Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Ιουλίου Καίσαρα,στις 15 Μαρτίου του 44 μ.χ.
Έκπληκτος και απορημένος έπεσε ξέπνοος απο το μαχαίρι του πιο πιστού του φίλου, του Βρούτου.
Έκτοτε ακολούθησαν πολλές τέτοιες “φιλικές” συμπεριφορές στα σαλόνια της εξουσίας και στα αλώνια της πολιτικής.
Έμεινε δε στην ιστορία και η φράση του Α. Παπανδρέου για “συντροφικά μαχαιρώματα”!
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει “αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς”.
Τέτοιους φίλους μας θύμισε σε πρόσφατο άρθρο του ο πρώην δήμαρχος Γρεβενών κ. Γ. Νούτσος.
Βέβαια, δεν μας ξάφνιασε ούτε μας παραξένεψε!
Θα είχε περισσότερη αξία,πλην της λογοτεχνικής, αν τα αξιομνημόνευτα παραδείγματα “φιλίας” είχαν και ονοματεπώνυμο.
Δεν μας αρέσει η κοινωνική κριτική, ούτε έχουμε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον…
Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τον ομοϊδεάτη του,νύν δήμαρχο, μιας και οι “φίλοι” βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Συμπεριφορές που επιβραβεύονται, επαναλαμβάνονται!
Προς το παρόν τους πιο πιστούς φίλους ο δήμαρχος τους έχει στην αντίπερα όχθη!
Καλή και αποδοτική αυτή η τακτική “φιλικών¨ανταλλαγών…
Καλή και η ψευδαίσθηση συγκυβέρνησης και διανομής της εξουσίας…
Μόνο που είναι ετεροβαρής και δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες η φαλκίδευση της λαϊκής ετυμηγορίας που νοθεύει την δημοκρατία.
Ο λαός μας θέλει καθαρές και διαφανείς σχέσεις και λειτουργίες.
Κυρίως όμως θέλει καθαρές θέσεις!
Βαρέθηκε τους πολιτικούς που λένε ναι στο “ναι” και όχι στο “όχι”…
Βαρέθηκε τον ανεύθυνο λαϊκισμό και την ακατάσχετη υποσχεσιολογία.
Αποστρέφεται τις παραδοξότητες και γυρίζει την πλάτη στους χαμαιλέοντες.
Οι αφυπνισθέντες από την χρόνια επίδραση της ναφθαλίνης “αγωνιστές”ας συνέλθουν και άς αφουγκρασθούν την σιωπηρή πλειοψηφία που θέλει κάθαρση, αρχές και αξίες και απαιτεί σύγκρουση με την σηπτική φθορά και την οπισθοδρόμηση.
Οι “αναίμακτες” και αμαχητί καταλήψεις σχολείων, υπηρεσιών, εθνικών οδών δεν γίνονται χάριν της παιδείας και των παιδιών.
Γίνονται για τα “ίδια” ολίγιστων!
Οι διαπρύσιοι κήρυκες της “ιθαγενούς” πολιτικής που εκπορεύτηκε προ πενταετίας από πρωτοκλασάτο τοπικό υπουργό “να σπάσουμε τις κλειδαριές, να ανοίξουμε τα κλειστά σχολεία” που αφού στέφθηκε με επιτυχία, και άνοιξαν και λειτούργησαν σχολεία με έναν(!) μαθητή, δεν μπορούν πια να μας πείσουν για την αγνότητα και την ειλικρίνεια των προθέσεών τους…
Άλλωστε τινες εξ αυτών έχουν ως μόνο “εκπαιδευτικό” έργο την είσπραξη του μισθού κάθε 1η και 16η του μηνός!
Σαν σήμερα 15 Μαρτίου του 2002(αν ενθυμούμαι καλώς), έφυγε απο την ζωή ενας ευπατρίδης και μετριοπαθής πολιτικός, ο Γεώργιος Ράλλης.
Δεν νομίζω να τον ανακαλούν στην μνήμη τους και πολλοί κομματικοί ή ψηφοφόροι της παράταξης της Ν.Δ.
Οι Δακίτες συνδικαλιστές; Πολύ αμφιβάλλω
Όχι τόσο γιατί έχασε τις εκλογές στις 18 Οκτωβρίου του 1981, απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου ή επειδή είπε στο μαινόμενο “φίλαθλο” πλήθος των οπαδών του Ηρακλή το αλησμόνητο “δεν θέλω, ου” αλλά για τις προοδευτικές του παρεμβάσεις στην Παιδεία ως αρμόδιος υπουργός και κυρίως για την καθιέρωση της Δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση που τόσα δεινά και διαμάχες είχε εισφέρει για μια πεντηκονταετία…
Ίσως περισσότεροι να μη γνωρίζουν τον αυτοανακηρυχθέντα την αυτή ημέρα(15 Μαρτίου 1926) και χωρίς αντίπαλο, πρόεδρο της Δημοκρατίας στρατηγό Πάγκαλο.
Και δεν οφείλουν να γνωρίζουν τα πάντα!
Οφείλουν όμως να μην ξεχνούν ότι κάθε μέρα πρέπει πάντοτε να πορευόμαστε με σύνεση, με σεβασμό, με εντιμότητα, με αξιοπρέπεια, με φιλοπατρία, κοιτώντας κατάματα το μέλλον λουσμένο στο φως.
Οι “φίλοι” δεν θα λείπουν ποτέ.
Ούτε όμως και η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο!
ΨΕΥΤΟΓΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Περιφερειακός Σύμβουλος
pseftogas2007.blogspot.com