– Ενωμένος ο Ελληνικός Λαός με το χαμόγελο στα χείλη αγνοώντας τους ψιθύρους της γνωστής πέμπτης φάλαγγας προέβαλε τα στήθη του υπερασπίζοντας τα ιερά και τα όσια της φυλής.

Το ΟΧΙ που βροντοφώναξε ο τότε δικτάτορας Μεταξάς και (το) ενστερνίστηκε ο Λαός σύμπας, πλην Λακεδαιμονίων. Ιταμό το τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή, απορρίφθηκε αμέσως. Ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι, σύμμαχος του δικτάτορα Χίτλερ, θεώρησε τη χώρα μας εύκολη λεία προς κατάκτηση. Λησμόνησε ότι τον Έλληνα δεν τον φοβίζει η δύναμη της ποσότητας. Το «μολών λαβέ» μεταφράστηκε σε μεγαλειώδες ΟΧΙ. Ο Μουσολίνι ήθελε να εξυπηρετήσει τον Χίτλερ, τον σύμμαχο της Σοβιετικής Ένωσης. Η τότε Ευρώπη υπέκυπτε, σχεδόν, αμαχητί στις χιτλερικές στρατιές. Ο Έλληνας φαντάρος με πείσμα και ηρωικό πνεύμα με την ιαχή αέρα τρέπει σε φυγή τους Ιταλούς και ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο. Η γαλανόλευκη κυματίζει ελεύθερη και σκορπίζει ρίγη χαράς και συγκινήσεως εις τους εκεί αδελφούς μας.

Τον Απρίλιο του 1941, οι σιδερόφρακτες γερμανικές μεραρχίες σπάζουν τη γραμμή μαζινό και η Ελλάδα υποκύπτει σε δυο ισχυρούς στρατούς, τον ιταλικό και τον γερμανικό. (Όμως,) Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει. Ο Λαός αντιστέκεται. Οργανώνει ομάδες ένοπλες αντίστασης (ένοπλη αντίσταση) και δημιουργεί αντάρτικες ομάδες. Οι πρώτες αντάρτικες ομάδες που βγαίνουν στο βουνό ήταν ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του στρατηγού

Ναπολέοντος Ζέρβα και αργότερα εμφανίζονται στο προσκήνιο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και διάφορες άλλες μικρότερης μαζικότητας οργανώσεις. Αρχίζουν την αντίσταση και τα σαμποτάζ. Οι κατακτητές αισθάνονται ζωηρή την παρουσία των ενόπλων. Κορυφαία στιγμή της εθνικής αντίστασης ήταν η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Γεγονός σημαντικό και κομβικό για την πορεία – εξέλιξη του πολέμου. Η ανατίναξη της γέφυρας αποδιοργάνωσε τον κατοχικό στρατό των Γερμανών και χάθηκε λίαν πολύτιμος χρόνος για τους γερμανούς με αποτέλεσμα όταν ο Χίτλερ επιτέθηκε στην σύμμαχό του Σοβιετική Ένωση είχε επέλθει ο χειμώνας και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες βοήθησαν τους σοβιετικούς στρατιώτες που ήταν συνηθισμένοι σε αυτές. Οι Γερμανοί νικήθηκαν.

28η Οκτωβρίου 1940. Ημέρα δόξης και ηρωισμού.

Μέρα που σύμπας ο Ελληνικός Λαός πολέμησε τους βαρβάρους εισβολείς, Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Τα χιονοσκεπασμένα βουνά της Ηπείρου έγιναν πεδία ηρωισμού. Οι ηπειρώτισσες με το χαμόγελο στα χείλη κουβαλούν τα πυρομαχικά και οι υπόλοιπες Ελληνίδες πλέκουν τη φανέλα του στρατιώτη. Όλοι ενωμένοι. Μαχητικοί. Μαχητές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ελλάδας.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Οκτωβρίου 2020

28η Οκτωβρίου 1940:Το υπερήφανο Ελληνικό ΟΧΙ

Πριν από 80 χρόνια, σαν σήμερα, ο γενναίος Ελληνικός Λαός με το χαμόγελο στα χείλη και αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή του ιταμού δικτάτορα Μουσολίνι τρέχει να πολεμήσει στα χιονισμένα βουνά.

