Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε…

Δημόσια είχα λάβει θέση υπέρ της υποχρεωτικής εφαρμογής του εμβολιασμού έναντι της πανδημικής μορφής  νόσου του covid-19 ειδικών ομάδων που άπτονται της λειτουργίας του κράτους όπως πχ. των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, και άλλων ευαίσθητων δομών , στην υγεία, στην εκπαίδευση κ.α

Έγραφα σε άρθρο μου της 6ης Δεκεμβρίου του 2020, με τίτλο ” Διεμβολισμοί…”  μεταξύ άλλων και τα εξής : “…..   Ένα επίσης σοβαρό θέμα που θα μας απασχολήσει είναι και η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ορισμένων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, όπως: λειτουργοί του Δημοσίου, Σώματα Ασφαλείας, Ένοπλες Δυνάμεις, Υγειονομικοί, Εκπαιδευτικοί….   Σαφώς η υποχρεωτικότητα μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε ανήλικους…

Η αρχή της ισότητας και η προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος της υγείας σαφώς δεν μπορούν να διαταραχθούν.

Εάν και όταν φθάσουμε σε τέτοιες  ηλικιακές ομάδες …

Όσον αφορά τους ενηλίκους, το δικαίωμα της άρνησης θα πρέπει να προστατευθεί!

Κανένα δικαίωμα δεν είναι απόλυτο!

Όλα υπόκεινται σε περιορισμούς. Όμως δεν μπορούν να καταργηθούν τελείως συνταγματικά και θεμελιώδη δικαιώματα…

Πρέπει να πείσουμε με στερεά επιχειρήματα τους πάντες ώστε να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα εμβολιασμού εθελοντικά και συνειδητά!

Είναι καθήκον μας!!!

“Αναστάτωση έχει προκληθεί στο νοσοκομείο Γεννηματάς στη Θεσσαλονίκη, καθώς λίγο πριν την έναρξη χειρουργείου το περασμένο Σάββατο, αναισθησιολόγος που δεν έχει εμβολιαστεί βρέθηκε θετική σε κορωνοϊό.

Η αναισθησιολόγος απομακρύνθηκε και μπήκε σε καραντίνα ενώ «πάγωσαν» όλες οι τακτικές χειρουργικές διαδικασίες.”

Ερωτώ τον καθένα από εμάς:

Ποιος από μας θα ήθελε να είναι μέρος της…”αναστάτωσης”;

Ποιος θα ήθελε να είναι στη θέση του ασθενούς  όπου θα ελάμβανε νάρκωση από έναν ιατρό αναισθησιολογίας πάσχοντα από κορωνοϊό γνωρίζοντας την μεγάλη πιθανότητα λοίμωξης και σοβαρότατου κινδύνου να χάσει τη ζωή του όχι από τις ελάχιστες πιθανές επιπλοκές οποιασδήποτε ιατρικής πράξης ή της υποκείμενης νόσου για την οποία προσέτρεξε προς βοήθεια στην ιατρική επιστήμη η οποία λειτουργεί με κανόνες και κυρίως του “ωφελείν παρά βλάπτειν”;

Είναι ωραίο το θεσμικώς κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα της ελευθερίας της βουλήσεως του ατόμου…της ισότητας….

Πώς όμως θα προστατεύσουμε το δικαίωμα της υγείας και του ανώτερου δικαιώματος της ζωής μέσα από μια σύγκρουση δικαιωμάτων;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι γιατροί του ΕΣΥ έχουν εμβολιαστεί σε ποσοστό 82%, έναντι 88% των συναδέλφων τους στις ιδιωτικές κλινικές, ενώ από το νοσηλευτικό προσωπικό του ΕΣΥ έχει εμβολιαστεί μόνον το 63%.

Αυτό το 18% των γιατρών και τό 37% των νοσηλευτών  που δεν έχει εμβολιαστεί  είναι πιο ίσο από όσους έχουν εμβολιαστεί;

Πώς κατοχυρώνουν την ασφαλή και βάσει των αρχών της επιστήμης ,(lege artis) αντιμετώπιση των ασθενών;

Έχουν ποινικές ή αστικές ευθύνες εφόσον εν γνώσει τους μπορεί να προκαλέσουν βλάβες της υγείας ή απώλεια της ζωής;

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι ο δημοσιογραφικός σχολιασμός παραμένει τουλάχιστο ελλιπής και λαμβάνεται μόνο ως αφορμή σχολιασμού και προβληματισμού.

Δεν μας λέει για παράδειγμα, αν η ιατρός είχε κάνει εξέταση και περιμένοντας το αποτέλεσμα οδηγήθηκε εξ υπηρεσιακού καθήκοντος ή εντολής να προβεί σε συγκεκριμένη ιατρική πράξη(αναισθησία). ούτε μας πληροφορεί αν τελέστηκε ή όχι, αν ήταν επείγουσα και ποια είναι η κατάσταση του ασθενούς….

Επίσης πως οδηγήθηκε σε τεστ το Σάββατο…Είχε συμπτώματα; Ποιές προδιαγραφές ασφαλείας έχουν θεσμοθετηθεί; Τηρούνται και πως από τις διοικήσεις και το προσωπικό;

Δεν είμαι νομικός για να αποφανθώ κυριολεκτώντας…

Δεν θα το πράξω ασεβώς και ανήθικα για κανέναν…..

Όμως δεν παύει να παραμένει ένα σημαντικό ζήτημα, κάτι που αποδεικνύει  το  αναφερόμενο περιστατικό στο νοσοκομείο Γεννηματάς.

Ως κοινωνικό και πολιτικό ον αλλά και ως μέρος του προβλήματος θα θέσω ακόμη μια παράμετρο:

Αυτήν, της ηθικής!

Αυτήν που σχετίζεται άμεσα με την αρετή από την οποία δεν πρέπει να χωρίζεται καμμία επιστήμη!

Η αρετή ως επίκτητη ιδιότητα του ανθρώπου που κατακτά το Αριστοτελικό ” ευγενές και φιλόκαλον” είναι  αποτέλεσμα άσκησης και μάλιστα μακράς άσκησης εμπεριέχει το ήθος από την συνεχή επανάληψη του βραχύχρονου έθους , της συνήθειας!

Η αρετή ως μεσότητα μεταξύ δύο κακιών, ηθικών μειονεξιών θα έλεγα, που η μια βρίσκεται από την πλευρά της υπερβολής και άλλη από την πλευρά της έλλειψης θα μας βοηθήσει να πράξουμε το σωστό.

Αυτό είναι το δύσκολο!

Το σωστό γίνεται μόνο με έναν τρόπο ενώ το λάθος με πολλούς!

Γι αυτό είναι και ευκολότερο και …άπειρο!

Αξίζει ασφαλώς ως περίπτωση  ο καθένας ξεχω­ριστά να επιτύχει αυτόν το στόχο, της αρετής , της ηθικής, της ευτυχίας και ευδαιμονίας αλλά είναι ωραιότερο και ανώτερο, όταν τον επιτύχουν κοινότητες και έθνη!

Η κοινότητα είναι η πεμπτουσία των ατόμων..

Για μια ιδανική κοινότητα δεν υπάρχει τίποτε το «αγαθό» που θα μπορούσε να αποκτηθεί εις βάρος των ατόμων που τη συγκροτούν.

Δημήτρης Ψευτογκάς