Τη χθεσινή μέρα διαβάζοντας στην εφημερίδα μου τα <<Νέα>>,είδα και ανέγνωσα ένα υπέροχο, κατά άλλα άρθρο της Κυρίας (όνομα και μη χωριό )

Το άρθρο αναφερόταν στη Φλώρινα.

Με ξένισε και με εκνεύρισε η αναφορά της στους ποντίους ,τους οποίους παρουσιάζει σαν παρακατιανούς, σε δύο προτάσεις συγκεκριμένα.

Εμένα μου έδωσε την εντύπωση ότι παρουσιάζει τους Ποντίους σαν πολίτες πολύ παρακατιανούς.

Παραθέτω αυτούσιες τις προτάσεις της στην εφημερίδα μας σήμερα .Γράφει λοιπόν:

Να αγριέψουμε ακούγοντας τα ποντιακά σ’ ένα χωριό στο τέλος του κόσμου.

Και η άλλη πρόταση:

Oι κάτοικοι γνωρίζουν τα ποντιακά χωριά όπου τσιγγάνοι γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο με ορχήστρες, που έρχονται από την Ξάνθη.

Κατά την κυρία δημοσιογράφο αυτοί είναι οι πόντιοι της περιοχής Φλώρινας.

Εγώ ύστερα από αυτά δεν έχω το δικαίωμα να την αποκαλέσω ανιστόρητη και αδικαιολόγητα άσχετη με την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, ένας ελληνισμός ο οποίος σε καιρούς κράτησε αλώβητη την ελληνικότητα του, τη θρησκεία του, τα ήθη και έθιμα του και τις παραδόσεις του.

Οι Πόντιοι πριν από το έτος 1922 είχαν 1.037 σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Είχαν 23 Μοναστήρια. Είχαν 1.187 εκπαιδευτικούς, δασκάλους και καθηγητές.

1.100 εκκλησίες και 1.600 ιερείς.

Και μην ξεχνάμε ότι οι πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης υπήρξαν Πόντιοι (αδελφοί Υψηλάντη και άλλοι).

Να αναφέρω τον έμπορο της Μασσαλίας Κων/νο Κωνσταντινίδη ο οποίος αγωνίστηκε, με όλες του τις δυνάμεις για την Ίδρυση ανεξάρτητης Δημοκρατίας τπυ Πόντου.

Οι Πόντιοι ερχόμενοι στην Ελλάδα έφεραν μαζί τους την αμόλευτη ψυχή τους,τηνν πίστη τους στην Ελλάδα,τα δουλευτάρικα χέρια τους και τη δύναμή τους στην επιβίωση , που ήταν δοκιμασμένη στο καμίνι των αιώνων.

Θεωρούσαν την φιλία και την προσωπική τιμή ιερή υπόθεση.

Τα αδυσώπιτα κύματα της ιστορίας όμωε έριξαν τους πόντιους πρόσφυγες στα βράχια της Ελλάδας.

Αυτοί είναι οι Πόντιοι ,ανιστόρητη και άσχετη Κυρία η εν Φλωρίνης λαλήσασα κατά των Ποντίων.