Το 1922, ο δήμος Αθηναίων παραχώρησε στο Παναθηναϊκό, την έκταση που βρίσκεται σήμερα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αμέσως, άρχισε η κατασκευή του νέου γηπέδου.

Την επόμενη χρονιά, με τη γνωστή ελληνική ασυνεννοησία, εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα, μέσω του οποίου ο χώρος απαλλοτριώθηκε υπέρ του Εργατικού Συνεταιρισμού, για την ανέγερση εργατικών κατοικιών. Οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής είχαν πλημμυρίσει την πόλη και υπήρχε άμεση ανάγκη αποκατάστασής τους.

Από την άλλη, υπήρχε μια ομάδα με μικρή ιστορία, που δεν είχε συμπληρώσει ούτε 15 χρόνια δράσης.

Ο Παναθηναϊκός όμως, έμενε άστεγος, παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ξοδέψει 150 χιλιάδες δραχμές, για να κάνει τον βοσκότοπο γήπεδο. Οι φίλοι της ομάδας έγιναν έξαλλοι.

Καθημερινά συγκρούονταν με τους πρόσφυγες, για την κυριότητα του χώρου.

Καμιά πλευρά δεν έκανε πίσω. Από τη μια, οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους και από την άλλη οι οπαδοί του σωματείου.

Ο δήμος Αθηναίων, αν και με σημαντική καθυστέρηση, παρενέβη για να δώσει λύση στο θέμα. Παραχώρησε το γήπεδο στον Παναθηναϊκό και έδωσε τη δυνατότητα στους πρόσφυγες, να στήσουν τις παράγκες τους στο απέναντι χωράφι, όπου σήμερα βρίσκονται τα πασίγνωστα Κουντουριώτικα της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Φυσικά, η σύγκρουση δείχνει και το άσχημο κλίμα της εποχής, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της κρατικής ανικανότητας, να αντιμετωπισθεί το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα. Με την άφιξη χιλιάδων Μικρασιατών, για τους οποίους δεν υπήρξε καμία μέριμνα και πρόνοια, η ποιότητα ζωής υποβαθμίστηκε κι άλλο, ενώ έπεσαν ραγδαία τα μεροκάματα των Αθηναίων, εξαιτίας της υπερπροσφοράς και της εκμετάλλευσης των προσφύγων.

Έτσι, δημιουργήθηκαν κοινωνικές συγκρούσεις και εντάσεις, ακόμη και για ασήμαντες αφορμές.

Το χρονικό της λεωφόρου

Το πρώτο γήπεδο που αγωνίστηκε η ομάδα του Παναθηναϊκού, το 1908, ήταν στο οικόπεδο Καραπάνου, στην οδό Πατησίων, εκεί που βρίσκεται σήμερα η ΑΣΟΕΕ. Με χρήματα του ιδρυτή Γεωργίου Καλαφάτη και του παράγοντα Μαρίνου Μαρινάκη, η ομάδα ενοικίασε το χωράφι, το οποίο μετατράπηκε σε αγωνιστικό χώρο. Οι δύο μεγαλοπαράγοντες, όμως, τσακώθηκαν και ο Μαρινάκης αποχώρησε. Ο σύλλογος διασπάστηκε και η έδρα της ομάδας μεταφέρθηκε κοντά στην πλατεία Αμερικής, στη γωνία των οδών Σιμοπούλου και Σπάρτης. Μετά από ένα μικρό διάστημα, ο νεοϊδρυθείς Παναθηναϊκός, ξαναγύρισε στο γήπεδο Καράπανου.

Η ομάδα του 1908.

Η αγάπη του κόσμου, όμως, για την αθηναϊκή ομάδα μεγάλωνε. Έπρεπε να αναζητηθεί ένας νέος, μεγαλύτερος χώρος, για να στεγάσει τον ανερχόμενο σύλλογο. Ο Καλαφάτης είχε εντοπίσει από παλιά την έκταση, που θα έχτιζε το γήπεδο. Ήταν ένα μεγάλο αγροτεμάχιο, βοσκότοπος, στην Περιβόλα Αμπελοκήπων. Εκεί που ζούσε και βασίλευε ο φοβερός και τρομερός Τσακογιάννης, ο οποίος πετροβολούσε ανηλεώς τους περαστικούς. Εκεί έγινε το γήπεδο, μετά από τις περιστασιακές συγκρούσεις με τους πρόσφυγες και εκεί παραμένει ακόμη, ενώ ο προσφυγικός πληθυσμός της περιοχής, όπως ήταν αναμενόμενο, σύντομα έγινε φίλαθλος του Παναθηναϊκού.

http://www.mixanitouxronou.gr/h-sigkrousi-ton-filathlon-tou-panathinaikou-tous-mikrasiates-prosfiges/#sthash.ApIHaPhS.dpuf