Απασχόλησε πρόσφατα την ειδησεογραφία η σύνοδος της άτυπης ομάδας των επτά πλέον ανεπτυγμένων βιομηχανικά κρατών του πλανήτη. Είναι άτυπη η ομάδα, καθώς δεν έχει συγκροτηθεί με απόφαση κάποιου διεθνούς οργανισμού. Συγκροτήθηκε το 1975, δύο έτη μετά την πετρελαϊκή κρίση, την οποία προκάλεσε ο ΟΠΕΚ, μας πληροφορεί διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, κατευθύνοντάς μας στην εξαγωγή εσφαλμένου συμπεράσματος: Είναι οι πετρελαιοπαραγωγοί χώρες που ρυθμίζουν τα της παραγωγής και διάθεσης του μαύρου χρυσού και όχι οι γιγαντιαίες πετρελαϊκές εταιρείες, οι γνωστές «επτά αδελφές». Στην αρχική ομάδα συμμετείχαν έξι χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ιταλία. Στη χώρα αυτή συνέβη πρόσφατα πολιτικό πραξικόπημα, για το οποίο η πληροφόρηση υπήρξε ελλιπής. Ο πρόεδρος της χώρας, εκτελώντας τις εντολές των Βρυξελλών, περιφρόνησε την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου. Φαίνεται πως οι ισχυροί ετοιμάζουν τη γείτονα για περιπέτεια ανάλογη προς τη δική μας! Το 1976 προσχώρησε στην ομάδα και ο Καναδάς. Έτσι συγκροτήθηκε το group7 (G7). Η μόνη μη δυτική χώρα της ομάδας είναι η Ιαπωνία, η οποία έχει υποστεί πολιτιστική μετάλλαξη, μετά τη ρίψη των δύο ατομικών βομβών, που σήμαναν τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου του 20^ου αιώνα.

Μετά την κατάρρευση του κόσμου του λεγόμενου του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την υποδούλωση της Ρωσίας στο αδηφάγο κεφάλαιο, το οποίο υπηρετούν με απόλυτη αφοσίωση οι κυβερνήσεις των χωρών της ομάδας, κρίθηκε καλό να προσκληθεί και η χώρα αυτή (1997). Έτσι σχηματίστηκε η G8. Δυστυχώς όμως για τα αφεντικά του πλανήτη ανήλθε στην εξουσία ο Πούτιν ως διάδοχος του πειθήνιου Γέλτσιν και η Ρωσία κατέστη ανεπιθύμητη. Δεν ήταν δυνατόν να παρευρίσκεται στην ίδια τράπεζα ηγέτης, ο οποίος δεν σέβεται τις δυτικές «αξίες»! Την ανάγκασαν σε αποχώρηση. Το 2014 σκέφθηκαν να καλύψουν την κενή θέση με πρόσκληση της Κίνας, αυτού του συγχρόνου θηρίου με το σκληρό κομμουνιστικό, για τον λαό της, καθεστώς και το πρόσφορο για εξασφάλιση κερδών στο αδηφάγο κεφάλαιο, το οποίο επενδύει στη χώρα χωρίς τον παραμικρό φόβο! Η Κίνα πάντως αρνήθηκε την πρόσκληση.

Οι ομάδα συνέρχεται κατ’ έτος σε μία από τις χώρες μέλη αυτής και συζητούν διάφορα θέματα παρουσία παρατηρητών, όπως η ΕΕ και κάποιες χώρες με ενδιαφέρουσα (για το κεφάλαιο) οικονομία, όπως Ινδία, Κίνα, Βραζιλία και Νοτιοαφρικανική Ένωση. Έχουν άραγε οι προσκεκλημένοι δικαίωμα λόγου; Καταθέτουν οι θλιβεροί εκπρόσωποι λαών, όπως ο ινδικός και ο βραζιλιάνικος, ότι κατά το 2017 το 80% του παραχθέντος στον πλανήτη πλούτου σωρεύτηκε στις αποθήκες του 1% του πληθυσμού αυτού; Ασφαλώς δεν είναι αφελείς οι της G7 να καλούν εκπροσώπους των λαών. Καλούν εντεταλμένους τους στις προσκαλούμενες χώρες, οι οποίοι κολακεύονται με την πρόσκληση και απολαμβάνουν τη χλιδή των συνδαιτυμόνων κατά τις ημέρες της σύσκεψης μακριά από τα αδιάκριτα μάτια ακόμη και των πλουσίων λαών και υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας!

Ας το ξεκαθαρίσουμε. Οι εκπρόσωποι των ισχυρών κρατών δεν συνέρχονται, ώστε να εξεύρουν λύσεις στα φλέγοντα προβλήματα του πλανήτη, όπως η πείνα, οι ασθένειες, η κοινωνική αδικία και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, λόγω της απληστίας του δυτικού ανθρώπου. Βέβαια μας κάνουν τη χάρη να συζητήσουν και για το περιβάλλον, όχι όμως με την δέσμευση να λάβουν μέτρα για τη διαφύλαξή του (απροθυμία εφαρμογής του πρωτοκόλλου του Κιότο). Συνέρχονται κυρίως, για να επιλύσουν διαφορές λόγω σύγκρουσης συμφερόντων ή για να επιχειρήσουν εν ομονοία προς αύξηση των κερδών του συστήματος που υπηρετούν.

