Τα σύννεφα πυκνώνουν επάνω από την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Μέχρι τώρα παρακολουθούσαμε με απάθεια το δράμα των λαών του Ιράκ και της Συρίας. Οι λίγες ειδήσεις, χαλκευμένες ως επί το πλείστον, που έφθαναν μας άφηναν αδιάφορους. Βλέπαμε αραιά και που να σωριάζονται σε ερείπια πολυώροφες οικοδομές, σπανιότερα να μεταφέρονται αιμόφυρτα παιδάκια σε νοσοκομεία και να δαιμονοποιείται ο «αιμασταγής» δικτάτορας Άσαντ! Το κλίμα άλλαξε από τη χρονική στιγμή που ο στρατός των δολοφόνων τόλμησε να εκτελέσει και κάποιους πολίτες των «πολιτισμένων» χωρών. Τότε και μόνον τότε, τα μέσα ενημέρωσης στην υπηρεσία των ισχυρών μας ενημέρωσαν ότι ο στρατός των φανατικών μουσουλμάνων, που μέχρι τότε προβαλλόταν ως απελευθερωτικός του λαού της Συρίας, ήταν στρατός ειδεχθών εγκληματιών στο όνομα δήθεν της πίστεώς τους! Βέβαια δεν μας είπαν ούτε και θα μας ειπούν ποιοι οργάνωσαν, εκπαίδευσαν, όπλισαν και στη συνέχεια εξαπέστειλαν στο έδαφος της Συρίας, αρχικά, και του Ιράκ, αργότερα τον στρατό αυτό των δολοφόνων. Άραγε πόσοι πολίτες στις χώρες του δυτικού κόσμου αδυνατούν να απαντήσουν στα ερωτήματα αυτά εξ αιτίας, πρωτίστως της αδιαφορίας τους και όχι ελλείψει πηγών ενημέρωσης; Οι ασκούντες την εξουσία στις ΗΠΑ έδειξαν να θίγονται από τις εκτελέσεις «αθώων» (πόσο αθώοι είναι οι μεταδίδοντες ειδήσεις κατά τις επιθυμίες των κρατούντων;). Δήλωσαν τότε κατηγορηματικά ότι εντός συντόμου χρονικού διαστήματος ο στρατός των τζιχαντιστών θα διαλυθεί και η ειρήνη θα επανέλθει στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Πέρασαν έτη και οι δολοφόνοι συνεχίζουν το «θεάρεστο» έργο τους, αν και όχι με την ίδια πλέον ένταση. Αδυναμία των πλανηταρχών να τους εξοντώσουν; Ασφαλώς όχι. Έλλειψη διάθεσης, καθώς οι ισχυροί επωφελούνται από την παράταση της αναταραχής. Πωλούν όπλα στους εμπολέμους, καρπούνται τεράστια κέρδη από τις ποσότητες πετρελαίου, το οποίο καταληστεύεται και διατίθεται στις δυτικές αγορές, και συντελούν στην οικονομική εξασθένηση της Ρωσίας, η οποία με νύχια και με δόντια προσπαθεί να διατηρήσει τον Άσαντ στην εξουσία, προκειμένου να διαθέτει και αυτή κάποια βάση στη Μεσόγειο.

Στο «παιχνίδι» των αθλίων οικονομικών συμφερόντων σημαντικός είναι ο ρόλος της γείτονος Τουρκίας. Υπήρξε, εν γνώσει των δυτικών κυβερνήσεων, αν όχι με την προτροπή τους, ο κύριος υποστηρικτής των τζιχαντιστών και επωφελήθηκε να μεταφέρει και στο έδαφος της Συρίας την αντιπαράθεσή της με τους Κούρδους, που ελπίζουν πως οι ισχυροί θα αποφασίσουν την ανεξαρτησία τους, όπως κάποτε και της χώρας μας. Η άκρως περίεργη αντιπαράθεση στα όρια της σύγκρουσης, από τη μια, και υπογραφή εξοπλιστικών συμφωνιών, από την άλλη, με τη Ρωσία γεννά πλήθος ερωτημάτων. Άραγε η Τουρκία υπό τον Ερντογάν πορεύεται ερήμην των διαταγών του σκληρού πυρήνα του ΝΑΤΟ, στο οποίο ανήκει; Είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας ένας άκρως ικανός πολιτικός, ο οποίος υπερβάλλει σε θάρρος και επιτηδειότητα κάθε προκάτοχό του; Άραγε οι ΗΠΑ αδυνατούν να συγκρατήσουν τον «σύμμαχό» τους; Υπάρχει πράγματι ρήξη στους κόλπους του ΝΑΤΟ λόγω σθεναρής προάσπισης από πλευράς Τουρκίας των εθνικών της δικαίων, αν ως δίκαιο θεωρηθεί η εμμονή της στον στραγγαλισμό της ελευθερίας των Κούρδων και η με κάθε τρόπο εξασθένηση της Συρίας (στο δεύτερο συνευδοκούν όλοι της Δύσης).

