Του Πάρι Κουκουλόπουλου

Πρόσφατα ήρθε ξανά στη δημοσιότητα η γνωστή υπόθεση του πακέτου Χατζηγάκη. Τα σχετικά δημοσιεύματα είναι αρκετά κατατοπιστικά και περιττεύει η εκ νέου παράθεση των γεγονότων και της κατάληξης τους.

Αντίθετα έχει, πιστεύω, πολύ μεγάλη σημασία να σταθούμε σε ορισμένες πλευρές αυτής της υπόθεσης απ΄ όπου συνάγονται συμπεράσματα πολύ χρήσιμα, αλλά και κρίσιμα, μέρα που είναι σήμερα.

Η πεμπτουσία του πακέτου Χατζηγάκη είναι αυτό που θα λέγαμε σήμερα, «μονομερείς ενέργειες», με αγνόηση των σχετικών κανονισμών της Ε.Ε. Χάσαμε την υπόθεση γιατί «γράψαμε» κανονικά τον συμφωνημένο κανόνα.

Επειδή η σημερινή Κυβέρνηση και πολλά Μ.Μ.Ε. καλλιεργούν τη σύγχυση γύρω από τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και ό,τι απορρέει από αυτήν, υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα. Είναι ο ευρωπαϊκός κανόνας υπέρ ή κατά της ελληνικής αγροτιάς;

Από την 1.1.2015 στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π.) το ύψος των άμεσων ενισχύσεων προς τους αγρότες για την Ελλάδα είναι 2,1 δις ευρώ, για την Πορτογαλία 0,58 δις και για την Ιταλία 3,2 δις. Η απάντηση στο ερώτημα, χάνουμε ή κερδίζουμε, δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών.

Το ερώτημα, όμως, είναι προφανώς τι κάνουμε με αυτές τις χρηματοδοτήσεις και όχι πόσα παίρνουμε.

Η κραυγαλέα παραβίαση των ευρωπαϊκών κανονισμών πρώτιστα βαρύνει την Κυβέρνηση Καραμανλή που είχε τότε την ευθύνη της ενέργειας. Όπως, όμως, και στο Νόμο Γιαννίτση για το ασφαλιστικό, έτσι και εδώ ο διαγκωνισμός απ΄ όλα τα κόμματα υπήρξε ξεχωριστός, με προεξάρχουσα την Αριστερά και στη σημερινή κυβερνώσα μορφή της. Τελευταίο είχε προσχωρήσει στο μέτωπο των κινητοποιήσεων το ΠΑΣΟΚ όταν έγινε η «απόβαση της Κρήτης» στον Πειραιά. Ο τότε Πρόεδρος του ο Γ.Α.Π. δεν άντεξε και πήγε, και βρέθηκε μάλιστα στο μάτι του κυκλώνα, καθώς τον ψέκασαν τα ΜΑΤ με χημικά!

Το συμπέρασμα είναι πολύ απλό. Οι επικοινωνιακές (βλέπε πελατειακές) ανάγκες είναι πάντα πολύ ισχυρότερες, ακόμα και αν ένα προβλεπόμενο θλιβερό και επιζήμιο αποτέλεσμα θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά για όλους.

Στην Ελλάδα βέβαια συνηθίζουμε να μετράμε πάντα τα φράγκα πάνω στο τραπέζι και γι΄ αυτό είναι σκόπιμο να αναφερθούν τρεις ενδιαφέρουσες πλευρές της υπόθεσης «πακέτο Χατζηγάκη», οι λιγότερο γνωστές.

1. Επί 5 χρόνια οι ελληνικές αντιπροσωπείες σε κάθε διαβούλευση και διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. σκόνταφταν πάνω στο πακέτο Χατζηγάκη. Το πλήγμα στην αξιοπιστία μας προφανώς είχε κόστος που δεν μπορεί εύκολα να αποτιμηθεί.

2. Μια μεγάλη μερίδα βουλευτών της Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι η υπόθεση χάθηκε γιατί δεν την πάλεψε εξ αρχής η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε το 2009. Ο φάκελος της υπόθεσης, τουναντίον, οδηγεί κάθε καλόπιστο στο αντίθετο συμπέρασμα. Επιπρόσθετα, πρέπει να τονισθεί ότι ένα δυναμικό εξαιρετικών ικανοτήτων αναλώθηκε σε μια προσπάθεια να πέσουμε στο μαλακά, η οποία κόστισε ατέλειωτες ανθρωποώρες ή για την ακρίβεια, ανθρωπομήνες. Πολλά άλλα, πολύ πιο παραγωγικά, θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι αν δεν υπήρχε αυτή η υπόθεση. Είναι κάτι σαν την «αποθετική ζημία» που λένε οι δικηγόροι.

3. Αυτό που σοκάρει περισσότερο απ΄ όλα είναι ο πίνακας κατανομής του «πακέτου». Λίγες εκατοντάδες αγροτών πήραν τη μερίδα του λέοντος και εκατοντάδες χιλιάδες πενιχρά ποσά. Το πιο δυσάρεστο είναι ότι όντως συγκεκριμένες περιοχές και καλλιέργειες είχαν πρόβλημα εκείνη τη χρονιά και το δίκιο τους δεν πρόκειται να το βρουν ποτέ. Χάθηκε μέσα στη γενίκευση και την ισοπέδωση του λαϊκισμού και των πελατειακών αναγκών που επικράτησαν για πολλοστή φορά.

Όλα τα παραπάνω έχουν σημασία αν πάθαμε και μάθαμε. Η απάντηση, δυστυχώς, δεν είναι όχι, είναι ΟΧΙ.

Μόλις τον Αύγουστο του 2014, με αφορμή τα προβλήματα των ροδακινοπαραγωγών, ο υπεύθυνος αγροτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε, επί λέξει, πακέτο Χατζηγάκη! Διεκόπη μάλιστα από συνεταιριστή που είπε ότι αυτό αποδείχτηκε λάθος και παρ΄ όλα αυτά επέμεινε καθησυχάζοντας τους αγρότες ότι το πακέτο θα συμψηφιστεί με την αδυναμία της χώρας να απορροφήσει κονδύλια της Ε.Ε. Ο υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε το ακατόρθωτο. Να πει τρεις κραυγαλέες ανακρίβειες σε, περίπου, 15 δευτερόλεπτα.

Τραγική ειρωνεία, ο εν λόγω σήμερα έχει την ευθύνη διαχείρισης της… λυπητερής και καλείται να κάνει πολλές κωλοτούμπες. Είναι γι΄ αυτό που ενώ εύχομαι και στηρίζω έναν συμβιβασμό σήμερα στο eurogroup, δεν είμαι αισιόδοξος γιατί οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να πάει στη Βουλή. Εκεί την περιμένουν 162 βουλευτές που είναι δύσκολο να ομοφωνήσουν σε κάτι πέραν του ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε νέοι, όμορφοι και υγιείς.

* Ο κ. Πάρις Κουκουλόπουλος είναι Μέλος του Π.Σ. του ΠΑΣΟΚ