Τυχαία η συνάντηση, σύντομη η συνομιλία, κι όμως στάθηκε αφορμή για το άρθρο αυτό..

Μια παλιά μαθήτρια με σταμάτησε στο δρόμο, αγανακτισμένη κάπως: Πού τέλος πάντων κρύβεται η δικαιοσύνη του Θεού; εγώ βλέπω παντού αδικία. Σε άτομα, σε οικογένειες, σε έθνη, σε λαούς.

Κι αυτοί που αγωνίζονται για το δίκιο κάποτε μένουν μόνοι, ανυπεράσπιστοι.

Πού είναι η ηθική τουλάχιστον στήριξη στην κυβέρνηση, στον Πρωθυπουργό, που νομίζω ότι κάνουν έναν τιτάνιο αγώνα, για να περισώσουν ό,τι μπορούν;

Έχουν κι αυτοί την ανάγκη συμπαράστασης.

Έστω με ένα κάτι που θα στήριζε εμένα που τους πιστεύω.

 

Σκέφτηκα, όταν απομακρύνθηκε, ότι το ένα κάτι κείμενο ίσως θα ήταν σαν τη φωνή βοώντος του Ιωάννη στην έρημο.

Παρόλα αυτά θεώρησα την απορία της άξια μιας απάντησης.

 

Κατ΄αρχήν ας υποθέσουμε ότι η πατρίδα μας με τα έως εδώ δεδομένα και τη συνέχειά τους βγαίνει από την Ευρωζώνη.

Τι θα συμβεί τότε;

Αυτονομείται οικονομικά.

Και παίρνει ένα ρίσκο να τακτοποιήσει τα του οίκου της.

Δε θα μοιάζει μ΄έναν που ως τώρα ήταν ζήτουλας και ξαφνικά τον έπιασε οίστρος να σταθεί μόνος του στα πόδια,  τα οποία μόλις μπορούσε να κουμαντάρει;

Και μόλις μπορούσε να συλλάβει πόσοι εχθροί θα προσπαθούσαν να επωφεληθούν από την ανημποριά του;

 

Δε συμφέρει ”φως φανάρι” σε καμιά περίπτωση να διακόψουμε τη συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.

 

Φάνηκε όμως και στο μεταξύ ότι η νυν Κυβέρνησή μας με τις προεκλογικές δηλώσεις και τα συνθήματά της δεν είχε προβλέψει αρκετά με ποια μέτωπα είχε να παλέψει.

Το ότι όμως δεν παρεξέκλινε από τις δηλώσεις της αυτό την τιμά ιδιαίτερα.

Και μόνο που ανάγκασε ως εδώ τους εταίρους μας να χαμηλώσουν τους τόνους και τα μάτια, για να δουν  την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, αν υποκύψει στις απαιτήσεις τους, είναι ενθαρρυντικό.

 

Χαιρόμαστε και τις αντιστάσεις που κρατάει ακόμα ο Πρωθυπουργός.

Δεν θα του συγχωρήσουμε βέβαια ποτέ να καταλήξει σε συμφωνίες τις οποίες καταδίκαζε προεκλογικά στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Θέλουμε να τον δούμε να εμμένει σε θέσεις που θα εξυψώνουν την Ελλάδα στην υπεράσπιση των δικαίων της.

 

Την πρώτη πρωτόγνωρη και πρωτότυπη αντίσταση την έδειξε η Ελλάδα με τη γραβάτα της βέβαια…

Πήγαμε χωρίς αυτήν στους δανειστές μας.

Ναι, κύριοι, τους είπαμε, αλλιώς δεν μας προσέχατε κι εσείς κι όλη η υφήλιος…

Φόβος μόνο να μη μας τη φορέσουν τώρα με το ζόρι…

 

Πάντως μέχρι αυτή τη στιγμή είμαστε ακόμα στην άρνηση και στον ανενδοτισμό για βασικά αιτήματα.

Ναι δε γίνεται να μας κρατούν σε μια διαρκή υποδούλωση μ΄ενα υπέρογκο χρέος και να είμαστε χρεώστες παντοτινοί.

Βυθισμένοι σε μια διαρκή απόγνωση και δύσπνοια από τις περικοπές και τα μέτρα που μας καταντούν πειναλέους και διαρρήκτες των σούπερ μάρκετ, για να επιβιώσουμε.

Κι ούτε οι ιθύνοντες της Ε.Ε να ζουν με περίσσευμα και άνεση, ενώ μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας να λιμοκτονεί ή να στερείται της στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, βάζοντας εμάς θηλιά στο λαιμό  με νέους φόρους και αλληλεγγύες.

 

Δεν ξέρουμε σε τι βαθμό ήταν καθαρά τα κίνητρα της νυν Κυβέρνησης  και πρώην αντιπολίτευσης, όταν τα υπερασπιζόταν αυτά.

Αν ο αγώνας της είχε στόχο περισσότερο την εξουσία ή τα δίκαια του δοκιμαζόμενου λαού.