Εμείς σ’ όλα τα συμβαίνοντα αντιδράσαμε με τρόπο άκρως επιπόλαιο και με ελαφρότητα! Σε πρώτη φάση πανηγυρίσαμε την καταβαράθρωση του τουρισμού στη γείτονα, που είχε ως συνέπεια την αύξηση της προσέλευσης περιηγητών στη χώρα μας. Έχουμε καταρρεύσει τόσο στην πρωτογενή, όσο και στη δευτερογενή παραγωγή και το όνειρό μας είναι να επιβιώσουμε χάρη στον τουρισμό και την εξαγωγή εγκεφάλων, οι οποίοι θα εισφέρουν συνάλλαγμα στη χώρα μας, αν και δεν είναι πλέον αυτό το όνειρο των εν πολλοίς αγάμων μεταναστών μας. Κουραστική καθίσταται η αναμάσηση στατιστικών στοιχείων σχετικά με την τουριστική κίνηση, μάλιστα σε σημαντική σειρά κατά την εκφώνηση των ειδήσεων, η οποία τεχνηέντως περιορίζεται στους αριθμούς αφίξεων και ποτέ στο χρηματικό ποσόν που εισάγεται στη χώρα, για να μη φανεί η αυξανόμενη σύνθλιψη των ασχολουμένων με τον κλάδο από τους εκβιασμούς του κυκλώματος  διακίνησης τουριστών. Και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κατά κόρον επαναλαμβάνουν τη ρήση, δίκην προπαγάνδας: Η χώρα μας είναι ασφαλής και αποτελεί εγγύηση σταθερότητας στην ταραγμένη περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου!

Ο ρυθμός άφιξης νέων μεταναστών και λίγων πλέον προσφύγων καθησυχάζει την πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι, στο πλήθος των οικονομικών τους αναγκών, δεν αφουγκράζονται την κραυγή αγωνίας των νησιωτών μας.  Άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι, που μας διαβεβαιώνουν ότι φωνασκούν μόνο οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού! Η Τουρκία απειλεί ανά πάσα στιγμή να ακυρώσει τη συμφωνία για την προώθηση μεταναστών προς την Ευρώπη, αλλά εμείς ελπίζουμε στους «συμμάχους» και «εταίρους» μας, που φρόντισαν να φράξουν τα σύνορά μας με τους γείτονες, που αισιοδοξούν ότι σύντομα θα νομιμοποιήσουν τα κλαπέντα και με την υπογραφή μας. Η Τουρκία εντείνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο. Μετέτρεψε πολεμικά της σκάφη σε κρουαζιερόπλοια, τα οποία προσεγγίζουν τις ακτές της ηπειρωτικής χώρας μας, μετέδωσε τρόμο για προσέγγιση στις «γκρίζες» ζώνες, τις οποίες εν πολλοίς έχουμε αποδεχθεί ως τέτοιες, εμβολίζει πολεμικά μας σκάφη και, τέλος, απάγει στρατιωτικούς μας. Και εμείς σταθεροί στη συμφωνία φιλίας Βενιζέλου – Κεμάλ εξακολουθούμε να αποδεχόμαστε τα τελούμενα εκδηλώνοντας ηττοπάθεια ανάξια των προγόνων μας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους, για να είμαστε ελεύθεροι. Μάλιστα υποτιμήσαμε το τελευταίο επεισόδιο και σπεύσαμε να αποδεχθούμε ότι οι φύλακες των συνόρων μας εισήλθαν κατά λάθος σε τουρκικό έδαφος.

Δεν συντάσσομαι με κάποιους «υπερπατριώτες», οι οποίοι έσπευσαν να καταγγείλουν την κυβέρνηση για κακούς χειρισμούς. Η κατάσταση είναι περίπλοκη και ασφαλώς χρειάζεται σύνεση για την αντιμετώπισή της. Δυστυχώς, όσοι με ελαφρότητα προβάλουν τηλεοπτικά το θέμα των σχέσεών μας με την Τουρκία αποφεύγουν να κάνουν νύξη για τον άθλια σε βάρος μας στάση του ΝΑΤΟ, του νέου Ποντίου Πιλάτου, καθώς και για τον άθλια σε βάρος μας στάση της ΕΕ, αφού, υποτίθεται ότι τα σύνορά μας είναι και σύνορά της. Ανερμάτιστοι ευρωπαϊστές και οι ασκούντες την εξουσία και οι της αντιπολίτευσης δεν έχουν το σθένος να ειπούν την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Κατανοώ την ηττοπαθή στάση της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι μόνο της σημερινής. Είναι ισχυρές οι πιέσεις που ασκούνται από τους ισχυρούς επί της χώρας μας και έχουν γίνει κατά πολύ ισχυρότερες μετά τη διόγκωση του εξωτερικού χρέους μας και της μέγιστης οικονομικής μας αδυναμίας. Το ερώτημα είναι: Ως πότε θα διαδραματίζουν τον άθλιο ρόλο εναλλαγής στην εξουσία και θα τηρούν υποβαθμισμένη τη Βουλή σε αρένα διαξιφισμών επιπέδου πεζοδρομίου με αφορμή τα οικονομικά σκάνδαλα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος που ξεσπούν και για τα οποία σπανιότατα κάποιος τιμωρείται; Δεν έχουν τη στοιχειώδη αίσθηση ότι εισερχόμαστε σε περίοδο επικίνδυνης αστάθειας, η οποία εντείνεται με τη λήψη απόφασης των ισχυρών να αξιοποιήσουν για λογαριασμό τους τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Είναι δύσκολο οι ΗΠΑ να προκαλέσουν μία ακόμη πολεμική σύρραξη; Οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι οπλικών συστημάτων «τρίβουν» τα χέρια τους. Εμείς ως πότε θα τρεφόμαστε με διχόνοια; Ας μας διδάξουν, επί τέλους, τα έπη της Σαλαμίνας και το πρόσφατο του 1940.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»