Ξύπνησε από τις σειρήνες και πληροφορήθηκε ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας Μεταξάς Ιωάννης απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη το ιταλικό τελεσίγραφο, που απαιτούσε την παράδοση της χώρας. Ο Ιταλός πρέσβης άκουσε με έκπληξη το υπερήφανο και μεγαλοπρεπές ΟΧΙ. Το όχι της ελληνικής καρδιάς που αγαπά τον ευλογημένο τούτο τόπο και θυσιάζεται για την πίστη την αγία και την ελευθερία της πατρίδος. Χύνει το αίμα για να ποτίσει το δέντρο της ελευθερίας από τους αρχαιοτάτους χρόνους και αν χρειαστεί, ακόμη και σήμερα, εις πείσμα των πολυεπίπεδων εθνομηδενιστών και πεμπτοφαλαγγιτών. Ο Ελληνισμός περιφρονεί την ποσότητα της ύλης και με την λόγχη της καρδιάς του κερδίζει την ελευθερία του. Να μη το ξεχνούν αυτό οιδιάφοροι πιθανοί επίβουλοι του ιερού αυτού τόπου.

Η ιαχή «αέρα, αέρα» των ηρωικών στρατιωτών μας διασχίζει τα βουνά και τα λαγκάδια και τρέπει σε φυγή τον εισβολέα ιταλικό στρατό, τον σύμμαχο της χιτλερικής Γερμανίας. Ο ελληνικός στρατός νικάει, προχωρά και ελευθερώνει τα ελληνικά εδάφη της Βορείου Ηπείρου. Ελευθερώνεται ο ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου! Οι Ιταλοί στρατιώτες υποχωρούν και η νίκη στεφανώνει τους Έλληνες. Κανένας δεν έμεινε αμέτοχος σε αυτό το πανηγύρι. Άνδρες, γυναίκες, μικροί μεγάλοι στον αγώνα με στρατηλάτη και υπέρμαχο στρατηγό την Θεομήτορα Υπεραγία Θεοτόκο να ευλογεί και να οδηγεί τους μαχητές και ήρωες

Έλληνες από νίκη σε νίκη. Ο κόσμος θαυμάζει τον Έλληνα μαχητή φαντάρο, τη στιγμή που άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπέκυψαν στα άρματα του άξονα. Ο σιδηρόφρακτος γερμανικός στρατός, σύμμαχος τηςΙταλίας, έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του με συμφωνία με την Ρωσία, εξαπολύει επίθεση κατά της πατρίδος μας και τον Απρίλιο του 41 επιχειρεί κατά της πατρίδος μας. Αρχίζει τότε ένας άνισος αγώνας και η υπέρτατη πολεμική δύναμις του Χίτλερ σπάει την γραμμή άμυνας της πατρίδος μας, το Ρούπελ, και εισέρχεται σ’ αυτήν. Είναι γνωστό ότι ο τράχηλος του Έλληνα δεν σηκώνει ζυγό. Προτιμά μια ώρα ελεύθερης ζωής παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Τότε αρχίζει ο τιτάνιος ένοπλος αντιστασιακός αγώνας του ελληνικού λαού. Ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας με τον ΕΔΕΣ βγαίνει στα βουνά και αρχίζει ένας άνισος, αριθμητικά, αγώνας εναντίον του κατακτητή. Ωραίος αγώνας υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αγώνας ιερός για την ελευθερία. Όταν ο γερμανικός στρατός βαδίζει εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης εμφανίζονται στα βουνά οι μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ να πολεμούν εναντίον του κατακτητού.

