Στις 6 Φεβρουαρίου του 1982 καταργήθηκε δια νόμου η μπλε σχολική ποδιά με τον άσπρο γιακά, μετά από δεκαετίες επιβολής της. Υπουργός Παιδείας τότε ήταν ο Λευτέρης Βερυβάκης και η ιστορική απόφαση ελήφθη ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Η σχολική ποδιά φορέθηκε αρχικά από τα κορίτσια σε χρώμα μαύρο έως το 1965. Ο υπουργός παιδείας της εποχής, Γεώργιος  Παπανδρέου, άλλαξε τότε το χρώμα της από μαύρο σε μπλε και συνέταξε και την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας με τα υποχρεωτικά της χαρακτηριστικά. Στο πέτο έπρεπε η κάθε μαθήτρια να φορά κονκάρδα, όπου αναγραφόταν το σχολείο και η τάξη ενώ το μήκος της ποδιάς ήταν απαραίτητα κάτω από το γόνατο.

Ενώ οι πρώτες σχολικές ποδιές είχαν λιτό σχεδιασμό, την επόμενη δεκαετία οι σχεδιαστές επέλεξαν να προσθέσουν και άλλες λεπτομέρειες, ώστε να παρουσιάζουν νέα πιο ελκυστικά σχέδια προς τους υποψήφιους αγοραστές, που, μην ξεχνάμε, επρόκειτο για τη νεολαία της εποχής. Έτσι η σχολική ποδιά απέκτησε λευκές διακριτικές λεπτομέρειες, σούρες μανσέτες, τσέπες, αποσπώμενο γιακά, ζώνη, κουκούλα, φερμουάρ κ.ά. ενώ κόντυνε και λίγο στο μήκος φτάνοντας έως το γόνατο. Τη δεκαετία του 1970 κυρίως μεγάλα πολυκαταστήματα των Αθηνών, όπως το Μινιόν, ο Δραγώνας, οι Αφοί Λαμπρόπουλοι, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, με εκδηλώσεις και διαφημιστικές καμπάνιες, παρουσίαζαν τα νέα σχέδια στις ποδιές. Βιοτεχνίες και σχεδιαστές εργάζονταν με αντικείμενο τη σχολική ποδιά. Η παραγωγή της και ο κύκλος εργασιών που την αφορούσε είχε σοβαρή υπόσταση. Οι τιμές ποίκιλαν και έτσι ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα της κάθε οικογένειας η αγορά ήταν εφικτή από όλους. Οι απλές ποδιές κόστιζαν από 400 δραχμές έως 700 δραχμές, ενώ, αν κάποιος επέλεγε ποδιά, φέρ’ειπείν, του σχεδιαστή Τσεκλένη, η τιμή της ήταν περίπου διπλάσια, δηλαδή μεταξύ 550 δραχμών και 1.500 δραχμών.

Το τέλος της μπλε σχολικής ποδιάς

Η σχολική ποδιά στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και πιο συγκεκριμένα στις 6 Φεβρουαρίου έπαψε να είναι υποχρεωτική στο σχολείο. Την απόφαση έλαβε ο τότε υπουργός παιδείας Λευτέρης Βερυβάκης ως ένδειξη εκδημοκρατισμού και ελευθερίας στην έκφραση και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών.

Το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων δέχτηκε θετικά και λίγο αδιάφορα θα έλεγε κανείς την απόφαση αυτή, ενώ υπήρξε και μια μικρή μερίδα πιο παραδοσιακών που εξέφρασε την αντίθεσή της. Η κατάργησης της σχολικής ποδιάς από το σχολείο θεωρούσαν ότι θα προκαλέσει ασυδοσία στην εμφάνιση των μαθητών και γενικότερη απειθαρχία μέσα στη μαθητική κοινότητα.

Η σχολική στολή σε άλλα κράτη ανά τον κόσμο

Στολή για το σχολείο δεν είχε μόνο η Ελλάδα. Στο παρελθόν η στολή ήταν θεσμός σε όλες τις χώρες του κόσμου ανεξαιρέτως. Σήμερα η σχολική στολή παραμένει υποχρεωτική στα δημόσια σχολεία αρκετών κρατών κυρίως σε κράτη που υπήρξαν αγγλικές αποικίες και διατηρούν έως σήμερα το βρετανικό σύστημα εκπαίδευσης και ένδυσης στα σχολεία. Στη Μεγάλη Βρετανία οι στολές είναι φυσικά υποχρεωτικές και αποτελούνται από μπλούζα με κουμπιά, ζακέτα με το σήμα του σχολείου, παντελόνι ή φούστα, ενώ σε κάποια σχολεία είναι ακόμη πιο σύνθετη η σχολική στολή με πλεκτό γιλέκο, γραβάτα και σακάκι. Άλλες χώρες που τα παιδιά πρέπει εντός του σχολικού περιβάλλοντος να φορούν στολή, είναι το Πακιστάν, η Βενεζουέλα, το Μεξικό, η Νότια Αφρική, η Ιρλανδία, η Μαλαισία, η Τουρκία, η Νέα Ζηλανδία και άλλες πολλές.

Υπάρχουν χώρες σε όλο τον κόσμο, που αφήνουν ελεύθερους τους μαθητές να ντυθούν σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, ενώ κάποιες άλλες προσπαθούν να έχουν έναν έλεγχο στην εμφάνιση μαθητών και μαθητριών μέσα στη σχολική κοινότητα και για αυτόν τον λόγο επιβάλλουν κώδικες ντυσίματος και εμφάνισης γενικότερα.

Πηγή: cna.gr