Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το κυνήγι των εργοδοτών και των κυβερνήσεων για πιο ευέλικτη αγορά εργασίας κατέστησε ευκολότερες τις απολύσεις και τις προσλήψεις, σχεδόν αδύνατη τη διεκδίκηση υψηλότερων αμοιβών, επισφαλείς όρους εργασίας για την πλειονότητα των εργαζομένων.

Η προσωρινή  ή μερική απασχόληση, η νοικιασμένη εργασία έλαβαν μορφή χιονοστιβάδας, εκτόπισαν μυριάδες θέσεις πλήρους απασχόλησης και εδραίωσαν τη χαμηλόμισθη και αναξιοπρεπή εργασία και διαβίωση.

Οι μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν αυτήν την τριακονταετία τα Οικονομικά της Προσφοράς στην αγορά εργασίας δημιούργησαν μια τεράστια στρατιά ανθρώπων οι οποίοι πρέπει να δουλεύουν όλο και περισσότερο όλο και πιο σκληρά για λιγότερα χρήματα.

Οι αλλαγές αυτές έφεραν όμως από την άλλη πλευρά υπερκέρδη σε επιχειρήσεις και εργοδότες..
και εκτόξευσαν τις οικονομικές ανισότητες σε επίπεδα-ρεκόρ.

Αυτή η εξέλιξη φαίνεται ότι έχει πια αρχίσει να γυρνάει μπούμερανγκ για τους κεφαλαιοκράτες.

Μια σειρά από οικονομικές μελέτες που είδαν τους τελευταίους μήνες το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν αυτό που αρκετοί υποψιάζονταν εδώ και χρόνια.

Οτι δηλαδή το «ελαστικό» εργατικό δυναμικό των 500 ευρώ και των συμβάσεων εργασίας των μηδενικών ωρών χρειάζεται αυξημένη εποπτεία και έλεγχο για να δουλέψει για τα ψίχουλα που του προσφέρουν.

Μια ολόκληρη γενιά εργαζομένων της σύγχρονης ακραία ελεύθερης αγοράς εργασίας δουλεύει ακολουθώντας πιστά πλέον το γνωμικό των βιομηχανικών εργατών της Σοβιετικής Ενωσης:«Προσποιούνται ότι μας πληρώνουν, προσποιούμαστε ότι δουλεύουμε».

Η εκδίκηση του 500άρη, η εκδίκηση της φτηνής εργασίας είναι εδώ και κοστίζει. Απαιτεί όλο και μεγαλύτερη διευθυντική γραφειοκρατία, όλο και μεγαλύτερο κόστος για τους εργοδότες από το κέρδος που υπόσχεται η ευελιξία.

– από ρεπορτάζ του Μπάμπη Μιχάλη στην Εφ Συν

zoornalistas.blogspot