Του  Διαμαντή  Ντώνα

Είναι  αλήθεια  ότι  η καθημερινότητα  αναδεικνύει  πολλά   πράγματα  και    γεγονότα.  Μερικά  απ  αυτά θέλω  να  τα  σχολιάζω και να  τα  κάνω  και  σε  άλλους  γνωστά  που  ίσως να  μην   έτυχε  να  τα   βρουν  μπροστά  τους.  Σε  καμιά περίπτωση  όμως  δε  θέλω  να  γίνω  ο  τιμητής  των  πάντων . ούτε  ο  ευαίσθητος  όλων. Έτσι  για  να μην  παρεξηγούμαστε .  Πιστεύω,  όμως,  ότι  τίποτε  δεν  μπορεί ν’ αλλάξει  χωρίς  τη  συμμετοχή  του  πολίτη.

Σήμερα .λοιπόν. θα  αναφερθώ σ’  ένα  επεισόδιο  που  είχα  και έχει  σχέση  με  το  Δημόσιο.  Η  βαριά  ασθενούσα  Δημόσια  Διοίκηση  δε  λέει  να  ανακάμψει  παρά τις κάποιες  προσπάθειες  που  γίνονται  τελευταία.  Δεν  είναι μόνο δύσκαμπτη και  αναποτελεσματική  αλλά  και  σε  κάποιες  περιπτώσεις  κοινωνικά  πρωτόγονη.

Πριν  από  λίγες  μέρες χτύπησα  την  πόρτα  ενός  γραφείου  προκειμένου να  ζητήσω ένα έγγραφο. Μπαίνοντας  μέσα  ο  πρώτος     στο  γραφείο, νεότατος  υπάλληλος, χωρίς  καν  να  σηκώσει  το κεφάλι  του, πιθανόν  να ήταν  αφοσιωμένος σε κάποιο πρόβλημα,  λέει  έξω!!

Αυτό  στο αυτί  μου ακούστηκε  πολύ  άκομψο και  χωρίς να πω λέξη συμμορφώθηκα  στο<< κατ’ εντολήν>>.Όταν  ήρθε  η  στιγμή και  ξαναμπήκα  στο  Γραφείο τόλμησα  και  είπα  στο  νεαρό  πως  δεν ένιωσα  καθόλου  άνετα ακούγοντας τη λέξη  έξω  και του είπα  να  αναθεωρήσει  κάποια  πράγματα που έχουν  σχέση με την  ανθρώπινη  επικοινωνία  γιατί  έχει μπροστά  του πολύ  δρόμο  ακόμα.Η   ευγένεια είναι  στοιχείο  πολιτισμού και  το χρειάζεται επί τέλους  και η Δημόσια  Διοίκηση!!!