Γρέους: Η σημερινή Άνοιξη, ένας οικισμός που την περίοδο 1825-1914 αριθμούσε μόλις 10 κατοίκους. Οι 3 ψηφοφόροι και μοναδικοί άνδρες του χωριού ασχολούνταν με την γεωργία. Η παράδοση αναφέρει πως πριν το 1922, 3χλμ δυτικά υπήρχε ο οικισμός <καλύβια> όπου ζούσαν οι κολίγοι που δούλευαν στο τσιφλίκι του Αγά της περιοχής και οι οποίοι μετοίκησαν στην θέση <Αη-Λιάς> όταν ήρθαν οι πόντιοι. Ο οικισμός εκείνος κάηκε από τους Ιταλούς και οι κάτοικοι του μετακινήθηκαν στη θέση Άγιος Δημήτριος, δυστυχώς και ο νέος οικισμός κάηκε από τους Γερμανούς. Μετά από το γεγονός αυτό οι κάτοικοι μετοίκησαν στη σημερινή θέση και το 1964 ο οικισμός τους ονομάστηκε <Άνοιξη>.

Μάνεση: Η σημερινή Ανθρακιά, με 200 περίπου κατοίκους  από τους οποίους ψήφιζαν οι 48 άνδρες του χωριού γεωργοί στην πλειοψηφία τους.

Πλαίσια: Το Μελίσσι ένας μικρός οικισμός που αριθμούσε μόλις 20 κατοίκους από τους οποίους ψήφιζαν οι 5. Γεωργοί στο σύνολό τους.Παλιοί θρύλοι λένε πως στο δάσος «Καραούλι» υπήρχαν κλέφτες που λήστευαν τους περαστικούς και πως στην τοποθεσία «Σκάλα», επί Τουρκοκρατίας για να πάει κάποιος στην περιοχή του Αλή Πασά, έπρεπε να πληρώσει ένα είδος φόρου.

Γκοπλαράκι: Ένας οικισμός που δεν υπάρχει πια. Βρισκόταν νοτιοανατολικά της πόλη των Γρεβενών σε μικρή απόσταση από τους Αγίους Θεοδώρους και αριθμούσε 30 κατοίκους εκ των οποίων ψήφιζαν οι 8.

Καλαπόδι: Ένας οικισμός με μόλις 12 κατοίκους την περίοδο 1825-1914 εκ των οποίων ψήφιζαν οι 3. Βρισκόταν στα νότια σύνορα του Νομού και σήμερα δεν υπάρχει. Πολύ λίγα τα ιστορικά στοιχεία για αυτό τον οικισμό.

Λουμπενίτσα: Ένα χωριό που επίσης δεν υπάρχει πια. Εδώ κατοικούσαν 90 περίπου κάτοικοι εκ των οποίων ψήφιζαν οι 24. Το κύριο εισόδημά τους προερχόταν από την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Ελευθεροχώρι: Το σημερινό Ελευθεροχώρι που σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία οι κάτοικοι τότε ανερχόταν στους 74 από τους οποίους ψήφιζαν οι 16.

Δείτε τους καταλόγους: