Μια σύντομη και περιεκτική αποτύπωση της παρουσίας Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, θεωρώ πως είναι αναγκαία. Όχι πως δεν λέχτηκαν και δεν γράφτηκαν ήδη πολλά σχετικά, αλλά επειδή, όπως είναι λογικό, ο καθένας που το επιχειρεί, κρύβει μια άλλη ματιά ανάγνωσης και ίσως εναλλακτικά προσεγγίζει το γεγονός, θεωρώ σκόπιμο να το πράξω κι εγώ.

Γνώμονας γραφής αυτού του κειμένου, είναι η σταθερή και απαρέγκλιτη στάση μου, να τοποθετούμαι ευθαρσώς, μπρός σε γεγονότα που εκτιμώ, πως θα επηρεάσουν καταλυτικά τα μελλούμενα να συμβούν στη χώρα μας, το αμέσως προσεχές διάστημα.

Κι εξηγούμαι… Είδαμε τόσο στην Κεντρική ομιλία το βράδυ του Σαββάτου, όσο και στην Συνέντευξή του λίγη ώρα πριν, έναν άλλον πολιτικό. Έναν σύγχρονο άνθρωπο, που ξέρει να σέβεται διακριτικά το ρόλο και την θεσμική θέση που του έχει ανατεθεί, ξεκλειδώνοντας με όση ένταση ήταν αναγκαίο, όλα εκείνα τα μέσα, που θα τον βοηθούσαν να σχηματοποιήσει την συγκεκριμένη εικόνα που εξ αρχής επιδίωξε…

Dress code, στάση και γλώσσα σώματος, εμφατική φυσιογνωμία ταγμένη στη ροή του λόγου του, στιβαρή παρουσία, καθαρότητα θέσεων, συνετή προσέγγιση, προσεγμένο περιεχόμενο.

Κλείνοντας την παρουσία του, θα έλεγα ανεπιφύλακτα, πως πλάσαρε πολύ έντεχνα, την εικόνα του πολιτικού του αύριο, καθώς την αντιπαρέβαλε διακριτικά με αυτή του σημαντικότερου από τους αντιπάλους του, αυτήν του Τσίπρα.

Έδωσε από την αρχή το στίγμα των προθέσεων του. Σοβαρός, μετρημένος, δείχνοντας πως έχει συναίσθηση των ευθυνών που θα κληθεί σε σύντομο χρόνο να αναλάβει, απέφυγε την πεπατημένη των εύκολων, ευχάριστων, αλλά αδιέξοδων κι επικίνδυνων υποσχέσεων, εστιάζοντας πολύ ορθά, όχι στην εκπόνηση προγραμμάτων επίπλαστων παροχών, αλλά στην σύλληψη και κατάθεση ενός συγκροτημένου σχεδίου, ανάταξης της Ελληνικής πραγματικότητας και επαναφοράς της χώρας στις ράγες της Ανάπτυξης, του ορθολογισμού και της συντεταγμένης προσπάθειας.

Ζήτησε την συνευθύνη. Την συστράτευση όλων στον κοινό σκοπό. Ανέπτυξε τον δικό του Αξιακό Χάρτη, όπου αναδύθηκαν έννοιες, όπως Αξιοσύνη, Αξιολόγηση, Αξιοκρατία, μικρό και ευέλικτο Επιτελικό Κράτος, Επιχειρηματικότητα, Πλουραλισμός, Ελευθερία, Νομιμότητα, των οποίων την διαπόμπευση βιώνουμε πληθωρικά επί των ημερών του Συριζέικου εσμού.

Αίσθηση έκανε το προσεγμένο του άγγιγμα στα αιτήματα των Κοινωνικών ομάδων, δίνοντας το στίγμα μιας διακυβέρνησης, όπου η Κοινωνική και Οικονομική Δικαιοσύνη, θα αποτελέσει τον δείκτη των πολιτικών του, από τη στιγμή που η Ελληνική Οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει, παράγοντας τους πρώτους καρπούς της Οικονομικής του θεώρησης.

Θα αποφύγω τον πειρασμό να μπώ στην συγκεκριμένη καταγραφή αριθμών και υποσχέσεων, καθότι θα μου ήταν πολύ εύκολο. Εξάλλου ένα πέρασμα στον διαδικτυακό ενημερωτικό χώρο είναι αρκετό για τον καθένα, αρκούντως να ενημερωθεί. Θα επιμείνω όμως σ αυτό που εγώ επιλέγω να τονίσω… Το μήνυμα που εξέπεμψε με την παρουσία του και που έδειξε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, έναν πολιτικό νέας κοπής, που δείχνει να πιστεύει αυτά που λέει και που έχει αποφασίσει με την συγκατάθεση των Ελλήνων πολιτών, να τα κάνει πράξη.

Μητσοτάκης και Τσίπρας. Δύο πρόσωπα, δύο εικόνες. Διαμετρικά αντίθετα, με το μόνο ίσως κοινό τους στοιχείο το νεαρό της ηλικίας. Από κει και πέρα όμως το χάος.

Χάος στα προσωπικά διαπιστευτήρια και στην προσωπική αξιοσύνη. Χάος στο σεβασμό προς έναν κόσμο που πένεται. Χάος ως προς τις προτεινόμενες πολιτικές για την έξοδο από την κρίση. Χάος όσον αφορά τον ηθικό και αξιακό κώδικα που καθ ημέραν ο καθένας τους προβάλλει και μετέρχεται.

Αίσθησή μου είναι και κλείνω μ αυτό, πως αυτές τις δύο μέρες, οι πολίτες ανάσαναν βαθιά. Όχι επειδή αναγνώρισαν ένα νέο Μεσσία στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, αλλά επειδή ένιωσαν πως τελικά, μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος… Σύνεσης, σωφροσύνης, αλήθειας και αποτελεσματικότητας.

Αυτόν τον δρόμο έδειξε σήμερα ο Μητσοτάκης. Που μπορεί να μην είναι εύκολος, είναι όμως ο μόνος που θα μπορέσει να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη και να δημιουργήσει ελπίδα, από την οποία παντελώς – ελέω Τσίπρα και των συν αυτώ – στερέψαμε.

Η σωφροσύνη απαιτεί αυτό να πράξουμε. Να στρατευτούμε μαζί του. Να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά του. Να του δώσουμε την ευκαιρία να αποδείξει πως και θέλει και μπορεί.

Η Ελλάδα της ελπίδας και της αξιοπρέπειας μας καλεί να την γνωρίσουμε….!