Γράφονται σελίδες λαμπρές ηρωισμού εναντίον του άξονος. Ο Ελληνικός Λαός υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια της φυλής. Την ελευθερία του και την Εθνική του ανεξαρτησία. Ποταμοί αίματος ποτίζουν το δέντρο της Εθνικής αντίστασης και της Ελευθερίας. Ενωμένος ο Ελληνικός Λαός θριαμβεύει και μεγαλουργεί. Η δύναμις κάθε Λαού είναι η αποφασιστικότητά του και η μαχητικότητά του να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια της φυλής του. Είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού κάθε σπιθαμή του πατρώου εδάφους και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος μας. Οι, τυχόν, επίδοξοι κατακτητές ας το σκεφτούν πάρα πολύ. Ο τράχηλος του Έλληνα δεν σηκώνει ζυγό. Ο Έλληνας δεν υπολογίζει την υλική υπεροχή του αντιπάλου του όταν πρόκειται να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια της φυλής του, όπως αποδεικνύει η μακραίωνη τρισχιλιετή Ιστορία μας. Δεν μας φοβίζει της ύλης η υπεροχή ,όταν έχουμε μαζί μας το δίκαιο και τον Θεό. Το άδικο δεν ευλογείται. Σελίδες δόξης και ανδρείας γράφτηκαν στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Βορείου Ηπείρου. Η αδάμαστη ελληνική ψυχή του φαντάρου μας τα αψηφά όλα. Αγωνίζεται υπέρ πίστεως και πατρίδος. Για τα δίκαια της πατρίδας και την Ελευθερία του. Δίνει το καλό παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο, για μια ακόμη φορά. Βαριά κληρονομιά για μας όλους τους Έλληνας, απογόνους των λαμπρών αγωνιστών του έπους του 1940. Βαριά κληρονομιά, την οποία – πιστεύουμε δεν θα χρειαστεί – αλλά αν χρειαστεί, δεν θα προδώσουμε και θα υπερασπιστούμε με της καρδιάς μας το πύρωμα και το αίμα.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

Οκτωβρίου 2021

Το έπος του 1940. Ιερά παρακαταθήκη

για τους Έλληνες και τον κόσμο όλο

Μια ένδοξη ημέρα ξημερώνει. Ημέρα Ιστορική και λαμπερή. Ημέρα γραμμένη εις τις χρυσές δέλτους της ελληνικής και παγκοσμίου Ιστορίας. Ημέρα μνήμης και θυσίας υπέρ πίστεως και πατρίδος. Υπέρ της ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Από τις πλέον ένδοξες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας γράφτηκαν εκείνη την περίοδο. Μιλάμε για το ηρωικό έπος του 1940, το οποίο γράψανε με αίμα και γενναιότητα οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας στα κακοτράχαλα και χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.

Πάντα ο ελληνισμός απεχθάνετο τον όγκο και τη δύναμη της ύλης. Περιφρονούσε την ποσότητα και ήταν υπέρ της ποιότητος. «Ου εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω πολλώ τω ευ»(αρχαίο ρητό). Μη ξεχνάμε την απάντηση των αρχαίων μας προγόνων, που δώσανε όταν πληροφορήθηκαν ότι οι Πέρσες είναι πάρα πολλοί και με τα δόρατά των θα καλύψουν τον ήλιο, «θα πολεμήσουμε υπό σκιάν». Τέτοιους προγόνους έχουμε, τέτοιοι ήταν και οι γεννήτορες ημών την εποχή του 40. Δεν λογάριασαν την υλική υπεροχή του περιβόητου άξονα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η είσοδος της Ελλάδος εις τον πόλεμο εκείνο ήταν αναπόφευκτη. Οι Ιταλοί προκαλούν την Ελλάδα με τον τορπιλισμό της Έλλης στο λιμάνι της Τήνου, την ημέρα που άπασα η Ορθοδοξία γιορτάζει την Κοίμηση και μετάσταση της  Υπεραγίας Θεοτόκου. Μεγίστη πρόκληση στον ευσεβή Ελληνικό Λαό. Η Ελλάς δεν απάντησε στην πρόκληση και προετοιμάζεται για τα επερχόμενα.

