Η κυβέρνηση αποφάσισε να αδειάσει τον καταυλισμό της Ειδομένης, ένα χρόνο αφότου άρχισε να λειτουργεί, το έκανε οργανωμένα και «χωρίς ν’ανοίξει μύτη». Η ίδια παραδέχθηκε ότι ο πραγματικός λόγος που δεν το έπραξε νωρίτερα, δεν ήταν ο κίνδυνος επεισοδίων λόγω πιθανής δυναμικής αντίδρασης των εγκλωβισμένων, αλλά η απουσία χώρων μετεγκατάστασής τους στα ενδότερα. H Ειδομένη έγινε παγκοσμίως συνώνυμη του προσφυγικού δράματος και η Ελλάδα επί ένα χρόνο ντροπιαζόταν διεθνώς για τις εικόνες από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης 15.000 ανθρώπων.

Τώρα, με την απομάκρυνσή τους από την ουδέτερη ζώνη και τον σιδηροδρομικό σταθμό και την κατεδάφιση των παραπηγμάτων, το πρόβλημα δεν λύθηκε, απλώς μεταφέρθηκε μερικά χιλιόμετρα παρακάτω. Ενας αριθμός προσφύγων και μεταναστών οδηγήθηκε σε κέντρα φιλοξενίας στο Κιλκίς και στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι περισσότεροι κατέφυγαν στα γνωστά πια βενζινάδικα και άλλοι, αρκετοί, στα γύρω δάση περιμένοντας την ευκαιρία να περάσουν κρυφά τα σύνορα και να συνεχίσουν για την Ευρώπη. Ο κ. Γ. Μουζάλας ανακοίνωσε ότι ετοιμάζονται άλλα τρία κέντρα φιλοξενίας, χωρητικότητας5.000 ατόμων, στη Λάρισα, στις Σέρρες και στα Γρεβενά, ενώ δεσμεύθηκε ότι από τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει η κατανομή αναλογικά σε όλη την Ελλάδα πλην των εθνικά ευαίσθητων περιοχών.

Το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο. Η επιλογή να καθηλωθεί ο μεγάλος όγκος των προσφύγων και των μεταναστών στη Μακεδονία και κυρίως στον άξονα Θεσσαλονίκης-Κιλκίς, όπου φτιάχτηκαν τα περισσότερα οργανωμένα -ο Θεός να τα κάνει- κέντρα, ήταν εξαρχής ατυχής. Εγκατέστησαν χιλιάδες απελπισμένους σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σύνορα, δίνοντάς τους το δικαίωμα να ελπίζουν ότι πληρώνοντας κάποια στιγμή ένα ποσό, μικρότερο σαφώς απ’ ό,τι αν ήταν π.χ. στη Θήβα ή στη Λαμία σε διακινητές, θα βρεθούν μέσα σε λίγη ώρα στην άλλη πλευρά και θα συνεχίσουν προς Βορρά. Ηταν σαν να τους έλεγαν μείνετε κάπου εδώ κοντά και με την πρώτη ευκαιρία θα φύγετε.

Τώρα, αντί να αποσυμφορήσουν αυτά τα κέντρα και να διασπείρουν ακόμα και όσους ζουν ήδη εκεί σε άλλες γεωγραφικές περιφέρειες στην κεντρική και νότια Ελλάδα, μακριά από τον «πειρασμό» των συνόρων, φορτώνουν επιπλέον τα υπάρχοντα, στη συντριπτική πλειονότητα ακατάλληλα γι’ ανθρώπους, με μερικές χιλιάδες ακόμα από την Ειδομένη, ενώ ετοιμάζουν και άλλα δύο πάλι στη μεθόριο – ένα στα Γρεβενά και ένα στις Σέρρες.

Οι τοπικές κοινωνίες διαμαρτύρονται για τον άνισο καταμερισμό σε σχέση με τον «Νότο», αδυνατώντας να αντιληφθούν για ποιο λόγο π.χ. η Πελοπόννησος θα δεχθεί να «φιλοξενήσει» στους επτά νομούς της 2.000 ανθρώπους, όταν μόνο σ’ έναν, αυτόν του Κιλκίς, είναι εγκατεστημένοι σήμερα περισσότεροι από 12.000. Ο κίνδυνος να δούμε φαινόμενα παρόμοια, ίσως και χειρότερα από αυτά της Ειδομένης, είναι ορατός.