Γρεβενιώτισσες, Γρεβενιώτες,

Σήμερα γιορτάζουμε τη μάχη του Σπηλαίου, τιμούμε την μνήμη των πεσόντων προγόνων μας και μιας εμβληματικής προσωπικότητας και ιστορικής μορφής των αγώνων των Γρεβενιωτών, των αγώνων όλων των Ελλήνων ενάντια στον τουρκικό ζυγό για την ελευθερία της Πατρίδας.
Ο Θεόδωρος Ζιάκας, ο αδερφός του Γιαννούλας και το αρματολίκι των Ζιακαίων κατόρθωσαν να πατάξουν τον τούρκο κατακτητή και τους συμμάχους του το 1821 ανάβοντας τη φλόγα του ξεσηκωμού και της επανάστασης στη Δυτική Μακεδονία, που πρωταγωνίστησε σε όλους τους αγώνες της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του Έθνους μας. Ο ανώνυμος γρεβενιώτικος λαός έδωσε το αίμα του για την υπεράσπιση της Πατρίδας και το όνειρο της Λευτεριάς δεν έσβησε ποτέ.
Το 1854, στο νέο αγώνα για την απελευθέρωση των αλύτρωτων περιοχών, όπου πρωταγωνίστησε μια νέα γενιά αγωνιστών, συνεχιστών του ’21, όπως ο Σπυρίδων Καραϊσκάκης, ο Γιαννάκης Κολοκοτρώνης, ο Φώτος Τζαβέλλας, ο Σπυρομήλιος , ο Τσάμης Καρατάσος και άλλοι τιμημένοι επίγονοι των ηρώων μας, ο Θεόδωρος Ζιάκας και η επική μάχη στο Σπήλαιο Γρεβενών ένωσαν τις δύο γενιές της επανάστασης και της εθνεγερσίας.
Ο Ζιάκας προστάτευσε τον ντόπιο πληθυσμό και έδωσε μάχες στην Παλιουριά και στο Καρπερό, προτού φτάσει στο Σπήλαιο. Δεν συμβιβάστηκε και δεν υπάκουσε στα κελεύσματα και στους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων, γιατί είχε πίστη στο όραμα της Ελευθερίας και αγωνίστηκε μαζί με τους υπόλοιπους ήρωες συμπατριώτες μας για τρείς ολόκληρες μέρες κατατροπώνοντας τις 12.000 των τούρκων και τουρκομάνων, με πενιχρά μέσα και πολεμοεφόδια ακόμη και με βαρέλια και με πέτρες, τα οποία προκάλεσαν τον τρόμο και την υποχώρηση των πολιορκητών, του Μεχμέτ Τάγου, του Οσμάν Πασά και του Αβδή Πασά, που είχαν καταπνίξει νωρίτερα την επανάσταση στην Ήπειρο. Ο τόπος μας, οι ηρωικοί Σπηλαιώτες, τα Γρεβενά μας και τα χωριά μας, αποτέλεσαν το σύμβολο της αντίστασης της Επανάστασης του 1854.
Αυτός ήταν και ο λόγος που οι Τούρκοι ζήτησαν τη διαμεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων, προκειμένου ο Ζιάκας να διαφύγει ασφαλώς προς την Καλαμπάκα και στη συνέχεια προς τη Λαμία, αφού βέβαια συνοδεύθηκε και από την αλλαγή της κυβέρνησης, η οποία αποκήρυξε τη νέα επανάσταση, διαψεύδοντας τα όνειρα και τις προσδοκίες των αδελφών μας, που έγιναν πραγματικότητα το 1912. Τόσο τότε, όσο και στη συνέχεια, τα Γρεβενά αποδείχθηκαν ένας προμαχώνας για την ελευθερία της Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας την παράδοση και την ταυτότητα μας: Να αγωνιζόμαστε πάντοτε κατά του ξένου κατακτητή με αυταπάρνηση, με πίστη στις αρχές και στις αξίες του γένους, με αφοσίωση στην οικογένεια και στις εστίες μας, με σεβασμό και μνήμη για τις ιερές θυσίες του ελληνισμού.
Αιωνία η μνήμη των πεσόντων αδελφών μας. Τιμή και δόξα στον Θεόδωρο Ζιάκα και σε όλους τους αγωνιστές!
Ζήτω το Σπήλαιο και τα Γρεβενά!
Ζήτω η Ελλάδα!

Τιμολέων Κοψαχείλης
Βουλευτής Γρεβενών