Εφέτος, στη σύσκεψη στον Καναδά, προβλεπόταν ότι δύσκολα θα καταλήξουν σε κοινές αποφάσεις, λόγω της πολιτικής δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα, που είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, και η οποία πλήττει συμφέροντα ευρωπαϊκών και καναδικών βιομηχανιών. Και οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν. Εκείνο βέβαια, το οποίο δεν συζητήθηκε και ούτε θα συζητηθεί είναι ότι η «οικονομία της αγοράς» διαλύει τις ευρωπαϊκές ελαφρή βιομηχανία και βιοτεχνία (τις δικές μας ήδη σχεδόν τις διέλυσε)! Οι πλουτοκράτες οδηγούν τους λαούς της Ευρώπης στη φτώχια επενδύοντας σε φτωχές χώρες, όπου οι εργαζόμενοι θεωρούνται αναλώσιμοι και αμείβονται με γλίσχρα ημερομίσθια, έχοντας επιτύχει χάρη στην ΕΕ το αδασμολόγητο στην εισαγωγή των παραγομένων προϊόντων στις ευρωπαϊκές αγορές. Και αυτό δεν λογίζεται αθέμιτος ανταγωνισμός! Δεν είναι προς την ορθή κατεύθυνση η επί των δασμών πολιτική του Τραμπ; Βέβαια πίσω από αυτή υποκρύπτονται συμφέροντα, όμως γενικά εξετάζοντας το θέμα, δεν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η επιβολή δασμών θα αποβεί σωτήρια για τους κατασκευαστές πλείστων όσων κλάδων στο έδαφος των χωρών της ΕΕ; Βέβαια οι εκπρόσωποι των χωρών της ΕΕ ανακοίνωσαν ότι θα προβούν προσεχώς σε αντίποινα και καλά θα πράξουν. Είναι όμως κυρίαρχο το ζήτημα των ευρωπαϊκών προϊόντων, που πλήττονται από την πολιτική των ΗΠΑ, και όχι το άλλο της εν πολλοίς διάλυσης του δευτερογενούς τομέα στην ΕΕ από την αθρόα εισαγωγή αδασμολογήτων προϊόντων από χώρες της Άπω Ανατολής; Και τα μέτρα που θα ληφθούν ενδιαφέρουν άραγε όλες τις χώρες της ΕΕ ή μόνο της Γερμανία και την ακόλουθή της «υπερήφανη» Γαλλία; Πολλά έχουν γραφεί για την αυτοκινητοβιομηχανία, αν και άστοχα, καθώς οι γερμανικές εταιρείες κατασκευάζουν πλείστα όσα οχήματα στο έδαφος των ΗΠΑ. Καλό είναι να θυμηθούμε με την ευκαιρία τη δυσφήμηση, τους χλευασμούς, τις βρισιές και τις συκοφαντίες κυβερνητικών, δημοσιογραφικών και άλλων  παραγόντων κατά του λαού μας, όταν «διαπίστωσαν» ότι τους είχαν «εξαπατήσει» τα φερέφωνά τους στη χώρα μας. Φαίνεται όμως ότι η απάτη είναι γνώρισμα μάλλον των «ευγενών» λαών (σκάνδαλο VW), οι οποίοι μάλλον δεν ανένηψαν μετά τις θηριωδίες των προσφάτων προγόνων τους και εμμένουν στην εφαρμογή ναζιστικών μεθόδων τροποποιημένων! Βέβαια αδικούμε τον λαό, αν φορτώνουμε στο σύνολο τις μεθόδους, που εφαρμόζει η γερμανική κυβέρνηση στην υπηρεσία του τραπεζικού συστήματος.

Διεθνές πρακτορείο ειδήσεων μετέδωσε ότι κλιμακώνεται ο κίνδυνος ενός εμπορικού πολέμου μεταξύ των ισχυρών. Για τους πολέμους και ιδιαίτερα αυτόν στη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Συρία) δεν βρήκαν χρόνο να συζητήσουν! Τί άλλωστε θα είχαν να προσθέσουν στην ομόφωνη γνώμη να συνεχιστούν αυτοί για πολλά ακόμη έτη προς το συμφέρον όλων! Άλλωστε η αντιπαθής Ρωσία, που ενδεχομένως θα δημιουργούσε προβλήματα στο ομόφωνο των αποφάσεων, έχει εξοβελιστεί. Ενδιαφέρων θα ήταν ο οικονομικός της στραγγαλισμός ή η αρπαγή του φυσικού της πλούτου, όπως συμβαίνει επί σειράν ετών στο Κογκό, όπου τους αντάρτες που εισβάλλουν από γειτονικές, φιλικές προς τη Δύση χώρες, ακολουθούν τα αρπακτικά των πολυεθνικών, τα οποία καταληστεύουν τον ορυκτό πλούτο. Οι ευρωπαϊκές χώρες πάντως δεν φαίνονται διατεθειμένες να αποδεχθούν πλήρως την αλλόφρονα και επικίνδυνη πολιτική του Τραμπ έναντι της Ρωσίας. Και πιστεύουμε όχι μόνο για λόγους οικονομικών συμφερόντων, αλλά λόγω της αίσθησης ότι η όξυνση στη Μέση Ανατολή μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη σύρραξη με ολέθριες για σημαντικό μέρος του πλανήτη συνέπειες.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»