Η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού μας στη γείτονα χώρα, στην οποία εκχωρήσαμε σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς μας πανηγυρίστηκε από κυβερνητικούς κύκλους ως ηρωική πράξη. Βέβαια ηρωικές είχαν χαρακτηριστεί κατά το παρελθόν και πράξεις άλλων πρωθυπουργών μας, όπως η ένταξή μας στην ΕΟΚ, ο αλόγιστος εξωτερικός δανεισμός, η είσοδος στη ζώνη του ευρώου, η έκκληση προς το διεθνές νομισματικό ταμείο. Εκείνο που διχάζει τον λαό μας είναι ότι δεν αποδέχεται αυτός το σύνολο των ενεργειών που αναφέραμε, αλλά επιλέγει ή απορρίπτει με βάση την κομματική τοποθέτηση. Κατά την ομιλία του ο πρωθυπουργός μας προέβη και σε μία ακόμη παραχώρηση. Θυμήθηκε την παλιά ονομασία του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης και για να μην δυσαρεστήσει, όχι βέβαια τον Ζάεφ αλλά το διεθνές σύστημα εξουσίας, χρησιμοποίησε αυτό, αποφεύγοντας να εκστομίσει το όνομα Μακεδονία, το οποίο θα κυνηγά επί μακρόν τον ίδιο και τους ομόφρονές του! Δεν γνωρίζουμε, αν εν κρυπτώ έχει συμφωνηθεί και η αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου. Θα το δείξει ο χρόνος.

Ακόλουθοι του ήσαν γνωστοί επιχειρηματίες του Νότου, κάτι που δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στους οπαδούς της μείζονος αντιπολίτευσης και του άλλοτε ισχυρού κόμματος εξουσίας. Και οι μεν επιχειρηματίες, συνεπείς προς το ρητό «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα» έπραξαν με βάση την «ιδεολογία» τους επιβεβαιώνοντας μακαριστό σήμερα επιχειρηματία, ο οποίος είπε ειπεί: «Εγώ είμαι πάντοτε με την κυβέρνηση και δεν ευθύνομαι για την κατά καιρούς αλλαγή προσώπων σ’ αυτήν»! Οι οπαδοί όμως μήπως πρέπει, επί τέλους να ξυπνήσουν και να αποβάλουν τις παρωπίδες;  Τί νόημα είναι να εξορμούν στις πλατείες διαδηλώνοντας και εμφανιζόμενοι ως προασπιστές της Μακεδονίας μας (το μας δεν είναι ολίσθημα της γραφίδας μου ή μάλλον των δακτύλων επί του πληκτρολογίου); Τί νόημα έχει να προτείνουμε την ενημέρωση των ξένων, όταν είμαστε βέβαιοι ότι γνωρίζουν την ιστορία πολύ καλύτερα από μας και ότι τα όσα έγιναν εξυπηρετούν άθλια γεωστρατηγικά συμφέροντα; Πώς θέλουμε να θεωρηθεί ο αγώνας μας ηρωικός, επειδή εισπράττουμε κάποιους χαρακτηρισμούς όπως φασίστες, εθνίκια και εχθροί της ειρήνης, όταν δεν τολμούμε να βροντοφωνάξουμε «Κάτω το ΝΑΤΟ και η ΕΕ»; Είναι ηρωισμός να εκτονώνουμε την αγανάκτησή μας στρεφόμενοι κατά ενός δημάρχου ή, το πολύ, κατά κάποιου πολιτικού, όταν δεν τολμούμε να κραυγάσουμε «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» τώρα που εκείνοι που το διαλαλούσαν εμφανίζονται «ιματισμένοι» και «σωφρονούντες», με συνέπεια να εισπράττουν τα εύσημα των ισχυρών; Προσοχή: Δεν στρέφομαι κατά του λαού των ΗΠΑ, που αποτελεί το πλέον ζαλισμένο κοπάδι (Τσόμσκυ), αλλά κατά του διεθνούς συστήματος εξουσίας, το οποίο χρησιμοποιεί τη δύναμη της χώρας αυτής ως αιχμή του δόρατος, που πλήττει τον πλανήτη μας.

Ίσως ο πρωθυπουργός μας να πρόσφερε στους συνοδούς του επιχειρηματίες αντίτυπα του έργου του Μαρξ «Το κεφάλαιο» τροποποιημένο βέβαια σύμφωνα με την καπιταλιστική εκδοχή του σοσιαλισμού!  Αυτοί επιστρέφοντας θα επιδοθούν στην προσεκτική μελέτη των γραφομένων, ώστε να αλλάξουν πλεύση! Οι πολλοί θεωρούν τον Χριστό ξεπερασμένο κι ας κατάφερε να ελκύσει τον Ζακχαίο, ο οποίος ευθύς δήλωσε την αποκατάσταση των αδικιών που διέπραξε λόγω της απληστίας του.

