Τον  τελευταίο  χρόνο  πολύς  θόρυβος  γίνεται  για  τις  άδειες  των  Μέσων Μαζικής  Ενημέρωσης  (ΜΜΕ) στην  Ελλάδα.

Όλοι  λίγο  πολύ  γνωρίζουμε   τι  δύναμη  έχουν  και  γιατί   θέλουν  να τα  ελέγχουν. Εγώ  θα  αναφερθώ  σε  ορισμένα   έμμεσα   κακά  αποτελέσματα,  που  έχουμε  σαν  κοινωνία  έναντι  κακού  προσανατολισμού,  που  δίνουν  στους  νέους  τα  ΜΜΕ.

Παίρνοντας  αφορμή  από  το  φετινό  Νόμπελ  φυσικής, το  οποίο  μοιράστηκαν  ο  Ντέϊβιντ   Θάουλς, ο  Ντάνκαν  Χόλντεϊν  και  ο  Μάϊκ    Κόστερλιτς  <<για  τις  θεωρητικές  ανακαλύψεις  των  τοπολογικών  μετατροπών  φάσης  και  τοπολογικών  φάσεων  της  ύλης>>. Αυτοί  εξερεύνησαν την  ανεξήγητη  συμπεριφορά  της  ύλης,  όταν  αυτή  βρίσκεται  στις  πιο  ακραίες  και  παράξενες  καταστάσεις.

Για  παράδειγμα, όταν  η  θερμοκρασία  ορισμένων  υλικών  πλησιάζει  το  μηδέν  τότε  μηδενίζεται  και  η  ηλεκτρική  αντίσταση  συνεχούς  ρεύματος.

Θέλω  να  επισημάνω  μέσω  αυτού,  ότι  δεν  γνωρίζουμε  αυτούς  που  με  τις  ανακαλύψεις  τους  αλλάζουν  τον  ρού  της  ιστορίας  του  κόσμου, αλλάζουν  τον  τρόπο  ζωής  και  σκέψης  όλης  της  ανθρωπότητας, μη   δίνοντας  τους  την  ανάλογη  αξία  που   πρέπει  να   τους  αναλογεί. Δίνοντας  ταυτόχρονα όμως  σε  άλλους  ανθρώπους  την  δημοσιότητα  και  κάνοντας  τους    πρότυπο  για  τους  νέους  που  δεν  τους  αναλογεί.

Τις  τελευταίες  δεκαετίες  η   εφαρμογή  των  ανακαλύψεων  της  κινητής  τηλεφωνίας, των  Η/Υ , του  ιντερνέτ  κ.ά.  αυτούς  που  ένωσαν  τα  διαφορετικά   ξεχωριστά    σημεία   επαφής  σε  ένα  πάνω  στην  γή, να  επικοινωνείς  οπτικοακουστικά  με  πολλά  σημεία  του  κόσμου  συγχρόνως, αυτούς  που  βοήθησαν  ώστε  η  γή  να  γίνει  ένα  παγκόσμιο  χωριό, αυτούς  ο  περισσότερος  κόσμος  δεν  τους  γνωρίζει.

Τους  γνωρίζει  όμως  ή  δεν  τους  γνωρίζει  ο  πολύς  κόσμος, αυτοί  αλλάζουν  στην  ουσία    τον  κόσμο   περισσότερο  από  τους  άλλους .

Αυτά  όμως  δεν  γίνονται  μόνον  τώρα  αλλά  και  πρίν  γινότανε  και  στο  μέλλον  θα  γίνονται, απλά  εμείς  όσο  μπορούμε  θα  πρέπει  να  συμβάλλουμε  στην  μείωση  του. Μου  έλεγε  ένας  χωριανός  μου  που  ήταν  μαθητής   γυμνασίου    στην  πόλη  των  Γρεβενών  στην  αρχή  της  δεκαετίας  του  1960. Είχε  έρθει  η  Αμαλία   Φλέμιγκ ( γυναίκα  και  βοηθός   του  Αλέξανδρου  Φλέμιγκ    που  ανακάλυψε  την  πενικιλλίνη   και  έσωσε  πολλές  ζωές  ανθρώπων  πάνω  στην  γή  και  υπολογίζεται  σε  200  εκατομμύρια )  στον  κινηματογράφο    είχε  πολύ  λίγο  κόσμο   για  να  την  ακούσουν   και  σε  λίγες  μέρες  έρχεται  ο  ηθοποιός  Κακαβάς   και  γίνεται  χαμός  από  την  προσέλευση  του  κόσμου. Οι  κοπέλες  τρέχανε  από  πίσω  του  για  να  του  πάρουν  ένα  αυτόγραφο.

Είναι  αυτό  που  λέω  ότι  η  ιστορία  επαναλαμβάνεται   κάτω  από  διαφορετικές  καταστάσεις.

Κλείνοντας  θα  ήθελα  να  επισημάνω  ότι  ο  σύγχρονος  τρόπος  ζωής  δημιουργήθηκε  έτσι  ώστε  να   υπάρχουν  πολλές  απαιτήσεις  για  τον  κάθε  άνθρωπο, πολλές  από  τις  οποίες  ίσως  δεν  χρειάζονται   γι αυτό   λέμε  ότι  πολλές  ανάγκες  μας   τις  δημιουργούν   και  έτσι  εσκεμμένα  μας  οδηγούν  σε  αυτόν  τον  τρόπο  ζωής. Έτσι  αφαιρούν  ελεύθερο  χρόνο  από  τον  άνθρωπο    και  τον  κάνουν  μη  σκεφτόμενο  γιατί    όλη  μέρα  τρέχει   για  την επιβίωση  του,  για  τα  διογκωμένα  πάγια  έξοδα  του.

Αυτές  οι ακρότητες    οδηγούν  ορισμένους  ανθρώπους  που  βρίσκουν  χρόνο  να  σκεφθούν  και  ξανά  να  ρωτήσουν  τι  είναι  ζωή, πότε  ένας  άνθρωπος  ζεί  καλύτερα, άρα  τι  στόχους  πρέπει  να  βάζουμε  κ.ά.

Θα  τολμήσω  να  πω  ότι  οδηγηθήκαμε  σε  αυτόν  τον  τρόπο  ζωής, γιατί  έχουν  αναπτυχθεί  μόνον  οι  τομείς  της  ζωής  που  έχουν  σχέση  με  το  κέρδος, ενώ  ότι  δεν  φέρνει  κέρδος  δεν  αναπτύσσεται – εξελίσσεται   και  άς  έχει  μεγάλη  αξία  για  τον  άνθρωπο.  Άρα  δημιουργήθηκε  ανισόρροπη  ανάπτυξη  η  οποία  δημιούργησε  ανισόρροπη  ζωή  στον  άνθρωπο  με  τις  αρνητικές   εξελίξεις  που  τις  ζούμε.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ   Γ   ΕΤΑΙΡΙΔΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