Με τη φλόγα της πολιτικής μέσα μου από τα εφηβικά μου χρόνια- μαθητής στη δικτατορία- άκουσα και διάβασα πολλά.

Εραστής του λόγου, γραπτού και προφορικού, δίνω πάντα αξία σε ό,τι ακούω και διαβάζω. Μεγάλο χάρισμα να βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις και να τις βάζεις στη σωστή σειρά.

Τίποτα δεν με επηρέασε τόσο πολύ στην πολιτική μου διαδρομή όσο ο ορισμός- προτροπή του Αντόνιο Γκράμσι για τους μαχητές (Διανοούμενοι- εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ): «… Οι μαχητές δεν μπορούν και δεν πρέπει ποτέ να ελεεινολογούν τη μοίρα τους, επειδή πάλεψαν όχι γιατί τους εξανάγκασε κανείς αλλά γιατί το θέλησαν οι ίδιοι συνειδητά». Για μένα αυτό υπήρξε και παραμένει στάση ζωής.

Αυτή είναι και σήμερα η απάντηση μου σε όλους τους καλούς φίλους που αναφερόμενοι στη μη εκλογή μου κάνουν λόγο περί αχαριστίας.

Η τηλεθέρμανση, το πανεπιστήμιο, η ΔΙΑΔΥΜΑ, οι υποδομές στην πόλη και τα χωριά, οι δράσεις στον πολιτισμό και οι πρωτοβουλίες κοινωνικής συνοχής δεν ήταν χάρες, ούτε προσπάθεια δημιουργίας οπαδών.

Οι πόλεις και τα χωριά κατοικούνται από πολίτες, όχι οπαδούς ή αντιπάλους, και η δίκαιη απαίτηση όλων για τη διαρκή βελτίωση της ζωής τους είναι η αποστολή του πολιτικού. Για την ακρίβεια, ο αγώνας για καλύτερη ζωή είναι η λυδία λίθος, η πεμπτουσία της πολιτικής όπως την αντιλαμβάνομαι.

Δε μου χρώσταγε, λοιπόν, και δε μου χρωστάει κανείς.

Ζήτησα από τους πολίτες την εκλογή μου με τις θέσεις του πολιτικού μου φορέα, του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος και στέλεχος, και με μια ολοκληρωμένη, όπως πιστεύω, πρόταση για το σήμερα και το αύριο του τόπου μας και κυρίως των παιδιών μας.

Μια πρόταση συγκεκριμένη και στέρεη που οικοδομήθηκε με πολύ κόπο και αγώνα μέσα στο καμίνι της κρίσης, την πυκνή ομίχλη των ψευδαισθήσεων και το έρεβος του διχασμού.

Η πρόταση μου είχε παρουσιαστεί και στις εκλογές του Γενάρη αλλά το πολιτικό περιβάλλον της χώρας και συνακόλουθα της περιοχής δεν ήταν ευεπήφορο για τέτοιες προσεγγίσεις. Όλοι προσδοκούσαν τον άλλο δρόμο, τη μαγική λύση.

Η τραγική κατάληξη των ψευδαισθήσεων όπως αποτυπώνεται στο 3ο Μνημόνιο άλλαξε ριζικά τις συνθήκες και τούτη τη φορά η πρόταση ακούστηκε, συζητήθηκε, σχολιάστηκε από πολλούς, πάρα πολλούς.

Το αποτέλεσμα δείχνει ανάγλυφα ότι οι περισσότεροι δεν πείσθηκαν και δεν αναφέρομαι στις ελάχιστες εκατοντάδες που θα έδιναν την έδρα στο Νομό.

Η συντριπτική πλειοψηφία, το 92% των εκλογέων, γύρισε την πλάτη σε μια ελπιδοφόρα προοπτική είτε γιατί δεν πείσθηκε, είτε γιατί τη θεώρησε αυτονόητη, ή πάλι γιατί δεν την αξιολόγησε ως εφικτή.

Ηττήθηκα δεύτερη φορά μέσα σε 9 μήνες και ξέρω καλά πώς, γιατί και από ποιους.

Δεν ηττήθηκαν οι ιδέες μου γιατί όπως αγαπώ να λέω «οι ιδέες μου δεν έχουν ρυτίδες». Τουναντίον, μέσα στο 9μηνο κυοφορήθηκε το νέο για τον τόπο δεδομένου ότι οι ιδέες και οι προτάσεις μου υιοθετήθηκαν από πολλούς και έγιναν κτήμα πολύ περισσότερων.

Δεν ακούστηκε εξ άλλου και κάποιος αντίλογος στην πρόταση μου, παρά μόνο αποσπασματικές σκέψεις που μοιάζουν ασπιρίνη σε βαριά ασθενή.

