Ενάμιση μήνα ήμουν ζωντανός νεκρός, έβλεπα ανθρώπους να φεύγουν. Η συγκλονιστική μαρτυρία του κτηνοτρόφου από τα Γρεβενά, που από αρνητής του εμβολιασμού αναλαμβάνει τώρα ρόλο διάδοσής του. Ο 42χρονος κτηνοτρόφος, Χαράλαμπος Κουτίδης (στη φωτογραφία με τη σύζυγό του), αντιστεκόταν στον εμβολιασμό από πείσμα, αντίδραση και εγωισμό, όπως λέει. Μέχρι που ο κορωνοϊός μπήκε απρόσκλητος και στο δικό του σπίτι, σε ένα χωριό έξω από τα Γρεβενά, και του έδειξε κατάματα το πρόσωπο του θανάτου. Επί 1,5 μήνα έδωσε μια σκληρή μάχη με τον ιό που τον έστειλε στην εντατική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Όταν βγήκε νικητής κι επέστρεψε “αναστημένος” στη σύζυγο και στα τρία του παιδιά, του τηλεφώνησε ο μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ, για να του πει πως από εκείνη τη μέρα δεν θα λέγεται Χαράλαμπος, αλλά Λάζαρος. Ο ίδιος δέχτηκε την πρόταση του δεσπότη και από αρνητής του εμβολίου αναλαμβάνει στο εξής ρόλο για τη διάδοσή του. Είναι συγκλονιστικά όσα διηγείται μιλώντας στο iatronet.gr για όσα βίωσε στη ΜΕΘ και για τους γιατρούς που του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Ο Χαράλαμπος ζει στην Πηγαδίτσα, ένα χωριό ούτε 100 κατοίκων κοντά στα Γρεβενά. Εργάζεται στη φύση, αναπνέει καθαρό αέρα και κάθε φορά που χρειαζόταν να έρθει σε επαφή με κόσμο τηρούσε τα μέτρα ατομικής προστασίας. “Πίστευα πως όλο αυτό ήταν μια κατάσταση παραφουσκωμένη από την τηλεόραση. Από εγωισμό, ξεροκεφαλιά και αντίδραση δεν έκανα εμβόλιο, γιατί ένιωθα άτρωτος. Δεν είχα πάρει στη ζωή μου ούτε ασπιρίνη. Δεν υπολόγιζα ότι έχω τρία παιδιά του δημοτικού, με εξωσχολικές δραστηριότητες, που θα μπορούσαν να φέρουν τον ιό στο σπίτι, όπως και έγινε”, λέει και περιγράφει την εφιαλτική για τον ίδιο και την οικογένειά του περίοδο της νόσησης. Ο ιός χτύπησε την πόρτα του πριν τα Χριστούγεννα και δεν συνάντησε άμυνα στον οργανισμό του. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε γρήγορα και πήγε στο νοσοκομείο Γρεβενών, όπου νοσηλεύτηκε αρχικά για 4 μέρες με υποστήριξη οξυγόνου. Οι γιατροί Κώστας Μαγιάνης και Στράτος Ποράβας, τους οποίους ευχαριστεί ονομαστικά, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, μαζί με το υπόλοιπο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά η κατάστασή του χειροτέρευσε ραγδαία και χρειάστηκε διασωλήνωση.

