Ο εκλογικός αγώνας των κομμάτων συνεχίζεται, αφού το κόμμα του Μητσοτάκη δεν μπόρεσε να εκλέξει το συνολικό αριθμό των βουλευτών, που θα του έδιναν τη δυνατότητα της αυτοδυναμίας , όπως χαρακτηρίζεται η περίπτωση της επικράτησης στον αριθμό των 300 βουλευτών, που είναι και ο συνολικός αριθμός των βουλευτών, σύμφωνα με το Σύνταγμά μας.

Σε όλη την προεκλογική διάρκεια παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις διάφορες δηλώσεις , τις οποίες κάνουν οι αρχηγοί των κομμάτων.

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη δήλωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ. Ανδρουλάκη. Να δηλώσω δε ότι ανέκαθεν ανήκω στο χώρο αυτό του κ. Ανδρουλάκη, χωρίς να μετακινηθώ χιλιοστό.

Είπε ο κ. Ανδρουλάκης ότι δε δέχεται ως πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη. Εάν η δήλωση αυτή γινόταν από τον κ. Ανδρουλάκη χωρίς να έχει τη θέση του αρχηγού κόμματος, θα ήταν ανεκτή από οποιοδήποτε πολίτη, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Όταν όμως κατέχεις θέση αρχηγού, το θέμα νομίζω αλλάζει, διότι, ναι μεν εσύ προσωπικά δεν ανέχεσαι, συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους ψηφοφόρους σου;

Συμπέρασμα: Χρειάζεται σκέψη και προβληματισμός από μέρους των αρχηγών των κομμάτων, όταν αυτοί κάνουν την κριτική τους για τους αντιπάλους τους, στην περίπτωση του κ. Ανδρουλάκη, η πρωθυπουργία δεν αφορά μόνο τον Ανδρουλάκη, αλλά και όλους τους ψηφοφόρους του κόμματός του, οι οποίοι οπωσδήποτε έχουν άποψη, για κάθε υπουργό.

Χρίστος Παπαδόπουλος