Η Γερμανία του Χίτλερ και η Σοβιετική Ένωση συνάψανε συμμαχία. Ο όρος Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ (επίσημα: Γερμανοσοβιετική Συνθήκη) χαρακτηρίζει το σύμφωνο μη επίθεσης που υπέγραψα στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα ο Υπουργός Εξωτερικών της ναζιστικής Γερμανίας Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ (Joachim von Ribbentrop) και ο Υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότοφ (Вячесла́в Миха́йлович  Мо́лотов). Την συνθήκη αυτή επικύρωσε το Ανώτατο Σοβιέτ, οκτώ ημέρες μετά, στις 31 Αυγούστου. Ο άξονας θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Έχοντας τα νώτα του καλυμμένα.

Η Ιταλία του Μουσολίνι θεωρεί την μικρή σε έκταση Ελλάδα εύκολο θύμα. Τη θεωρεί ευκολοδιάβατο διάδρομο για να περάσει και να προωθήσει τα σχέδια του άξονος Ιταλίας-Γερμανίας. Δίνει εντολή στον πρεσβευτή της εις την Ελλάδα να ζητήσει την άνευ όρων παράδοση της πατρίδος μας. Ας αφήσουμε τον πρεσβευτή της Εμμανουέλε Γκράτσι να μας περιγράψει τα ιστορικά γεγονότα, όπως ο ίδιος τα έζησε και βίωσε και ας αφήσουμε εις την άκρη τους εθνομηδενιστάς και απόντας των εθνικών και Ιστορικών εκείνων στιγμών.

Το ιστορικό «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940: Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβης της Ιταλίας στην χώρα μας, το 1940, συμπρωταγωνιστής κι αυτός της ιστορικής εκείνης νύχτας της 28/10/1940 στο βιβλίο του, που το ονομάζει με μια πρωτοφανή οξυδέρκεια για το μέλλον του καθεστώτος Μουσολίνι: «Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» Εστία. 1980, σελ. 285, γράφει τα εξής: Δέκα λεπτά πριν από τις  της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο στρατιωτικός μου ακόλουθος, ο διερμηνέας μου και εγώ, φθάσαμε στην καγκελόπορτα μιάς μικρής οικίας στην Κηφισιά, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στον φρουρό της οικίας είπα ότι επιθυμώ να δώ τον Πρωθυπουργό για κάτι πολύ επείγον. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά το κουδούνι του εσωτερικού της οικίας. Επιτέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, που έκαμε την εμφάνισή του σε μια μικρή πλαϊνή πόρτα και αναγνωρίζοντάς με, με άφησε να περάσω. Μου έσφιξε το χέρι και με έβαλε να καθίσω σε ένα μικρό φτωχικό σαλόνι του σπιτιού. Μόλις καθίσαμε, και επειδή η ώρα ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3, του είπα αμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να του εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28/10/1940. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε:

-Μεταξάς: Λοιπόν έχουμε πόλεμο.

-Γκράτσι: Όχι απαραίτητα Εξοχότατε. Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα δεχθείτε την αξίωσίν της και θ’ αφήσετε τα ιταλικά στρατεύματα να διέλθουν δια να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία της χώρας.

-Μεταξάς: Και ποια είναι τα στρατηγικά αυτά σημεία, περί των οποίων ομιλεί η διακοίνωσις;

-Γκράτσι: Δεν είμαι εις θέσιν να σας είπω, Εξοχότατε.

Η Κυβέρνησίς μου δεν με ενημέρωσε… Γνωρίζω μόνον ότι το τελεσίγραφο εκπνέει εις τας 6 το πρωί.

-Μεταξάς: Εν τοιαύτη περιπτώσει η διακοίνωσις αυτή αποτελεί κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.

-Γκράτσι: Όχι, Εξοχότατε. Είναι τελεσίγραφον.

-Μεταξάς: Ισοδύναμον προς κήρυξιν πολέμου.

