Θα μπορούσε να είναι είναι ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Διαστροφικό και ακατάλληλο όχι μόνο για ανηλίκους…
Ένα σενάριο που εδώ και μια δεκαετία κυοφορείται και παίρνει σάρκα και οστά σε επτασφράγιστες πόρτες μακριά από κυβερνήσεις και λαούς. Λίγοι οι εκλεκτοί και γνώστες.
Όσο κι αν δεν περνάει ούτε στα “ψιλά” της ενημέρωσης, ένα τεράστιο παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό κίνημα ορθώνεται συνεχώς απέναντι την ΤΤΙΡ, ενώ έχουν συγκεντρωθεί 3.200.000 υπογραφές. Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων ή αλλιώς TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership) είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και ελεύθερων επενδύσεων που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ.
Δεν νομίζω ότι μέχρις εδώ θα μπορούσε να να διαφωνήσει κανείς.
Τι το φυσιολογικότερο για έναν σοσιαλιστή και δημοκράτη από το να μην ” ποινικοποιεί” την επιχειρηματικότητα, να υποστηρίζει το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ των κρατών, που είναι μια κύρια πηγή απασχόλησης, πλούτου και ευημερίας των λαών, μέσα σε ένα πλαίσιο αυστηρής τήρησης των κανόνων που εξασφαλίζουν βασικά δικαιώματα των πολιτών, όπως της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, της πληροφόρησης, της βιωσιμότητας του περιβάλλοντος, της ποιότητας της τροφής, της δυνατότητας ελεύθερης επιλογής.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Δεν είναι που αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές δηλώνουν ανοιχτά πως ο κύριος στόχος του TTIP είναι να παραμερίσει τις κανονιστικές ρυθμίσεις που αποτελούν “εμπόδιο” στην κερδοφορία των επιχειρήσεων(πολυεθνικών) στις δύο μεριές του Ατλαντικού, είναι και η διαρροή σημαντικού αριθμού σχετικών διαβαθμισμένων εγγράφων από την Ολλανδική Greenpeace.
Τα έγγραφα αυτά επιβεβαιώνουν την, εδώ και καιρό γνωστή, λάθος κατεύθυνση αυτών των διαπραγματεύσεων, που μπορεί να οδηγήσουν στην πλήρη κατάλυση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των λαών, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ασφάλειας των πολιτών. Η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας (όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στα έγγραφα που διέρρευσαν) είναι άκρως αποτελεσματική στην άρση των “εμποδίων”. Αυτό όμως την καθιστά και άκρως επικίνδυνη! Και εξηγούμαι γιατί:
Στην πραγματικότητα, τα “εμπόδια” αυτά είναι τα πολύτιμα κεκτημένα μας, μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας συλλογικότητας διεκδικήσεων, αιματηρών αγώνων, των λαών, των κινημάτων, μια πολύτιμη κληρονομιά δημοκρατίας, πολιτισμού, πανανθρώπινων αξιών και αρχών.
Θα είμασταν αφελείς αν ονομάζαμε από την πλευρά μας “εμπόδια” τις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, τα εργασιακά δικαιώματα, τους κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα (που συμπεριλαμβάνουν τους περιορισμούς σχετικά με τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα), τους κανονισμούς για τη χρήση χημικών τοξικών ουσιών, τους νόμους για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο, ακόμη και κάποιες από τις ρυθμίσεις για τις τράπεζες που είχαν στόχο να αποφευχθεί μια επανάληψη της οικονομικής κρίσης του 2008.
Σε αυτή τη διατλαντική συμφωνία διακυβεύονται πάρα πολλά.
Στην Ευρώπη το ΤΤΙΡ από την άνοιξη του 2014, είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στην πολιτική σκηνή της, αποτελεί θέμα των πολιτικών συζητήσεων και συγκεντρώνει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε πολλές χώρες. Παράλληλα, η κοινή γνώμη συνειδητοποιεί όλο και πιο καθαρά τους κινδύνους που συνεπάγεται η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας.
