Αφέονταί σου, οι αμαρτίες ΛΑΕ!


Ερημία….
Ούτε πανηγύρια ούτε οιμωγές στην ταπεινή μας επαρχία…
Οι αφανείς συνεργοί περιμένουν…
Περιμένουν καρτερικά την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την επαναπρόσληψη των απολυμένων, την αύξηση των συντάξεων, την επαναφορά των επικουρικών, την μείωση των ορίων ηλικίας, την κατάργηση των πλειστηριασμών των υποθηκευμένων σπιτιών, την κατάργηση της βαριάς φορολογίας,  τον πακτωλό των επιδοτήσεων, τους διορισμούς χιλιάδων δικών μας, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παιδιών, την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας, αλληλεγγύης, το φθηνότερο πετρέλαιο, την επιστροφή ΦΠΑ, την κατάργηση των διοδίων, την κατάργηση των συνόρων, την έφοδο στις λίστες Λαγκάρντ και στα κρυμμένα θησαυροφυλάκια της αλλοδαπής, την κρατικοποίηση της ΔΕΗ, των λιμανιών, του ΟΣΕ, του ΠΡΟΠΟ, των τραπεζών…
Μια Βαβυλωνία προσδοκιών, ονείρων και παβλοφικής απληστίας…
Και δεν είναι μόνον αυτοί…
Οι πρωταγωνιστές και αντίπαλοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα τι τους έχει συμβεί…
Πως σε μια στιγμή που όλα ήταν διαφορετικά -αν πάγωνε το ρολόι στις 25 Γενάρη- ο ένας από το πουθενά βρέθηκε στη Βουλή και πώς ο άλλος από τα ψηλά της Βουλής στο τίποτα…
Αυτό, λέγεται δημοκρατία;
Αγκαλιασμένοι, με μπόλικο “νερό της φωτιάς” και νόστιμη πίτσα καθηλώνουν τα ζωώδη ένστικτα, εμπρός στα αδιάφορα μάτια των τοπικών αρχόντων με παράλληλους βίους και στους ασυγκράτητους τωρινούς συνεργάτες και μέλλοντες αχάριστους και συνεπείς εχθρούς με το φτερωτό τους νου να τριγυρίζει και να προβάρει υπουργικούς θώκους….

Στην πρωτεύουσα ο καιρός είναι καλύτερος….
Το πολιτικό κλίμα ανθυγιεινό στα γραφεία των ηττημένων και η εκεχειρία εύθραυστη…
Τα “συντροφικά μαχαίρια” βγήκαν από τα θηκάρια και ακονίζονται σε ένοχη σιωπή…
Μόνο οι δύο νικητές πανηγυρίζουν….
Σε αυτή την πλατεία,  που ξεκίνησε ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, της φωτιάς και των τοξοβόλων, σε αυτή υπογράφεται, ενώπιον Θεού και ανθρώπων. η ληξιαρχική πράξη του γελοίου και παράταιρου γάμου και του επερχόμενου θανάτου…
Ο ένας εταίρος επέλεξε να δώσει επιτυχώς  τη μάχη  με εμπροσθοφυλακή   τους “νεαρούς βλαστούς” Φλαμπουράρη, Δραγασάκη, Βούτση, Δρίτσα, Τασία, Βίτσα, Κουρουμπλή, Σταθάκη, Πάντζα, Παναγούλη κλπ

Με αυτή τη “νεανική” ομάδα που κάποια στελέχη της πρωταγωνίστησαν στο μακρινό και λησμονημένο “βρώμικο” 89, επαξίως κέρδισε το “παλιό”  της  “αμαρτωλής”  ΝΔ,  του μεταβατικού “κόκορα” Βαγγέλη και των λοιπών κυβερνητικών παραπαιόντων συμπαραταχθέντων συγγενών του.
Δεν κουράστηκε καθόλου.
Ούτε παρατάσεις ούτε πέναλτις χρειάστηκαν…
Το παιχνίδι τέλειωσε με συνοπτικές διαδικασίες στο πρώτο τέταρτο!
Αφού εντέχνως έβαψε  και πλάσαρε ως “νέο”  με την σε αφθονία και περίσσεια υποκριτική  και θρασεία  καραμπογιά,  της αμαθούς, πλάνας  και απαστράπτουσας νιότης του, τον εξίσου παλιό και ομοειδή “επαναστατικό θίασο”, της με επιφανειακές και δανεικές ρίζες δήθεν Αριστεράς και αφού απαλλάχτηκε από τα εκκεντρικά  και “παρδαλά” βαρίδια της δραχμής και των νομισματοκόπων, οι αντίπαλοι τρομαγμένοι είχαν γονατίσει εκλιπαρώντας για υπουργικά “κόκαλα”….
 Ο έτερος Καππαδόκης επέλεξε να δώσει την ναυμαχία όχι στο “Τζουράσικ Παρκ” αλλά στα τρικυμισμένα και σίγουρα αβαθή των πανάκριβων μποτιλιών σαμπάνιας μόλις τέλειωσε ο πόλεμος και αφού ανασύρθηκε ημιθανής από τις προσκρούσεις στους υφάλους των δημοσκοπικών θαλασσών, από τον Μέγα εταίρο, προστάτη κι αδελφό!
Σ αυτή την ηρωική πορεία του Δον Κιχώτη- Αλέξη, ο Σάντσο Πάντσο  απείλησε το Κεφάλαιο , ως άξιος σύμμαχος και σύντροφος της  “αντιμνημονιακής” Αριστεράς για να ξεπληρώσει άπαξ δια παντός το κόστος της σωτηρίας του προς τον  μικροκαμωμένο ευεργέτη  του και προειδοποίησε απειλητικά την μπουρζουαζία του “Νάμος” της Μυκόνου που ξεδιψάει με τις σαμπάνιες των 60.000 ευρώ και όχι με το φτηνότερο και σε πληθωριστική επάρκεια αίμα του λαού….
Πεπληρωμένος και πυρωμένος  μπροστά στο ετερόκλητο πλήθος των επεφημούντων πάλαι ποτε “αγανακτισμένων” συντρόφων του Συντάγματος,  έκρυψε στην ευμεγέθη και ασφυκτιούσα  αγκάλη του  τον προστάτη και μελλοντικό θύτη και θύμα του!
Σε αυτόν τον ερωτικό αγώνα των “αραχνών” της πολιτικής, τελικός νικητής είναι ο θάνατος !
Δεν το γνωρίζουν ή δεν το σκέφτονται…
Μήπως φαντάζονται  ότι θα τον ξεγελάσουν  και θα αποφύγουν το μοιραίο;
Θα ζουν στο θάμβος ενός γνωστού αφηγήματος
Η νίκη γεννάει αδηφαγία… κανιβαλισμό, ευτροφισμό και εφησυχασμό!
Το εύκολο ξεμπέρδεμα  με τον “εσωτερικό εχθρό”, έχει βάλει στο στόχαστρο και τα λοιπά καθημαγμένα και σκορπισμένα οχυρά της σοσιαλδημοκρατίας….