Με την άρση των περιοριστικών μέτρων και τη σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα οι επιχειρήσεις διεθνώς αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα πλαίσιο κανόνων λειτουργίας που θα επιτρέψει στους εργαζομένους τους να επιστρέψουν και πάλι με φυσική παρουσία στα γραφεία.

Η δημιουργία ενός υβριδικού σχεδίου λειτουργίας, έτσι ώστε όλο το προσωπικό να μην επιστρέψει ταυτόχρονα και μόνο για λίγες ημέρες την εβδομάδα,  δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε ως προς το σχεδιασμό του ούτε ως προς την εφαρμογή του, δεδομένου πως το σύνολο των επιχειρήσεων κινούνται σε… αχαρτογράφητα νερά. Για το λόγο αυτό πολλοί αναλυτές αμφιβάλλουν κατά πόσα τα σχέδια αυτά που θα περιλαμβάνουν ευέλικτες συνθήκες εργασίας, είτε ως προς την τοποθεσία είτε ως προς τα ωράρια, θα αποδειχτούν αποτελεσματικά.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg μια ανάλυση της CIPD, που είναι από τους κορυφαίους φορείς στη Βρετανία σε θέματα διαχείρισης προσωπικού, έδειξε ότι το 9,3% των Βρετανών εργαζομένων, ήτοι δηλαδή σχεδόν τρία εκατομμύρια, θα ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν μείωση του μισθού τους, εφόσον εργάζονται λιγότερες ώρες. Όμως, αν και μεταξύ των εργοδοτών το 63% εμφανίστηκε έτοιμο να εφαρμόσει υβριδικές πολιτικές εργασίας, μόλις το 48%, ήτοι λιγότερο από τους μισούς, πρόκειται να επεκτείνει το καθεστώς του ευέλικτου ωραρίου εργασίας.

«Η έλλειψη πραγματικής ευελιξίας είναι μια πηγή σοβαρής ανησυχίας», επεσήμανε σε δηλώσεις της στο Bloomberg, η Μαργκαρέτε ΜακΓκραθ, της Dell Technologies, η ομάδα της οποίας προσπαθεί να βοηθήσει τους εταιρικούς πελάτες της να προσαρμόσουν το εργασιακό τους περιβάλλον μεταξύ άλλων και με την αυξημένη χρήση της τεχνολογίας.

Κοινώς πολλοί εργοδότες εμφανίζονται επιφυλακτικοί να ζητήσουν από το προσωπικό τους να επιστρέψει και πάλι με φυσική παρουσία στα γραφεία μόνο για δύο ή τρεις ημέρες την εβδομάδα. Κι αυτό παρά το γεγονός πως τα στοιχεία δείχνουν πως οι εργαζόμενοι και αισθάνονται και είναι πιο παραγωγικοί δουλεύοντας από το σπίτι με τηλεργασία.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και αντίστοιχη έρευνα των πανεπιστημίων King’s College και Bristol, η οποία έδειξε ότι, αν και το 97% των επιχειρήσεων σχεδιάζει ένα, κάποιου είδους, υβριδικό μοντέλο εργασίας, μόλις το 36% σκοπεύει να επανασχεδιάσει τους ρόλους εργασίας.

«Το χειρότερο που μπορεί να κάνει μια επιχείρηση είναι να κλείσει τα μάτια της, να κλείσει τα αυτιά της και να θεωρήσει πως μπορεί να επιστρέψει στον τρόπο που λειτουργούσε» επισημαίνει η Πέγκι Ρόθ, της εξειδικευμένης σε θέματα εργασίας εταιρείας Leesman, εξηγώντας πως αυτό δεν ισχύει και μπορεί να οδηγήσει σε βήματα πίσω. Κοινώς τα εργασιακά μοντέλα θα πρέπει να αλλάξουν, καθώς και οι απαιτήσεις του προσωπικού έχουν αλλάξει.