Σε μας δεν περισσεύει χρόνος από τα μνημόνια, τις παλινωδίες, τα χαοτικά παιχνίδια εξουσίας μιας απερίγραπτης”αριστεράς” και “δεξιάς” που μας κυβερνάνε και τα μύρια προβλήματα που φορτώνουν καθημερινά στον ελληνικό λαό με τις αστοχίες και την ανικανότητά τους….Ο χωροταξικός σχεδιασμός, οι χρήσεις γης, η διαχείριση των υδάτων, επιφανειακών και υπόγειων, ο έλεγχος της ποιότητας και της υγιεινής των, όπως και των τροφίμων, αλλά και μια σειρά δράσεων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο όπου θα αφαιρεθούν αρμοδιότητες και θα περιοριστούν εξουσίες που θα επηρεάσουν την οικονομία της χώρας, ιδιαίτερα στην πρωτογενή παραγωγή, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τον τομέα των εξαγωγών, την ποιότητα ζωής, Οι τελευταίες θα μεταβιβαστούν τόσο από το εθνικό, αλλά κυρίως από το τοπικό και περιφερειακό επίπεδο στο πλέγμα λήψης αποφάσεων γραφειοκρατών – εταιρειών που το ΤΤΙΡ επιδιώκει να ενισχύσει θεσμικά. Αν η προσπάθεια να καταστεί θεσμική η παντοδυναμία των αγορών (μέσω του WTO, του Free Trade of the Americas κ.ά.) έχει αποτύχει μέχρι σήμερα εξαιτίας των συντονισμένων κοινωνικών αντιδράσεων, σήμερα με το TTIP επανέρχεται ο ίδιος στόχος.
Απομένει σε εμάς αυτή τη φορά το καθήκον να το σταματήσουμε.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει Ευρωπαίος ή Αμερικανός πολίτης, διότι αυτή η συμφωνία στρέφεται εναντίων και των δύο, που μπορεί να αποδεχθεί:
Την πλήρη αδιαφάνεια( Τα σχετικά αρχεία θα παραμείνουν κλειστά για τα επόμενα 30 χρόνια. Οι αντιπρόσωποι δε των κρατών-μελών δεν θα έχουν καμία πρόσβαση, ενώ το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν θα έχει δικαιοδοσία στα έγγραφα που προέρχονται από τις ΗΠΑ), την έλλειψη διαβούλευσης των κοινωνικών εταίρων ή την νομοθετική παρέμβαση των εταιριών μέσω θεσμοθετημένου γνωμοδοτικού οργάνου!
Θα μπορούσε να αποδεχτεί κανείς την κατάργηση των δημοψηφισμάτων ή των εκλεγμένων συλλογικών οργάνων όπως π.χ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Θα μπορούσε να αποδεχτεί κανείς ένα δικαιοδοτικό δικαστικό όργανο- πέρα από τα θεσμοθετημένα-
ένα νέο θεσμό τριμελούς «ανεξάρτητου» δικαστηρίου που θα συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών και θα στελεχώνεται αποκλειστικά από μια σταθερή λίστα εταιρικών δικηγόρων, μεταξύ των οποίων θα πρέπει να διαλέξει και το κράτος τον έναν που θα το εκπροσωπήσει;
Θα μπορούσε να αποδεχτεί κανείς εταιρείες να σύρουν στο δικαστήριο κράτη, αν καταργηθεί όπως λέγεται το δικαίωμα μόνο ένα κράτος να ενάγει ένα άλλο;
Φαντάζεται κανείς εχέφρων τι τεράστια αντιδημοκρατική εκτροπή θα έχουμε τότε στον τομέα απονομής της δικαιοσύνης;
Μήπως η προβλεπόμενη μεταφορά του βάρους της αποδεικτικής διαδικασίας περί της επικινδυνότητας ενός προϊόντος στον καταναλωτή και όχι στον κατασκευαστή, με δικά του έξοδα δεν είναι μια θεσμοθέτηση υπέρ της ασυδοσίας της αγοράς και του κεφαλαίου;
Από τα μέχρι τούδε ισχύοντα στην ΕΕ, προκειμένου να κυκλοφορήσει ένα προϊόν στο εμπόριο, ο κατασκευαστής έχει την υποχρέωση να αποδείξει ότι είναι ασφαλές για τη δημόσια υγεία, ενώ στις ΗΠΑ ο κατασκευαστής δεν έχει καμία υποχρέωση! Αντιθέτως, εάν ο καταναλωτής ή κάποιος άλλος φορέας ή πρόσωπο πιστεύει ότι το προϊόν είναι ακατάλληλο για την υγεία, τότε πρέπει να το αποδείξει με δική του πρωτοβουλία (και έξοδα). Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να λάβουμε υπόψη ότι στην κατηγορία των καλλυντικών στην ΕΕ 1.082 χημικές ουσίες αναγνωρίζονται ως βλαβερές, στις ΗΠΑ μόλις 12. Στον τομέα των τροφίμων το 70% έχουν επιμολυνθεί ή είναι μεταλλαγμένα, ενώ στο μοσχαρίσιο κρέας το 90% περιέχει ορμόνες και αντιβιοτικά.
