην πολιορκία του Μεσολογγίου βρέθηκαν πολλοί πόντιοι τους οποίους αποκαλούσαν μαυροθαλασσίες , επειδή προερχόντουσαν από την περιοχή της Μαύρης θάλασσας.

Στα μετέπειτα χρόνια του Μακεδονικού αγώνα με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν τις εξελίξεις του αγώνα των Ελλήνων  στη Μακεδονία.

Στο μάθημα της οδικής οι δάσκαλοι αναγκάζονταν να κλείνουν τα παράθυρα της αίθουσας , για τον φόβο διερχόμενων Τούρκων , οι οποίοι γνώριζαν Ελληνικά στεντόρεια στη Φωνή τραγουδούσαν οι μαθητές τα περί Μακεδονίας άσματα όπως το παρακάτω :

Απορώ Μακεδονία πως βαστάς υπομονή

Πως αφήνεις τα παιδιά σου

Μέρα νύχτα στη σφαγή.

Τι να κάνω η καημένη

Που είμαι αλυσόδετη

Και δεν είμαι ελεύθερα

Για να σύρω το σπαθί

Όταν το άσμα έφτανε στον παρακάτω στίχο :

Μη φοβάστε Μακεδόνες

Και δεν είστε μοναχοί

Τρεις χιλιάδες ευξωνάκια

Έρχονται για βοηθοί .

Τότε σείονταν η αίθουσα και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια των μαθητών.

Η αναφορά μας σήμερα στο κεφάλαιο αυτό της ιστορίας μας , ας αποτελέσει μνημόσυνο στην μνήμη των παππούδων μας.

Αιωνία τους η μνήμη.

Αμήν Αμήν Αμήν .

Χρήστος Παπαδόπουλος

Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός