Τα  βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ ‘’Ο Αγών μου’’ (mein kamprf) και του Τούρκου πολιτικού Αχμέτ Νταβούτογλου ‘’Στρατηγικό βάθος’’ προβάλλουν την ίδια εξωτερική πολιτική για την εδαφική επέκταση των χωρών τους. Πρεσβεύουν και οι δύο τους την κυνική εξωτερική πολιτική του Ιταλού Μακιαβέλι, που την εκθέτει στο βιβλίο του ‘’Ο Ηγεμόνας’’ γραμμένο στα 1513. Ο Χίτλερ, επιδιώκοντας να καλύψει την υστέρηση της Γερμανίας στην απόκτηση αποικιών, όπως οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία), προσπάθησε να το πετύχει αυτό με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Θέλησε να επεκτείνει τα σύνορα της χώρας του σε όλη την Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική για την απόκτηση του ζωτικού χώρου (Lebensraum), γιατί  θεώρησε τη χώρα του αδικημένη απο τις νικήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Αμερική, Ιταλία) με την Ειρήνη των Παρισίων του 1919. Παρόμοια και η Τουρκία κατά τον Νταβούτογλου αδικήθηκε απο τις νικήτριες Δυνάμεις με την Συνθήκη της Λοζάνης τον Αύγουστο του 1923, παρά το τραγικό τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας της Ελλάδας.

Και οι δύο τους υιοθετούν την ίδια εξωτερική πολιτική με τις εξής στρατηγικές αρχές τους: α) Τα σύνορα των κρατών είναι καθορισμένα από ανθρώπους, δεν είναι αιώνια και πάλι  αλλάζουν από ανθρώπους. Β) Υπογράφουν  συμφωνίες και για να τις εφαρμόσουν, ζητούν ανταλλάγματα. Γ).  Εφαρμόζουν και οι δύο τους τη διαβαθμισμένη μέθοδο στην εξωτερική πολιτική τους. Αρχίζουν δηλαδή σιγά σιγά από τα εύκολα με τις καταλήψεις μικρών χωρών και κατόπιν προχωρούν και σε μεγάλων. Έτσι και ο Χίτλερ κατέλαβε πρώτα τις μικρές χώρες Αυστρία (1938), Τσεχοσλοβακία (1939), Νορβηγία, Δανία, Βέλγιο (1940). Στα 1940 επιτέθηκε και εναντίον της Πολωνίας, της Γαλλίας με επιτυχία. Φιλοδόξησε να καταλάβει και την Αγγλία, τη Ρωσία και της βόρεια Αφρική, αλλα και με την επίθεση της Αμερικής τελικά ηττήθηκε.

Την ίδια τακτική εφαρμόζει και η Τουρκία. Κατά τον Νταβούτογλου η Τουρκία είναι ένα αρχιπελαγικό κράτος, γιατί βρέχεται από το αρχιπέλαγος του  Αιγαίου και η οριοθετική γραμμή, που της επιβλήθηκε με τη  συνθήκη της Λοζάνης στις 10 Αυγούστου 1923, είναι άδικη.

Κι αυτό, γιατί με το να απέχει η χώρα τους 3 μόλις μίλια απο την οριοθετική γραμμή του Αιγαίου σε απόσταση αναπνοής, ασφυκτιά και νιώθει, σαν να τις έχουν περάσει θηλιά στο λαιμό. Γι΄ αυτό ακολουθεί τη στρατηγική του Χίτλερ, αρχίζοντας από τα εύκολα. Κατέλαβε σαν ώριμο φρούτο την Κύπρο εξαιτίας του απερίσκεπτου πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 1974 εναντίον του Προέδρου του Μακαρίου από τα όργανα της χουντικής Κυβέρνησης της Ελλάδας, που υπηρετούσαν εκεί, και προχωρεί προς τα  δυσκολότερα.