Σ΄αυτόν τον αγώνα της τώρα σίγουρα δοκιμάζονται οι προθέσεις της.

Εάν εμμένει σ΄αυτήν την υπεράσπιση — και με οποιαδήποτε ευελιξία βέβαια –, σημαίνει ότι ήταν ειλικρινής η συμπαράσταση στους δεινοπαθούντες Έλληνες.

Εάν συνθηκολογήσει με την ανηλεή λιτότητα των Ευρωπαίων, αποκαλύπτεται κάτι άλλο.

Κι ό,τι επίσης ήταν στηριγμένο σε επισημάνσεις της συνείδησης του κ. Πρωθυπουργού και των συνεργατών του θα αντέξει στη δοκιμασία.

Θα μείνει στην ιστορία του έθνους τους ως μια νέα αντίσταση σε ασύνετη και απερίσκεπτη μεταχείριση της χώρας μας από τους εταίρους.

 

Όσο για το αποτέλεσμα; είναι σαν αυτό της επιτυχίας ή της αποτυχίας των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις.

Υπάρχει και κακή επιτυχία και καλή αποτυχία.

Αρκεί το ότι τα παιδιά προσπάθησαν με κάθε τρόπο.

Το ίδιο κι εσείς που μας κυβερνάτε, κύριοι Υπουργοί μας.

Αγωνιστείτε για ό,τι κερδίσατε την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού σας, άσχετα με το αποτέλεσμα, γνωρίζοντας κιόλας πως  ένας ανυποχώρητος αγώνας με βάση φωτισμένη συνείδηση δεν περνάει απαρατήρητος ούτε πρώτα από το Θεό κι ούτε από την ανθρώπινη κρίση.

 

Για το καλό πάντοτε αποτέλεσμα τέτοιων αγώνων, πρέπει να ξέρουμε, υπάρχουν τόσοι διάβολοι που παρεμβάλλονται.

Κι αυτοί είναι που σκιάζουν και τη δικαιοσύνη του Θεού.

Δίνει χώρο και χρόνο όμως ο Θεός και στην ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Ωστόσο και κατά τον απόστολο Παύλο κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου είναι ο Σατανάς και κυριαρχεί στη γη   το δικό του θέλημα και των οργάνων του, που υπηρετούν το χρήμα και την πλουτοκρατία, τη σάρκα και τη φιληδονία, τη δόξα και τις παρανομίες στην εξάσκηση της εξουσίας

 

Η παραγγελία του Θεού είναι:”Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης”, αλλά και το ”Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος”.

Όλοι τους οι τρανοί θα λογοδοτήσουν κάποτε.

Είναι κι αυτό αποδεδειγμένο από την ιστορία και την κατάληξη της ανθρώπινης γήινης ζωής.

Κι είναι επίσης η πιο μεγάλη αλήθεια ότι όλοι οι ισχυροί του κόσμου αυτού θα στηθούν εκτός από την ιστορία, και στην αφυπνισμένη συνείδησή τους και στο φοβερό βήμα του Χριστού.

Είτε το πιστεύουμε είτε όχι.

Είτε το θέλουμε είτε όχι.

Το μαρτυρεί και το έμφυτο αίσθημα του δικαίου, που είναι φυτεμένο σε κάθε άνθρωπο.

Και η αγανάκτηση που ξυπνά σε κάθε στραγγαλισμά του.

 

Υπάρχει επομένως αθόρυβη και αθέατη η δικαιοσύνη του Θεού στα βάθη της ύπαρξης κάθε ανθρώπου, στη συνείδηση, η οποία καταγράφει κάθε παράβαση του ηθικού νόμου και εκδικείται ανελέητα, όταν αφυπνιστεί.

Και υπάρχει και μέσα στις ανεξιχνίαστες βουλές Του και τον ανάλογο χρόνο.

Φαίνεται τότε και ως δικαίωση όσων εργάστηκαν για το καλό, καθώς και ως οργή Του και τιμωρία όσων εργάστηκαν το κακό, όπως μας διαβεβαιώνει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή.

Επομένως, Κ-ί–η, μην πάψεις ποτέ να πιστεύεις και να ψάχνεις τη δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και να την εφαρμόζεις πρώτη εσύ.

Από κει ξεκινάει η ανατροπή του κακού.

 

Κι εσείς, κ.Πρωθυπουργέ, μην υποστείλετε τη σημαία.

Αγωνιστείτε για τα δίκαιά μας.

Έτσι ήταν όλοι οι αγώνες της φυλής μας.

Δύσκολοι και χωρίς συμμάχους κατ΄αρχήν.

Ακούστε και το Γραφικό ”Αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός σου πολεμήσει υπέρ σου”.

Κι ας μην Τον πιστεύετε, όπως λέτε.

Θα πιστεύει Αυτός σε σας.

Κι ίσως κάποτε έτσι Τον αναγνωρίσετε  δίπλα σας κι εσείς.

Αμήν

Ζιώγα Κατερίνα

Εκπαιδευτικός