Οι συγκεντρώσεις των αντιεμβολιαστών σε όλη τη χώρα, που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη, μπορεί να έκαναν το ίντερνετ να γελάει, αλλά στην πραγματικότητα ανέδειξε δύο κόσμους: Είναι και οι δύο άσχημοι. Από τη μία οι φανατικοί αντιεμβολιαστές, από την άλλοι οι φανατικοί πολέμιοί τους. Βέβαια, δεν καταφέραμε να αποφύγουμε τις, πλέον γνωστές εικόνες, του «εθνικού» μας κιτς με ακροδεξιούς με ξυρισμένα κεφάλια, παπάδες με σταυρούς, αλαλαγμούς για μεταλλάξεις DNA… Τα δε κεντρικά συνθήματα ήταν υπέρ της ελευθερίας και εναντίον των μέτρων.

Η αισθητική ήταν πολύ γνώριμη: Από τους ρασοφόρους και τον εθνικιστικό εσμό, μέχρι τους όψιμους «ψεκασμένους». Στη συγκέντρωση δε φορούσα, παρά ελάχιστοι, μάσκες, δεν τηρούσαν αποστάσεις ασφαλείας και δεν υπήρχε έντονη αστυνομική παρουσία, όπως συνηθίζεται στις αντικυβερνητικές συγκεντρώσεις, αν και στην περίπτωση των αντιεμβολιαστών μπορούμε με βεβαιότητα να μιλήσουμε πια για «υγειονομική βόμβα».

Στις συγκεντρώσεις της Τετάρτης, που πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά και δείχνουν την πρόθεση να ξεκινήσει ένα μαζικό αντιεμβολιαστικό κίνημα με παρουσία, πλέον, και στους δρόμους, συμμετείχε το ένα κομμάτι των αντιεμβολιαστών: Αν τους χωρίσουμε σε δύο πολύ πρόχειρες κατηγορίες, υπάρχουν οι «ψεκασμένοι» και οι «επαναστατημένοι», με τους δεύτερους να αντιδρούν στην αυταρχικοποίηση των μέτρων και τους πρώτους να πιστεύουν ότι το εμβόλιο είναι «μπόλι» και θα τους μετατρέψει σε ζόμπι. Στις διαμαρτυρίες συμμετείχε μόνο η πρώτη κατηγορία, με εικόνες της Παναγίας, ελληνικές σημαίες, αγιασμούς και ράσα.

Το πρώτο και το δεύτερο αντιεμβολιαστικό κύμα

Το αντιεμβολιαστικό κίνημα γενικώς κρατεί από την δεκαετία του ’90, όταν ένας Άγγλος γαστρεντερολόγος έπεισε ένα οικονομικά ευκατάστατο κοινό πως τα παιδικά εμβόλια προκαλούν… αυτισμό. Ο γαστρεντερολόγος δεν επιτρέπεται να ασκεί πλέον το ιατρικό λειτούργημα, φυσικά, αλλά η «εναλλακτική ιατρική» με τα μαντζούνια και τις δίαιτες εξελίχθηκε σε μία επικερδέστατη επιχείρηση. Στον αντίποδα, εν έτει 2018 πέθανα στη χώρα μας βρέφη και νήπια από ιλαρά και κοκκύτη! Οι αντιεμβολιαστές, λοιπόν, δεν είναι φαινόμενο του κόβιντ.

Οι αντιεμβολιαστές του κόβιντ, όμως, είναι μία πιο ιδιαίτερη κατηγορία. Ακριβώς επειδή η πανδημία ξέσπασε απότομα και πρόκειται για μία παντελώς άγνωστη νόσο, τα πρώτα μηνύματα από την ιατρική κοινότητα ήταν μπερδεμένα. Μαζί με τις εκκλήσεις παγκοσμίως να περιοριστούν ελευθερίες (όπως οι μετακινήσεις με τα λοκντάουν) και, φυσικά, να αποφεύγονται οι συναθροίσεις σε θρησκευτικούς χώρους, οι θεωρίες συνομωσίας ήταν ζήτημα χρόνου να ξεπηδήξουν από το τμήμα του θυμικού που συνδέεται κυρίως με τον φόβο. ‘Έτσι, η συνομωσιολογία είχε ξεκινήσει πριν εμφανιστούν τα εμβόλια.

Οι συνομωσιολόγοι αποτέλεσαν το πρώτο αντιεμβολιαστικό κύμα. Μόλις εμφανίστηκαν τα εμβόλια, μίλησαν αμέσως για το «μπόλι». Ότι θα μας «μπολιάσουν» για να μας αλλάξουν το dna, ή διάφορες άλλες τέτοιες ιατρικοφανείς θεωρίες, που ωστόσο δεν έχουν απολύτως καμία ιατρική βάση.