Όπως προετοιμάστηκε ο Χίτλερ για τον πόλεμο σιγά σιγά και μεθοδικά με τις αεροπορικές επιδείξεις του και τις υποβρύχιες ασκήσεις του στη Βαλτική, έτσι και η Τουρκία προχωρεί με τις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου  χώρου του Αιγαίου. (Σήμερα και τα δικά της υποβρύχια δρουν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο από τον περασμένο Σεπτέμβριο και τις αρχές Οκτωβρίου, εφ. ‘’Η Καθημερινή’’ Τρίτη  11-10-2016, Σ. 11).  Κατόπιν θα έρθει και η σειρά της Θράκης και θα προχωρήσει και στη δημιουργία του μουσουλμανικού τόξου: Βουλγαρία, Σκόπια (όπου διαβιούν μαζικοί  τουρκικοί πληθυσμοί) και Αλβανία.

Απειλεί  μόνιμα την Ελλάδα με το casus belli (= αιτία πολέμου)  με το να την απειλεί να μην εκμεταλλευτεί το εύρος των χωρικών της υδάτων, που δικαιούται σύμφωνα με το Διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Βέβαια δε θα σταματήσει εδώ και θα ονειρεύεται να επεκταθεί ακόμη και στον Καύκασο, στην ανατολική Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο και κατόπιν και στη νότια, κεντρική και ανατολική Ασία. Και όλη αυτή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας παρουσιάζεται τεκμηριωμένα με τρόπο ευσύνοπτο, απλό και κατανοητό από τον εξαίρετο  και επιτυχημένο διπλωμάτη κ. Μάνο Μεγαλοκονόμο  στο βιβλίο του των 100 περίπου σελίδων: Στρατηγικό βάθος, ζωτικός χώρος και γενοκτονίες, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις αρμός στην Αθήνα στα 2010.

Και προσθέτω  κι εγώ στα παραπάνω. Η Τουρκία δεν κληρονόμησε μόνο το σπουδαιότατο γεωγραφικό χώρο του  άλλοτε μεσαιωνικού ελληνικού κράτους 324 μ.χ- 1453 μ.χ), αλλα και την εξωτερική πολιτική  του. Οι Δυτικοευρωπαίοι από ζηλοφθονία προς την Ελλάδα το ονόμασαν βυζαντινό, αντί να το ονομάσουν ελληνικό, για να μη δηλώνεται τη ελληνικότητά του. Επίσης, όσο αφορά την πολιτιστική  κληρονομιά (της Τουρκίας), σε έντυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρονται τα εξής: Ύστερα από τους προχριστιανικούς πολιτισμούς (Χετταίοι, Φρύγες, Λύκιοι, Ουραρτουανοί) ήρθαν οι Ρωμαίοι, καθώς και οι Βυζαντινοί, οι οποίοι έχτισαν της Αγία Σοφία. ( Και το έντυπο αυτό είναι το εξής: Η Ευρωπαϊκή ένωση διευρύνεται, Ευρωπαϊκή Επιτροπή- Γενική  Διεύθυνση Τύπου και Επικοινωνίας, Turkiye, Bruxelles, Μάιος 2001). Δηλαδή μόνον Έλληνες δεν κατοίκησαν στη σημερινή Τουρκία κατά το  έντυπο αυτό της ΕΟΚ. Και πώς να μην ασπαστούν οι Τούρκοι ‘’Σύμμαχοί μας’’ τέτοιες απόψεις, ώστε να πάρουν ψηλά τον αμανέ και να είναι όλο απαιτήσεις (απειλές) και να αμφισβητούν την ελληνική ΑΟΖ (αποκλειστική οικονομική ζώνη); Κληρονόμησαν και την εξωτερική πολιτική του Βυζαντίου και συναγωνίζονται στον τομέα αυτό ακόμη και την Αμερική. Πληρώνουν αδρά αξιόλογους καθηγητές Πανεπιστημίου της Αμερικής, για να υποστηρίζουν τη χώρα τους με δημοσιεύματα σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες  και με ομιλίες σε μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς .

Βασ. Κ. Αναστασιάδης, Δ.Φ