Μόλις η ελληνική σημαία υψωθεί σε κάποιο διεθνές αθλητικό βάθρο και μόλις ακουστεί ο εθνικός μας ύμνος, ρίγη συγκινήσεως κατακλύζουν κάθε πατριώτη ενώ το παλλόμενο στέρνο ανυψούται ακόμη περισσότερο από εθνική υπερηφάνεια.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια Ολυμπιακή διάκριση και ιδιαίτερα όταν είσαι πολιτικός και μάλιστα αποτυχημένος!
Τα αντανακλαστικά σου, που είναι άριστα εκπαιδευμένα και αν χρησιμοποιείς και το τιτίβισμα, κάνουν πιο αποτελεσματική την παρέμβασή σου όταν αυτή αναμεταδίδεται επιμόνως, συνεχώς και αδιαλείπτως από στόματα πολλαπλώς ευεργετηθέντων παρόχων, κονδυλοφόρων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης γιατί αλλιώς κινδυνεύει να χαθεί στον παγκόσμιο ποταμό εκτοξευόμενων “ρύπων-ειδήσεων”…
Η “πατρίδα” που διώχνει τα παιδιά της στα ξένα κακήν -κακώς, τρέχει ασμένως, ασέμνως, αήθως και υπερβάλλουσα  να χειροκροτήσει κάθε επιτυχία τους…
Η “πατρίδα” στο παρόν είναι  η σηπτική και τοξική νοοτροπία που εμφυτεύτηκε επιτυχώς και μεταλαμπαδεύτηκε ενδόξως από γενιές πολιτικών και παιδαγωγών στον μυελό των οστών του λαού και δεν είναι οι ρημαγμένοι κάμποι, οι βιαζόμενες θάλασσες και τα κατακαμένα άπαρτα ψηλά βουνά
Αυτή η μεγάλη”πατρίδα” δεν χωράει τους αρίστους…
Είναι αφιλόξενη στους ανήσυχους, επιτιμητική στους δημιουργικούς, αδιάφορη και απαξιωτική στους νομοταγείς, φθονερή και εχθρική στους επιτυχημένους.
Ποιος ήξερε την Κορακάκη;
Εκτός από ένα στενό κύκλο ειδικών, αθλητών και μικρού προσωπικού κοινωνικού περίγυρου ουδείς πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας!
Η οικογένειά της ήξερε καλά τον αγώνα της μιας και αυτή σήκωνε τα περισσότερα βάρη της προσπάθειας…
Δεν υπήρξε “σελέμπριτι”, δεν έκανε καταλήψεις αλληλεγγύης, δεν έριχνε φλογισμένα βέλη στη Βουλή,μολότοφ στις τράπεζες…
Είχε στόχους, όραμα, μεθοδικότητα, προγραμματισμό, στερήσεις και πολλή δουλειά…
Ποιος είχε σε εκτίμηση την σκοποβολή;
Κανείς!
Και όμως δύο “ανέλπιστα” μετάλλια ήταν μεγάλη ευκαιρία να ξεχάσουμε τι γίνεται δίπλα μας, τι αλλαγές συμβαίνουν στον κόσμο, πως θα μας επηρεάσουν, πως θα λύσουμε προβλήματα…
Την άρπαξαν οι καλαμοκαβαλάρηδες και οι αεριτζήδες και προσπάθησαν να την κάμουν εθνική διάκριση ήτοι δική τους!
Η επιτυχία είναι αποκλειστική της Ελληνίδας Κορακάκη και όσων τη βοήθησαν να σταθεί όρθια στην ανικανότητα, στην αναλγησία, στην εχθρότητα και αδιαφορία της επίσημης Πολιτείας και των οργάνων της.
Η ευγενής μεν αλλά ψυχρή απάντηση  από το θερμό Ρίο ,στο τιτίβισμα του πρωθυπουργού των παχέων λόγων, των ισχνών αγελάδων και των εφτά πληγών του Φαραώ αξίζει ιδιαίτερης αποτίμησης.
“Ευχαριστώ, κύριε…”
Καμιά ενοχή, καμιά τύψη, από κανέναν.
Πως θα αλλάξουν, πως θα μεταρρυθμίσουν, πως θα δημιουργήσουν τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να μεγαλουργήσουμε στον τόπο μας και να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο;
Απόλυτη σιγή!
Έρεβος…
Καληνύχτα. κύριε Ρίο!

Δημήτρης Ψευτογκάς