Όταν ο χρόνος σταμάτησε “Εκεί, ο χρόνος σταμάτησε για εμένα”, λέει. Την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, όπου εξέχοντες γιατροί, όπως αναφέρει, κατάφεραν να τον σταθεροποιήσουν και να τον γυρίσουν πίσω στη ζωή, χαρίζοντάς του μια δεύτερη ευκαιρία. “Για παραπάνω από ένα μήνα, ήμουν εκεί σε καταστολή. Θυμάμαι διάφορα πράγματα, από τα οποία πολλά ήταν όνειρα και παραισθήσεις. Σε έναν χώρο υπόγειο, χωρίς εξωτερικό φωτισμό, βλέπαμε την ώρα και δεν ξέραμε αν είναι πρωί ή βράδυ. Άλλωστε, ο χρόνος εκεί δεν έχει σημασία”, θυμάται και προσθέτει πως αντιλήφθηκε να φεύγουν από τη ζωή δίπλα του άνθρωποι ακόμα και με τα μισά χρόνια από εκείνον. “Δεν το έβλεπες, όμως, το ένιωθες. Ξαφνικά, άναβαν τα φώτα, έμπαιναν μέσα πανικόβλητοι, μάς πατούσανε μια μορφίνη για να μη καταλάβουμε τη συνέχεια. Μετά ο άνθρωπος δεν ήταν εκεί. Ακόμα και 20 – 22 ετών έφυγαν από δίπλα μου”. Σε όλο αυτό το διάστημα, δεν είχε επικοινωνία με την σύζυγό του, Μαρία, και τα τρία τους παιδιά. “Όπως μου είπαν εκ των υστέρων, η σύζυγος καθησύχαζε τα παιδιά, λέγοντας πως ο μπαμπάς είναι στο νοσοκομείο και όλα είναι καλά, αλλά αυτά μάθαιναν από άλλα παιδιά στο σχολείο ότι είχα διασωληνωθεί. Και υπάρχει η αντίληψη στην κοινωνία πως όποιος διασωληνώνεται δύσκολα θα καταφέρει να βγει από εκεί”, σημειώνει. Ο μητροπολίτης, ο πνευματικός και οι αγιορείτες Ο 42χρονος κτηνοτρόφος είναι πολύ κοντά στην Εκκλησία. Γνωρίζεται προσωπικά με τον μητροπολίτη Γρεβενών, κ. Δαβίδ, συμβουλεύεται πνευματικό, επισκέπτεται συχνά το Άγιο Όρος, ενώ ο ίδιος είναι επίτροπος στην εκκλησία του χωριού του. Σε αντίθεση με ορισμένους ιερωμένους που διαδίδουν αντιεμβολιαστικά μηνύματα, όλοι οι παραπάνω τον πίεζα και τον παρακαλούσαν να κάνει το εμβόλιο, αλλά δεν τους άκουγε. “Μού έλεγε συνεχώς ο πνευματικός μου: τον εαυτό σου δεν τον σκέφτεσαι, σκέψου τουλάχιστον τα παιδιά σου που μπορεί να τα αφήσεις ορφανά. Τα ίδια και στο Άγιο Όρος. Όμως ήμουν εγωιστής και όχι ταπεινός όπως θα έπρεπε. Κυριάρχησε η ξεροκεφαλιά μου”, τονίζει και μοιράζεται τη συνομιλία που είχε με τον μητροπολίτη όταν βγήκε από το νοσοκομείο: “Μού τηλεφώνησε ο δεσπότης στις 10 το βράδυ και μου είπε κλαίγοντας ότι στο εξής δεν θα λέγεσαι Χαράλαμπος, θα λέγεσαι Λάζαρος. Και από δω και πέρα δεν θα είσαι μάρτυρας, θα είσαι Απόστολος. Η αποστολή σου θα είναι να διαδώσεις σε όσο περισσότερους μπορείς την αξία του εμβολιασμού, ώστε να σώσεις τους συνανθρώπους σου”.
Όχι ένα, 40 εμβόλια θα κάνω Με επιστολή του στον τοπικό Τύπο, ο Χαράλαμπος Κουτίδης ευχαρίστησε τους γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό που τον βοήθησε, δίνοντας σώμα και ψυχή, στα δύο νοσοκομεία όπου νοσηλεύτηκε, ενώ θέλησε να περάσει το μήνυμα ότι “COVID δεν είναι αριθμοί στην τηλεόραση, αλλά ψυχικός και σωματικός πόνος”. Στην ερώτηση αν θα κάνει το εμβόλιο μετά την περιπέτειά του, απαντά “όχι ένα, σαράντα θα κάνω αν χρειαστεί”. Ο ίδιος θα περιμένει το τέλος Μαρτίου, όταν σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς του θα παρέλθει το τρίμηνο από τη νόσηση, ώστε να τον δεχτεί η πλατφόρμα για να κλείσει το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού. Στη “δεύτερη ευκαιρία για ζωή” που του δόθηκε μέσα από αυτή την περιπέτεια, κρατάει το μήνυμα για “περισσότερη ταπεινότητα και λιγότερο εγωισμό”. Αυτό θα τηρεί και θα διαδίδει στο εξής, μαζί με την εμπιστοσύνη σε όσους γνωρίζουν.

Πηγή: https://www.iatronet.gr