Οι ηρωικές ενέργειες δεν αφήνουν ασυγκίνητους τους ισχυρούς του πλανήτη. Στα εύσημα που έδωσαν στους δύο ηγέτες, φερέφωνά τους, οι κρατούντες έσπευσε να προστεθεί και ο αρχηγός του κρατιδίου του Βατικανού, ελπίζοντας να αποκομίσει οφέλη. Πρότεινε να δοθεί στους δύο τολμηρούς πρωτοπόρους της ειρήνευσης στην περιοχή το βραβείο Nobel  ειρήνης. Βέβαια αφού το βραβείο έλαβαν ο Κίσιγκερ και η ΕΕ ο καθένας είναι «άξιος» να το λάβει!  Η κίνηση του πάπα δεν αποτελεί έκπληξη. Ακολουθώντας την παράδοση της υποταγής στην κοσμική εξουσία, συμπορεύεται διαχρονικά μ’ αυτήν. Κατά τον Μεσαίωνα ευλογώντας τους «ευγενείς» και στραγγαλίζοντας την ελευθερία του προσώπου, κατά την Νεωτερικότητα ευλογώντας την απληστία των μεγαλοαστών και παραμένοντας απαθής ενώπιον της κοινωνικής αδικίας. Και επειδή στη διπλωματική γλώσσα, την οποία κατέχει απταίστως, το ψεύδος είναι κυρίαρχο, έσπευσε πρώτος να αναγνωρίσει την γείτονα ως Μακεδονία και τη γλώσσα της ως μακεδονική!  Αλλά και τώρα, μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, εν όψει της επικείμενη επισκέψεώς του στα Σκόπια γνωστοποίησε τη μετάβασή του στη Μακεδονία (Το βόρεια παρελήφθη από τυπογραφικό «αβλεψία»)! Με το να παραμένει επί δεκαετίες σχισματική Εκκλησία της γείτονος, ανοίγει την όρεξη στο Βατικανό για εφαρμογή της επεκτατικής του  πολιτικής στη Βαλκανική. Η παταγώδης αποτυχία του κατά τον 19^ο αιώνα, όταν επιχείρησε να επωφεληθεί από τη σχισματική Εξαρχία των Βουλγάρων και τη ρουμανική προπαγάνδα προς προσεταιρισμό των Ελληνοβλάχων, ουδόλως ενουθέτησε το κατακτητικό κρατίδιο του «αντιπροσώπου» του Θεού! Τότε με έδρα τη μονή των Λαζαριστών στο γειτονικό Μοναστήρι, επιχείρησε με χρήμα και δολοπλοκίες τον σχηματισμό παπικών θυλάκων. Όμως οι Βλάχες του μήνυσαν, μέσω των οργάνων του: Προτιμούμε να πεθάνουμε αδιάβαστες, παρά να μας διαβάσει παπιστάνος (παπικός)! Βέβαια το ότι ο προτεινόμενος για το βραβείο δηλώνει άθεος, ουδόλως επηρέασε την κρίση του «αντιπροσώπου» του Θεού. Τα έχει ξεπεράσει από καιρό. Άλλωστε προκάτοχοί του έπραξαν πολύ πιο «θεάρεστα» έργα: Ευλόγησαν γενοκτονίες!

Οι λίγοι «Μακεδόνες» στη χώρα μας, όπως έδειξε το υποκινούμενο έξωθεν θράσος τους να κατέλθουν σε εκλογική αναμέτρηση, αποθρασύνθηκαν και ζήτησαν από τον Πατριάρχη να ευλογήσει την τέλεση των λειτουργικών ακολουθιών στη «μακεδονική» γλώσσα. Το μείζον ζήτημα για το Πατριαρχείο είναι η ορθοτόμηση του λόγου της αληθείας. Κάθε λαός έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί στη λατρεία τη μητρική του γλώσσα. Και οι Έλληνες τη χρησιμοποιούν ευρισκόμενοι εκτός Ελλάδος. Το ζήτημα όμως είναι αν η γλώσσα των γειτόνων μας έλαβε εν πνεύματι αληθείας το όνομα μακεδονική. Οι μη έχοντες ελληνική συνείδηση σλαβόφωνοι Έλληνες πολίτες υπέστησαν κατά το παρελθόν διώξεις. Από τους χωροφύλακες του Βενιζέλου, που εκδήλωναν με κλωτσιές τα «φιλικά» έναντί τους αισθήματα μέχρι τους άλλους του Μεταξά, που κρυφάκουγαν από το παράθυρο, για να καταγγείλουν όσους και εντός οικίας ομιλούσαν τη μητρική τους γλώσσα! Η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά, κατά την τριπλή κατοχή και κατά τον εμφύλιο, την άφρονα πολιτική των αγνοούντων τα συμβαίνοντα στο βορειοελλαδικό χώρο. Ασφαλώς θα ασκηθούν πιέσεις προς την κατεύθυνση του Πατριαρχείου, ώστε να ενδώσει. Αν υποκύψει, έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης! Θα ακολουθήσει πανηγυρικά η αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας από την ελληνική κυβέρνηση!

Στο μεταξύ η Ελλάδα που δεν διεκδικεί τίποτε, όχι βέβαια εδαφικά αλλά την εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου, σιωπά κατά τρόπο απαράδεκτο αφήνοντας στο έλεος ανθελληνικών δυνάμεων, που δεν προέρχονται από τους γειτονικούς λαούς, αλλά από το διεθνές σύστημα εξουσίας, τους  συμπατριώτες μας τόσο στην Αλβανία, όσο και στο γειτονικό πολυεθνικό μόρφωμα, όπου εγκαταβιώνουν πλέον των εκατό χιλιάδων Ελλήνων, Βλάχων κυρίως με καταγωγή, οι πλείστοι, από τη γρεβενιώτικη Πίνδο.

Το ψευτορωμαίηκο κράτος μας βρίσκεται σε τροχιά εκποίησης των πάντων από συστάσεώς του και όχι μόνο κατά την τελευταία τετραετία.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»