Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη άρα και την Ελλάδα, έχουν μπει σε μια νέα ρότα. Θα είναι κάπως πρόωρο να τοποθετηθούμε για το μέλλον αυτών των σχέσεων αλλά μπορούμε, βασιζόμενοι σε γεγονότα, να αναλύσουμε την “επόμενη μέρα” του δημοψηφίσματος, στη γείτονα χώρα.

Το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε τον προηγούμενο μήνα, επισημοποίησε την τριχοτόμηση της Τουρκίας. Δυστυχώς το αποτέλεσμά του οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, αφενός στην αποσταθεροποίηση και στην ισλαμοποίησή της και αφετέρου στην απομάκρυνσή της από την Ευρώπη και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Η Ελλάδα επιθυμούσε και επιθυμεί μία σταθερή Τουρκία, με δημοκρατικό και ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Το ίδιο επιθυμεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετά την ολοκλήρωση του δημοψηφίσματος, έγινε σε όλους γνωστό ότι αυτό διεξήχθη κάτω από ασυνήθιστες και παράδοξες συνθήκες, για τα δεδομένα μίας δημοκρατικής χώρας. Ποιο συγκεκριμένα εκείνα τα θέματα που προκαλούν εντύπωση είναι τα ακόλουθα :

• Διεξήχθητε σε μία χώρα που τελεί υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα, τον περασμένο Ιούλιο.

• Τους τελευταίους μήνες, πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες συλλήψεις και διώξεις στρατιωτικών, δικαστικών, ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών, δημοσίων υπαλλήλων και απλών πολιτών. Και όλα αυτά με την αιτιολογία ότι αντιτίθενται στηνπολιτική του “Σουλτάνου” Ερντογάν ή απλώς υπήρχε για αυτούς η υποψία ότι είναι υποστηρικτές του Γκιουλέν.

• Είχαμε το κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού Μέσων μαζικής Ενημέρωσης και ολοκληρωτική φίμωση της ελεύθερης δημοκρατικής ενημέρωσης, με την πραγματοποίηση εκατοντάδων συλλήψεων δημοσιογράφων.

Μετά το οριακό «Ναι», για την αμφιλεγόμενη Αναθεώρηση του Τουρκικού Συντάγματος, η Τουρκία συνεχίζει να απομακρύνεται από το στόχο της δημιουργίας ενός δημοκρατικού Κράτους Δικαίου. Οι συνταγματικές αλλαγές που αποφασίστηκαν, αναγορεύουν τον νέο πρόεδρο σε απόλυτο Μονάρχη, που καθορίζει, αποφασίζει, διορίζει και ελέγχει τα πάντα και τους πάντες. Εγκαθιδρύθηκε μια “προεδρική δημοκρατία” χωρίς τις ασφαλιστικές δικλείδες των δημοκρατιών του σύγχρονου Δυτικού κόσμου.

Και αυτές οι συνταγματικές αλλαγές δεν είναι συμβατές με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα Κριτήρια της Κοπεγχάγης, για μία υπό ένταξη χώρα. Η πρόθεση του Ερντογάν, για την επαναφορά της θανατικής ποινής, δεν είναι συμβατή και καθιστά απαγορευτική την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Οι εξελίξεις αυτές στην Τουρκία προκαλούν μεγάλη ανησυχία για τη συνεργασία ανάμεσα στην ΕΕ και στην Τουρκία, ωστόσο θα πρέπει όλοι οι ευρωπαίοι να παραμείνουμε νηφάλιοι και να μην κλείσουμε με βίαιο τρόπο την πόρτα στην Τουρκία, αλλά να διατηρήσουμε το διάλογο μαζί της, καθώς μία παραπέρα κλιμάκωση δεν είναι προς συμφέρον ούτε της ΕΕ, ούτε της Τουρκίας …