Η αδικία είναι όρος με διττή έννοια. Μπορεί να χαρακτηρίζει την ηθική ποιότητα ενός ανθρώπου, μπορεί όμως να αναφέρεται και στην κοινωνία, οπότε ονομάζεται κοινωνική αδικία. Όταν οι δύο αυτές έννοιες συνδέονται, δημιουργούν διαταραχές στις σχέσεις των ανθρώπων. Η ηθική αδικία σημαίνει την εμφάνιση ατόμων που προξενούν κακό, καταστρέφουν την ηρεμία και την γαλήνη και καταπατούν το γραπτό και άγραφο νόμο.  Από την άλλη μεριά, η ανισότητα, η καλλιέργεια συναισθημάτων μειονεξίας και οι πολιτικές ανακατατάξεις αποτελούν χαρακτηριστικά της κοινωνικής αδικίας.

Λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις της αδικίας, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο κάποιοι προσπαθούν να καταλύσουν την ανθρωπότητα. Παρόλο που σήμερα από παντού γίνονται προσπάθειες για ομοιόμορφη ανάπτυξη στον πολιτιστικό τομέα όλων των λαών και αναζητείται όλο και πιο επιτακτικά η ατομική ελευθερία και ολοκλήρωση. Μήπως ο φόβος της καταστροφής  που σέρνει πίσω του το έγκλημα και η βία, αποτελούν σε κάποιες χώρες τα διακριτά χαρακτηριστικά τους;

Η θεοποίηση της βίας και η παραδοχή της σήμερα ως λύση σε πολλά καίρια προβλήματα, ανάγκασε αρκετούς ανθρώπους στην υιοθέτησή της για επιδειξιομανία, εύκολο πλουτισμό και για μία άνετη ζωή απαλλαγμένη από ανασταλτικούς παράγοντες όπως η φτώχεια, η ανέχεια και η υποαπασχόληση. Επίσης φανερώνει ένα διαταραγμένο ψυχικό κόσμο, χωρίς αρχές, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.

Σύμφωνα με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, μία από τις αιτίες που ευθύνονται για την εγκληματικότητα και τη βία είναι η οικογένεια. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν πάνω σε υγιείς βάσεις και αρχές και ο ψυχικός τους κόσμος διαμορφώνεται με βασικούς πυρήνες επίδρασης, είναι πολύ δύσκολο αυτός ο άνθρωπος να παρεκκλίνει και να λειτουργεί αρνητικά. Από την άλλη μεριά, η τηλεόραση και το διαδίκτυο αποτελούν παράγοντες που προετοιμάζουν την παιδική ψυχή για το έγκλημα ως λύση στα προβλήματα του ανθρώπου.

Πλέον το έγκλημα δεν στηρίζεται στην ατομική πρωτοβουλία αλλά πήρε τη μορφή του οργανωμένου εγκλήματος, δείχνει τη φθοροποιό δύναμή του και φανερώνεται σε ποικίλες μορφές. Η βία έτσι, ήρθε να ενισχύσει τον αναρχισμό των νέων που γκρεμίζουν το καθετί αντί να φτιάχνουν τις προϋποθέσεις για μία καλύτερη ζωή, αντιλαμβανόμενοι ότι με αυτόν τον τρόπο δεν πηγαίνουμε μπροστά, αλλά οπισθοδρομούμε οδεύοντας στον πρωτογονισμό.

Σταματία Γκαραλιάκου