Ποιός θα μπορούσε μέσω της προβλεπόμενης «ρήτρας αμοιβαίας κατανόησης», και όχι μέσω της εναρμόνισης των νομοθεσιών να εμποδίσει μια αμερικάνικη πολυεθνική που θέλει να καλλιεργήσει μεταλλαγμένα σε μια μεγάλη ιδιόκτητη έκταση π.χ στον κάμπο της Ημαθίας που ενέχει τον κίνδυνο να μολυνθούν και γειτονικές βιολογικές καλλιέργειες; Ποιός θα μπορούσε να αντιδράσει, αν μια ευρωπαϊκή εταιρεία θελήσει να πάψει να εφαρμόζει τους κανονισμούς ασφαλείας σε σχέση με τη δημόσια υγεία και ασφάλεια προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία της;
Ποιός θα μπορούσε να αντιδράσει στην αυθαίρετη παράταση της χρονικής διάρκειας της πατέντας πέραν της πενταετίας, μιας φαρμακευτικής πολυεθνικής εταιρείας π.χ σε ένα φάρμακο κατά του καρκίνου;
Μέσα από αυτή τη συμφωνία που προωθείται εν “κρυπτώ και παραβύστω”, διακυβεύονται πολλά περισσότερα από τους ελάχιστους και χαμηλότατους δασμούς των προϊόντων που υπάρχουν αυτή την στιγμή μεταξύ Ε.Ε και Η.Π.Α.
Ένα τεράστιο γεωστρατηγικό παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή στον μαινόμενο και ακήρυχτο πόλεμο έχει σαν εργαλείο το ΤΤΙΡ.
Εργαλείο διαπραγμάτευσης Π.χ με την Κίνα ή την Ρωσία…Η δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς μέσω του κανονιστικών ρυθμίσεων του ΤΤΙΡ προάγει την επικυριαρχία των ΗΠΑ.
Είναι μια γεωπολιτική συμφωνία εξαιρετικά σημαντική για τις ΗΠΑ προκειμένου να εξάγουν φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη κάτι που αλλάζει τις ισορροπίες σε σχέση με την ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τη Ρωσία.
Είναι μια συμφωνία που προστατεύει και τα επενδυτικά κεφάλαια του χρηματοπιστωτικού τομέα μιας και προβλέπεται ότι θα μπορούν να κάνουν χρήση του μηχανισμού ISDS (Investor State Dispute Settlement). Αν ένα hedge fund τζογάρει στο χρηματιστήριο μιας χώρας και αυτή λάβει μια απόφαση που μειώνει τις αποδόσεις της «επένδυσης», η εταιρεία μπορεί να μηνύσει τη χώρα για απώλεια κερδών!
Το τι πάθαμε από την κερδοσκοπική επίθεση των κεφαλαίων μετά από έξι χρόνια μνημονίων το ξέρουμε καλά οι Έλληνες και άλλοι ευρωπαίοι…
Η αναβολή ψήφισης με πλειοψηφία 4-5 ψήφους μέχρι τον Ιούνιο που επιτεύχθηκε με έναν πρωτόγνωρο τρόπο( πρωινή ψηφοφορία στις 08.00, μετά από βραδινό e-mail του προέδρου) στο Ευρωκοινοβούλιο με απουσία 400 ευρωβουλευτών, μας δίνει μια ακόμα ευκαιρία να σταματήσουμε τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία, στην καθημερινότητά μας, στην ποιότητα ζωής, στο περιβάλλον, στην βιοποικιλότητα, στον πολιτισμό και στο ευρωπαϊκό πνεύμα από την ασύδοτη επικυριαρχία των αγορών στην πολιτική!
Στο χέρι μας είναι!
Αυτή η μάχη πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί!
Δημήτρης Ψευτογκάς