Το δεύτερο αντιεμβολιαστικό κύμα, ήρθε πολύ αργότερα και αποτελεί -αν και μειοψηφικά- ανθρώπους που αντιδρούν στα μέτρα. Αρνούνται να εμβολιαστούν σε μία υπερεπαναστατικοποίηση της αγριεμένης καθημερινότητας, λέγοντας πως για να είναι υποχρεωτικό, είναι και λάθος. Βέβαια, τυπικά το εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό, δηλαδή δεν έχει ποινικές κυρώσεις αν δεν το κάνεις, αλλά η αντιεμβολιαστική λαίλαπα επέσυρε απειλές, οι οποίες όχι μόνο δε βοήθησαν, χειροτέρεψαν μάλιστα την κατάσταση.

Οι κυβερνητικές -και όχι μόνο- απειλές ενισχύουν τους αντιεμβολιαστές

Όταν ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας και ο Σωτήρης Τσιόρδας ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τη συμβολή της εκκλησίας στη μάχη κατά του αντιεμβολιαστικού ρεύματος και την εξάπλωση της πανδημίας, πήραν την πλέον αναμενόμενη απάντηση: Ας εμβολιαστεί το ποίμνιο, αλλά να έρχεται και να εκκλησιάζεται.

Την επόμενη ημέρα ανακοινώθηκαν μέτρα για τις συναθροίσεις σε γάμους και βαφτίσεις, μέτρα που έχουν τόσες διακλαδώσεις, ώστε να είναι εφικτό να μην επιτρέψουν στο ζεύγος να βρεθεί στον ίδιο χώρο, αν, για παράδειγμα, ο ένας από τους δύο δεν έχει κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου ή δεν έχει προλάβει να συμπληρώσει 14 ημέρες από την ολοκλήρωση του εμβολιασμού. Ταυτόχρονα, γίνεται διεθνές trend το «έλα να παντρευτείς στην Ελλάδα», με τουρίστες να συρρέουν για να ανταλλάξουν γαμήλιους όρκους στα νησιά, αλλά χωρίς να τους αγγίζουν τα ίδια μέτρα…

Στο επιπλέον όλης αυτής της αναντίστοιχης των περιστάσεων στάσης σε σχέση με τα μέτρα, ξεκίνησαν απειλές εναντίον των μη εμβολιασμένων: Θα μπορούν να απολύονται, θα αποκλείονται από κέντρα εστίασης ή θα απαγορεύεται να κυκλοφορούν χωρίς μάσκα (πράγμα που δεν έχει νόημα ακριβώς, αφού και οι εμβολιασμένοι μπορούμε να είμαστε φορείς).

Επικουρικά, αν κι όχι απαραιτήτως εκούσια, οι απειλές αυξήθηκαν από τους υποστηρικτές των εμβολιασμών: Να πληρώνουν μόνοι τους τα έξοδα νοσηλείας τους, ας πούμε. Και μπροστά σε αυτήν την απόλυτη ισοπέδωση των αξιών του κοινωνικού κράτους σε σχέση με την εργασία, την δωρεάν περίθαλψη, ακόμη και την ίση αντιμετώπιση των πολιτών, ήρθε και φούντωσε ένα κίνημα πλέον όχι μόνο «ψεκασμένο», αλλά και εξοργισμένο.

Να πεθάνουν οι αντιεμβολιαστές;

Το πιο μακάβριο πράγμα που παρατηρεί κανείς στα κοινωνικά δίκτυα από τη συγκέντρωση των αντιεμβολιαστών και μετά, είναι ένα μισάνθρωπο χιούμορ. Όρι μαζεύτηκαν όλοι μαζί και θα πεθάνουν και θα ξεμπερδέψουμε.

Έχουμε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα; Είναι, δυστυχώς, πιθανό. Ακόμη και οι υπέρμαχοι του εμβολίου, όμως, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζικά ότι η μοίρα που αξίζει στους αντιεμβολιαστές είναι ο θάνατος ή η βιαιότητα της νόσου. Η πανδημία έχει ξυπνήσει μερικά από τα χειρότερα, πιο μισάνθρωπα ένστικτα της κοινωνίας (ένθεν κι ένθεν), αλλά κλείνοντας, θα ήθελα να σας περιγράψω τον θάνατο ενός ασθενούς με κόβιντα, όπως μου μεταφέρθηκε από υγειονομικό:

«Δεν έχω δει χειρότερο πράγμα στη ζωή μου. ‘Ανατινάχτηκαν’ οι πνεύμονες του ανθρώπου».