-Γκράτσι: Ασφαλώς όχι, διότι πιστεύω ότι θα παράσχετε τας διευκολύνσεις, τας οποίας ζητεί η κυβέρνησίς μου.

-Μεταξάς: ΟΧΙ! Ούτε λόγος δύναται να γίνη περί ελευθέρας διελεύσεως. Η Ιταλία, η οποία δε μας παρέχει καν τη δυνατότητα να εκλέξωμε μεταξύ πολέμου και ειρήνης, κηρύσσει ουσιαστικώς τον πόλεμον εναντίον της Ελλάδος. (μετά από μια σύντομη

παύση).

-Μεταξάς: Πολύ καλά λοιπόν, έχομεν πόλεμον. Και συνεχίζει ο Γκράτσι στο βιβλίο του: Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποία είχα μπεί και όταν ήμασταν στο κατώφλι μου είπε: «Vous etes le plus forts» (είσθε οι πιο ισχυροί). Αν στη μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποία εμίσησα το δικό μου (επάγγελμα), μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματος μου μου φάνηκε σταυρός και όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια που πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι το δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του. Ο Μεταξάς στο προσωπικό του ημερολόγιο με μεγάλην συντομίαν, περιγράφει ως εξής την συνάντησίν του αυτήν με τον πρέσβη της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι την νύχτα της 28/10/1940.

28 Οκτωβρίου, Δευτέρα.

Νύχτα στις 3 με ξυπνούν. Έρχεται ο Γκράτσι – Πόλεμος

– Ζητώ Νικολούδη Μαυρουδή – Αναφέρω Βασιλέα – Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας – Κατεβαίνω στις 5 – Υπουργικόν Συμβούλιον – Όλοι πιστοί και Μαυρουδής – Όλοι πλην Κύρου – Βασιλεύς περιφορά μαζί του – Φανατισμός του λαού αφάνταστος

– Μάχαι στα σύνορα Ηπείρου – Βομβαρδισμοί – Σειρήνες – Αρχίζουμε και τακτοποιούμεθα – ο Θεός βοηθός !!!

Πηγή: hellas-orthodoxy.blogspot.com (Από το βιβλίο «Ο πόλεμος της Ελλάδος 1940-41», Θ. Παπακωνσταντίνου) Εντός ολίγων ωρών, ξεκίνησε η ιταλική επίθεση, ενώ ο Μεταξάς απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, στο οποίο κατέληγε με τα εξής λόγια: « Ὅλον τό Ἔθνος ἄς ἐγερθῆ σύσσωμον. Ἀγωνισθῆτε διά τήν Πατρίδα, τάς γυναίκας, τά παιδιά σας καί τάς ἱεράς μας παραδόσεις. Νύν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών». Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ουΐνστων Τσώρτσιλ γράφει μεταξύ άλλων προς Πρωθυπουργόν Ελλάδος κ. Ι. Μεταξά

Λονδίνο 28 Οκτωβρίου 1940

Αι απειλαί και αι εκφοβιστικαί προσπάθειαι της Ιταλίας απεδείχθησαν ανίσχυροι προ του ηρέμου θάρρους σας. Δι΄ ο και προσέφυγεν αύτη εις απρόκλητον επίθεσιν κατά της πατρίδος σας, αναζητούσα εις αβασίμους κατηγορίας την δικαίωσιν της επαισχύντου πράξεώς της.

Θα σας παράσχωμεν πάσαν δυνατήν συνδρομήν, θα πολεμήσωμεν μαζί σας τον κοινόν εχθρόν και μαζί θα μοιρασθώμεν την νίκην μας.