Δεν ηττήθηκα στο πεδίο της πολιτικής γιατί πολύ απλά η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, ούτε οι θέσεις και τα αξιώματα τα ένσημα της.

Η πολιτική είναι λόγος και ιδέες, δράση και αγώνας, διάλογος και αντιπαράθεση και γι΄ αυτό έχει νόημα μόνο αν εμφορείσαι και αυτή η ιδιότητα είναι χαραγμένη βαθιά στο DNA μου.

Είναι και το ίδιο το αποτέλεσμα που κατατάσσει το Νομό μας στις καλύτερες εκλογικές περιφέρειες του ΠΑΣΟΚ και εξ ορισμού είναι νίκη.

Μάλιστα στις 4 τελευταίες βουλευτικές εκλογές που για το ΠΑΣΟΚ είχαν υπαρξιακό χαρακτήρα ο Νομός Κοζάνης ξεπέρασε κατά πολύ το πανελλαδικό ποσοστό σπάζοντας μια παράδοση από το 1974 μέχρι το 2009 όπου σταθερά υπολειπόταν και λίγες φορές το ξεπερνούσε ελάχιστα.

Με αυτά τα δεδομένα, το εξαιρετικό ψηφοδέλτιο μας και τη συστηματική δουλειά της Νομαρχιακής Επιτροπής εκλογικού αγώνα, οι προσδοκίες μας ήταν σαφώς υψηλότερες από το τελικό αποτέλεσμα. Δεν το καταφέραμε γιατί ένα στερεότυπο αποδείχτηκε πιο ισχυρό από μας.

Μια καλοστημένη σκευωρία πολιτικής εξόντωσης, με συνεργούς τοπικά κάποιους που γνωρίζουν άριστα τους νόμους της ομερτά, στήθηκε σε βάρος μου αφ΄ ότου εκλέχτηκα βουλευτής.

Η μέθοδος καθαρά σταλινική στόχευσε στην κατασυκοφάντηση και στην ηθική μου απαξίωση.

Έψαξαν 4 φορές, εν αγνοία μου, την περιουσιακή μου κατάσταση και όπως ήταν φυσικό η αλήθεια τους απογοήτευσε.

Τότε ξεκίνησαν τη συκοφαντία με ψεύδη και ψιθύρους, μέθοδο αντάξια της πολιτικής αλητείας που τους χαρακτηρίζει διαχρονικά.

Μανχάταν, Ρόδος, συμπέθερος, 3 συντάξεις, ήταν οι λέξεις κλειδιά που ποτέ κανείς δεν εκστόμισε δημόσια και επώνυμα, αλλά παρόλα αυτά όλοι τις ήξεραν και οι περισσότεροι μέσα στη δίνη των μνημονίων τις πίστεψαν.

Όλα είναι απόλυτα ψεύδη, πλην όμως δημιούργησαν ένα τεράστιο χάσμα στην αυθεντική σχέση μου με την τοπική κοινωνία.

Αυτό το στερεότυπο δεν μπόρεσα να νικήσω παρότι το πάλεψα σκληρά.

Αν και γνώριζα πρόσωπα και πράγματα που σχετίζονται με το σχέδιο κατασυκοφάντησης μου επέλεξα να κάνω αυτό που πιστεύω και ξέρω καλά. Να το υπερβώ πολιτικά.

Στράφηκα στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την πόλη που γνωρίζει τον τρόπο ζωής μου, τις συνήθειες μου και, κυρίως, το γεγονός ότι δεν αλλοτριώθηκα από την εξουσία.

Την πόλη που υπηρέτησα με πάθος και αυταπάρνηση επί 19 χρόνια και την έκανα γνωστή σ΄ όλη την Ελλάδα και όχι μόνο.

Κοίταξα στα μάτια τον εμπορικό της κόσμο που είναι η ραχοκοκαλιά της, τους ανθρώπους στις γειτονιές που είναι ο σκληρός της πυρήνας, τους συνεργάτες και στυλοβάτες του έργου μας στο Δήμο.

Δε μίλησα σε κανέναν για το παρελθόν παρά μόνο για την πίστη μου σ΄ ένα καλύτερο μέλλον.

Ζήτησα από την πόλη να με προστατεύσει, όπως η ασπίδα στη μάχη τον πολεμιστή, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ποιος είμαι και έχει πολλές αποδείξεις για το χαλκευμένο της συκοφαντίας.

Η πόλη απάντησε καθαρά και όπως είχε πει ο Ανδρέας «το πήρα το μήνυμα».

Στα χαλκεία της συκοφαντίας έχω να πω ότι πύρρειος θα αποδειχθεί η νίκη τους γιατί οι πράξεις τους ανήκουν σε μια αλληλουχία με γνωστό τέλος.

Ύβρις- Άτη- Νέμεσις- Τίσις.

Με αυτούς που με πολέμησαν λυσσαλέα κραυγάζοντας ως κύμβαλα αλαλάζοντα όταν εξασφάλιζα τη χρηματοδότηση της επένδυσης «Άγιος VI» με ΝΟΜΟ του ΚΡΑΤΟΥΣ και έκαναν τους… Σουηδούς όταν πρόσφατα ο Πρόεδρος της ΔΕΗ μας είπε περίπου να την ξεχάσουμε, δεν θα ασχοληθώ. Η θλιβερή ασημαντότητα τους αξίζει μόνο περιφρόνηση.

Όσο για κάποιους άλλους που ήταν κριτικά απέναντι και νόμιζαν ότι με αναρτήσεις βράδυ Παρασκευής πριν τις εκλογές σε όλες τις αναμετρήσεις 2014-15 υπηρετούν το νέο, καιρός είναι να καταλάβουν ότι πριονίζουν το κλαδί τους.

Το νέο ήρθε στον τόπο μας και μάλιστα εντυπωσιακά σε όλους τους θεσμούς, αλλά το νέο δεν είναι αυτοί, είναι κάποιοι άλλοι.

Δεν τους κακίζω, ούτε κρατάω κάτι γιατί τιμώ την ορμή της νιότης και την καταλαβαίνω και κυρίως γιατί εκτιμώ τις αντιλήψεις τους.

Οι ιδέες γεννούν το νέο μόνο όταν δοκιμάζονται στους αγώνες και κρίνονται από τους πολίτες. Διαφορετικά έχουμε εναλλαγή παλιών προσώπων με άλλα που είναι καινούργια αλλά αυτό δε συνιστά και ανανέωση εξ ορισμού.

Ο τόπος έχει ήδη πλήθος παραδειγμάτων και αυτοί στους οποίους αναφέρομαι έχουν τις πνευματικές ικανότητες να το αξιολογήσουν.

Δεν μπορεί, θα σμίξουν οι δρόμοι μας όπως έγινε και με χιλιάδες άλλους πολίτες που συναντηθήκαμε από το Γενάρη ίσαμε το Σεπτέμβρη.

Όλες και όλους που στήριξαν τον αγώνα μας και εμένα προσωπικά τους ευχαριστώ εκ βαθέων, όπως ευχαριστώ και όλους όσοι μπήκαν στον κόπο να ακούσουν και να διαβάσουν τι έλεγα, τι λέγαμε.

Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω όσους έκαναν μικρές και μεγάλες υπερβάσεις επιλέγοντας το ψηφοδέλτιο μας με αξιολογικό κριτήριο.

Δεν έχω λόγια να εκφράσω τα συναισθήματα μου για κάποιους ανθρώπους γιατί θα είμαι άδικος και με αυτούς και με ό,τι νιώθω.

Δεν αναφέρομαι στη γυναίκα μου και την οικογένεια μου που στέκονται δίπλα μου 25 χρόνια τώρα, κερί αναμμένο.

Ούτε στο καμάρι μου το Δημήτρη που οι αχρείοι έβαλαν στο στόμα τους. Πετάει τόσο ψηλά με την αξία του που τα δηλητηριώδη βέλη τους δεν τον αγγίζουν.

Δεν αναφέρομαι στους ξεχωριστούς μου φίλους και τους υπέροχους συγγενείς μου που με περιβάλλουν με περισσή αγάπη, απ΄ όπου αντλώ δύναμη.

Ούτε στους άξιους συνεργάτες μου που με επικεφαλής τη μοναδική Φένη ταυτίστηκαν με τους αγώνες μου.

Αναφέρομαι σε όλους εκείνους που πίστεψαν σε μένα από την πρώτη στιγμή και στάθηκαν δίπλα μου στις 10 μεγάλες μάχες για το Δήμο και τη Βουλή.

Εμφανίζονταν σε κάθε μάχη και μετά χάνονταν σαν την καλή νεράϊδα, σαν την οπτασία.

Ποτέ δε ζήτησαν κάτι παρά μόνο πίστεψαν σε μένα. Τους χρωστώ κάτι ζευγάρια παπούτσια για τα χιλιόμετρα που έκαναν σε όλες τις μάχες ανιδιοτελώς.

Όλοι αυτοί γνωρίζουν λίγο περισσότερο από τους άλλους το χαρακτήρα μου και ξέρουν καλά ότι θα εξακολουθήσω να μάχομαι για τις ιδέες μου και να αγωνίζομαι ως πολιτικός και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ για την πατρίδα, για τον τόπο, για την παράταξη.

Ο χαρακτήρας είναι η μοίρα μας κι εγώ έτσι είμαι φτιαγμένος.

Εξ άλλου χρωστώ

Στην πατρίδα που με μόρφωσε

Στον τόπο που με τίμησε

Στην παράταξη που με ενέπνευσε.

Τα καλύτερα είναι μπροστά μας.