Η πιο πιθανή απάντηση είναι ναι, μία απάντηση που προκύπτει βάσει τριών πολύ συγκεκριμένων λόγων, οι οποίοι αποτελούν «δείκτη» πολιτικής αναταραχής σε κάθε περίπτωση.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης και των νέων απαιτήσεων που προβάλουν οι δανειστές, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχονται πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τόσο από τις ακροδεξιές επιρροές όσο και από πολλά κινήματα ευρωσκεπτικιστών, που αυξάνουν τις δυνάμεις τους, συνθέτουν ένα εκρηκτικό για την Ελλάδα μείγμα, καθώς όσα ζητά ως αντάλλαγμα η ελληνική κυβέρνηση ή η άλλη πλευρά, περνούν μέσα από την έγκριση των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων.

Πρώτος σημαντικός παράγοντας είναι η διαφωνία μεταξύ Ευρωπαίων και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την υφή των νέων μέτρων που πρέπει άμεσα να ληφθούν και ειδικότερα για τη βιωσιμότητα ή όχι του χρέους.

Πιο συγκεκριμένα, η αδυναμία της κυβέρνησης να περάσει τα νέα μέτρα που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και θεωρείται «σχεδόν αδύνατο» να ψηφιστούν, καθώς υπάρχουν μεγάλες ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις από τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί, ενώ και η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της.

Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες δέχονται μεγάλες πολιτικές πιέσεις, ενόψει και των εκλογών που έρχονται, ώστε να δοθεί ένα τέρμα στη βοήθεια προς την Ελλάδα. Μεγάλο ποσοστό πολιτών στην Ευρώπη, θεωρούν ότι κακώς δίδεται οικονομική ενίσχυση στην Ελλάδα και ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πρωτίστως να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, ώστε να επανεκκινήσει η οικονομία της, μέσω αυτών και όχι μέσω χρημάτων που προέρχονται από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.

Τρίτος παράγοντας και ιδιαιτέρως σημαντικός, είναι η μακροχρόνια διαφωνία που υπάρχει μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Ευρωπαίων. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να επιμένει ότι η συμφωνία για την Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα καθώς το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο. Η Ευρώπη δεν το αποδέχεται αυτό καθώς σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να προχωρήσει σε γενναία περικοπή του χρέους, μία διαδικασία η οποία είναι απίθανο να γίνει αποδεκτή από τα κοινοβούλια και τους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου. Ως εκ τούτου, ιδιαίτερα στο τρίτο αυτό σκέλος, υπάρχει το απόλυτο αδιέξοδο.

Όπως τονίζουν και αρκετές Ευρωπαϊκές πηγές η δεύτερη αξιολόγηση του παρόντος ελληνικού προγράμματος θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν τη λήξη της διορίας για την απελευθέρωση του ευρωπαϊκού πακέτου στήριξης. Το ίδιο διάστημα θα πρέπει να έχουν γίνει αποδεκτοί και οι όροι της συμφωνίας από το ΔΝΤ, το οποίο επιβάλλεται να συμμετέχει ενεργά στο πρόγραμμα.

Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το ΔΝΤ θεωρεί εκτός πραγματικότητας το στόχο του 3,5% πλεονάσματος, ζητώντας αναπροσαρμογή των στόχων και προσαρμογή τους στα δεδομένα του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη το δανεισμό, καθώς έως τον Ιούλιο του 2017, καλείται να καταβάλει τουλάχιστον 6 δισ. Ευρώ, σε δανειακές υποχρεώσεις. Την ίδια στιγμή Φιλανδία, Γερμανία και Ολλανδία πρωτοστατούν στις αντιδράσεις του περαιτέρω δανεισμού της ελληνικής οικονομίας και αυτό συνδυάζεται άμεσα με τις εκλογές που ακολουθούν σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία και πιθανότατα και σε άλλες Ευρωπαικές χώρες.