Ο Ελληνικός Λαός ξυπνά από τις σειρήνες και πληροφορείται το μέγα γεγονός. Η μικρή Ελλάδα κονταροχτυπιέται με την Ιταλία του Μουσολίνι . Ο Λαός ξεχύνεται εις τους δρόμους, επικροτώντας το ΟΧΙ του πρωθυπουργού του Ιωάννη Μεταξά. Ξεχνά και λησμονεί τις πολιτικές του και ιδεολογικές διαφορές του με τον Μεταξά που κυβερνά τον τόπο, χωρίς την λαϊκή εντολή. Προέχει η πατρίδα, Ελλάδα, και η Ορθοδοξία. Τρέχει να καταταγεί εθελοντής και να πολεμήσει στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου με το χαμόγελο στα χείλη, όπως το διαλαλεί η φωνή της Σοφίας Βέμπου. Κανένας δεν μένει αδρανής ή αμέτοχος αυτού του τρελού πανηγυριού. Νέοι και νέες, έμποροι, πλούσιοι και πτωχοί, γραμματιζούμενοι και αγράμματοι, όλοι τρέχουν να προσφέρουν το δυνατόν ο καθένας των για την πατρίδα. Οι γυναίκες στις πόλεις πλέκουν τη φανέλα του στρατιώτη, οι ηρωικές γυναίκες της Πίνδου μεταφέρουν στους γερασμένους ώμους των πυρομαχικά στους στρατιώτες. Εθελόντριες στελεχώνουν τα νοσοκομεία για την περιποίηση των τραυματιών.

Οι φαντάροι μας, τα νιάτα της πατρίδος μας, πολεμούν και νικούν τις σιδερόφρακτες δυνάμεις του Μουσολίνι.

Με την ιαχή «αέρα» ο Έλληνας φαντάρος νικά κατά κράτος τις μεραρχίες της Ιταλίας και ελευθερώνει ελληνικές περιοχές και η ελληνική σημαία κυματίζει υπερήφανα και ο εθνικός ύμνος σκορπάει ρίγη υπερηφάνειας και συγκινήσεως. Οι στρατιώτες μας «βλέπουν» να τους οδηγεί στην νίκη η υπέρμαχος στρατηγός, η Υπεραγία Θεοτόκος. Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας. Οι πολεμιστές της εποχής πολλές εμφανίσεις έχουν καταγράψει της υπερμάχου στρατηγού και διηγηθεί στα παιδιά των και εις τα εγγόνια των. Οι διηγήσεις αυτές έχουν περάσει στην συνείδηση του Ελληνικού Λαού.

Η Γερμανία του εθνοσοσιαλιστή Χίτλερ η σύμμαχος της Ιταλίας του φασίστα Μουσολίνι επιτίθεται κατά της πατρίδος μας. Οι στρατιώτες αμύνονται μετά αυτοθυσίας αλλά εις το τέλος κάμπτονται και η Ελλάδα τελεί υπό κατοχή.

Ο Έλληνας δεν προσκυνάει κανένα θνητό και για αυτό αντιστέκεται και οργανώνει αντάρτικο, οργανώνει την εθνική αντίσταση. Δεν σκύβει το κεφάλι του. Πρώτη αντιστασιακή ομάδα που κήρυξε την ένοπλη αντίσταση εναντίον των κατακτητών ήταν ο ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα. Ακολούθησαν πολλές άλλες ομάδες και οργανώσεις ένοπλης αντίστασης, με την πλέον πολυπληθή το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Πολλοί συμπατριώτες μας πατριώτες θυσίασαν τη ζωή τους ή πότισαν με αίμα τον ένοπλο αντιολοκληρωτικό αγώνα των Ελλήνων για να ζούμε εμείς, σήμερα, ελεύθεροι και να έχουμε Δημοκρατία και ελευθερία. Πολέμησαν κάθε χρώματος και απόχρωσης φασισμό και τους συμμάχους αυτών.

Πολέμησαν, έχυσαν το αίμα τους , πότισαν το δέντρο της Δημοκρατίας και της Λευτεριάς. Για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Και με Δημοκρατία. Αιωνία, ας είναι μνήμη των ηρωικώς μαχόμενων και πεσόντων που πότισαν το δένδρο της Ελευθερίας καιτης Δημοκρατίας εις την Ελλάδα και εις την Ευρώπη.

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός