Μιας μέρας ανέσπερης.

  Χωρίς δύση.

  Χωρίς βασίλεμα.

   Είναι η Μαρία. Η Δέσποινα. Η αρχόντισσα.

  Και τυχερός όποιος στη ζωή του την αναγνώρισε.

  Και είναι επίσης βδέλυγμα, σιχαμερός, όποιος έγινε το φερέφωνο του σατανά και βρωμίζει το στόμα του βλαστημώντας την.

   Κι αυτό η Ελλάδα το πληρώνει ακριβά.

   Η Παναγία είναι η ενσάρκωση της αγνότητας, της υπέρλαμπρης καθαρότητας, η απόλυτη έκφραση της παρθενίας, αλλά και της μητρότητας.

  Η τρισχαριτωμένη κόρη που στα δεκαέξι της χρόνια κατά την παράδοση υποδέχτηκε στους κόλπους της το μεγάλο απεσταλμένο των Ουρανών.

  Είναι το ουράνιο τόξο με όλες τις δεσμίδες των αρετών.

   Και με ουσιαστική και θεμελιώδη για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, την ταπείνωση.

   Η αρετή αυτή, που ήταν λαμπερό κόσμημα της Παναγίας μας, φαίνεται σ’ όλο της το μεγαλείο, όταν ο άγγελος της μεταφέρει το μήνυμα ότι ο Θεός της αναθέτει ένα μοναδικό ρόλο και διαλέγει αυτήν, την απαράμιλλη ανάμεσα στις γυναίκες όλου του κόσμου και όλων των αιώνων, να φέρει στον κόσμο το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Λόγο του Θεού.

  Να Του δανείσει τη σάρκα της, για να σκηνώσει και να περπατήσει ανάμεσα στους ανθρώπους· να τους συναναστραφεί και να τους γνωρίσει κι από κοντά.

  Και οι ίδιοι να Τον ψηλαφήσουν και να Τον αναγνωρίσουν.

   Έτσι η Μαρία θα γινόταν η γέφυρα που θα ένωνε τον ουρανό με τη γη.

  Η ουράνια σκάλα, απ’ την οποία θα κατέβαινε στη γη ο Θεός και με την οποία θα ανέβαιναν οι άνθρωποι από τη γη στον ουρανό.

  Η μητέρα που θα κυοφορούσε το βασιλέα του παντός.

  Το κοχύλι που θα είχε μέσα του το πολύτιμο μαργαριτάρι.

  Το αμάραντο τριαντάφυλλο και το κρίνο με το μεθυστικό άρωμα της θεότητας του παιδιού της.

  Το λυκαυγές του ήλιου Χριστού.

  Αυτή που θα γεννούσε την οδό της ζωής και θα έσωζε τον κόσμο απ’ τον κατακλυσμό της αμαρτίας, όπως ακούμε, μαζί με άλλα πολλά, στον Ακάθιστο Ύμνο.

   Η Μαρία σίγουρα θα βρισκόταν σε μεταρσίωση, όταν της μιλούσε ο άγγελος, αλλά έχοντας συνείδηση του τι της συμβαίνει, πολύ συνετά – να ένα γνώρισμα της ταπείνωσης – και σεμνά, τον ρωτάει: ‘πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αφού άντρα δε γνωρίζω;’.

   Δεν είχε συλλάβει ακόμη το μυστήριο των μυστηρίων του Θεού.

  Ό,τι μυαλό ανθρώπου δεν μπορούσε να το ερμηνεύσει.

   ‘Το Πνεύμα το Άγιο θα σε σκιάσει και θα σε περιβάλλει, για να σαρκωθεί στη μήτρα σου ο Λόγος του Θεού’.

   Ήταν αδιανόητο και ανέκφραστο αυτό το μυστήριο, αλλά αφού το θέλει το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο, αυτή δεν έχει λόγο να μην το δεχτεί.

  Με ανυπέρβλητης αξίας υπακοή αποδέχεται ταπεινά το θέλημά Του: ‘ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου.

  Αφήνω τον εαυτό μου στα χέρια Του.

  Ας γίνει όπως μου είπες’.

   Από τη μια το βάθος της δικής της ταπείνωσης κι από την άλλη το ύψος στο οποίο την ανεβάζει ο Θεός.

   Γίνεται από τότε η λατρεμένη μητέρα του Θεανθρώπου και η πανανθρώπινη μητέρα.

   Ο Θεός υψώνει και τιμά με μοναδικό τρόπο τις ταπεινές, καθαρές κι αθόρυβες ψυχές.

    Σαν τη Μαρία, που ήταν το κρυμμένο λουλούδι, που όμως μοσχομύριζε.

  Αφανής σ’ ό,τι έκανε κι ωστόσο το πρόσωπό της είλκυε σαν το μαγνήτη.

  Ηλεκτρομαγνητικό πεδίο η παρουσία της δίπλα στον Υιό της.

   Η ιστορία του κόσμου της αναγνώρισε μοναδικότητα στην αγιότητα, γι’ αυτό ακριβώς, ότι στη γη δεν επεδίωξε την προβολή. Τις επευφημίες. Την καταξίωση.

  Πέρασε απαρατήρητη. Μυστικά. Ανεπαίσθητα.

  Έτσι έμεινε στο χρόνο να την αναγνωρίσει.

  Και την αναγνώρισε.

  Γιατί ήταν αληθινή και γεμάτη.

   Ο επιφανειακός άνθρωπος κάνει θόρυβο. Σαν τον κροταλία.

  Ο αληθινός είναι σαν το μεγάλο ποτάμι που δε βουίζει. Γιατί έχει περιεχόμενο.

  Και η Παναγία είχε ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.

  Τη μυστική μέρα μέσα της και δίπλα της.

  Ήταν η αυγή της έλευσης του Θεού και παιδιού της.

   Ας την ευλαβούμαστε, όπως της αξίζει και όπως την υμνεί η Εκκλησία μας.

  Κοντά σ’ Αυτόν.

  Τον Ιησού και Κύριό μας.

  Κι ας φροντίσουν κάποτε να την αναγνωρίσουν και οι Προτεστάντες χριστιανοί, ξαναγυρίζοντας έτσι και στις ρίζες της πίστεώς μας.

                                                                                     Ζιώγα Κατερίνα

                                                                                       Εκπαιδευτικός