«Δεν ξέρω αν οι προτάξεις μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης είναι οι προτάξεις των εμπνευστών της ενωμένης Ευρώπης»

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνομιλία στις σελίδες μας σήμερα, αφού αποτυπώνει με τον ευγλωττότερο τρόπο τις λογικές μετακινήσεις αλλά και τον απεγκλωβισμό από τα αμιγώς κομματικά στερεότυπα που βαθμιαία συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή, κι είναι το μόνο σημείο από το οποίο μπορεί να εκκινεί η ελπίδα ότι «παθαίνοντας» κάτι κι εμείς ως έλληνες και ως χώρα έχουμε μάθει… Γιατί ό,τι για μια ακόμη φορά φαίνεται να πρωτεύει είναι η εθνική συνεννόηση και η κατάθεση ενός ειλικρινούς και ρεαλιστικού προγράμματος εξόδου από την κρίση, χωρίς φωνασκίες και αντιπολιτευτικά κενά περιεχομένου λογύδρια.

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον νομικό και πρώην δήμαρχο Γρεβενών Γιώργο Νούτσο, νεοδημοκράτη από τα «γεννοφάσκια» του κατά τη λαϊκή έκφραση, αφού συμμετείχε στην παράταξη της Νέας Δημοκρατίας από την ηλικία των 15 ετών, «όταν κατάλαβα ότι μπορώ να ανδρωθώ και να σκεφτώ πολιτικά», όπως ο ίδιος μας λέει. «Από τους θιασώτες της καραμανλικής σχολής», τάχθηκε προ ετών, στην εσωκομματική διαμάχη για την ηγεσία του κόμματος, με τον Αντώνη Σαμαρά. Επιλογή, για την οποία, όπως λέει, μετάνιωσε, εξ ου και αποχώρησε από το κόμμα προ δύο ετών.

Κι ακόμη ο κ.Νούτσος εκφέρει άποψη για την ενωμένη Ευρώπη, η οποία απέχει πολύ, όπως ο ίδιος μας λέει, από το όραμα των εμπνευστών της, όπως και για τα πολιτικά συμφέροντα που υποκρύπτονται πίσω από την ένταση του προσφυγικού ζητήματος στις μέρες μας. Αλλά και για τη δίκη της Χρυσής Αυγής και το «αργό» δικαιϊκό σύστημα της χώρας μας, το οποίο δυσχεραίνει τις διαδικασίες και καθυστερεί τις εξελίξεις, και την αίσθηση ότι, παρά τα, κατά τον ίδιο, μελανά της σημεία, η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται να είναι η πρώτη, μετά από πολλά χρόνια, που πραγματικά, διεκδικεί κάτι.

Τέλος, ο κ. Νούτσος αναφέρεται στην επιτακτική ανάγκη, να συγκληθεί έκτακτο συνέδριο, ώστε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να αλλάξει προσανατολισμό, με την ισχυρή συμβολή των στελεχών που ανήκουν στην «καραμανλική» πτέρυγα.

Γιώργος Νούτσος όμως…
«Ζούμε στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, των ισχυρών και των αδύναμων, του βορρά και του νότου»
ΠτΘ: κ. Νούτσο, φαίνεται ότι οι Γερμανοί θέλουν να ακολουθήσουμε –όχι μόνο εμείς στην Ελλάδα αλλά και πανευρωπαϊκά– τις δικές τους πολιτικές. Κατά πόσο είναι αυτό εφικτό;
Γ.Ν.: Πίσω από τα λόγια πολλές φορές κρύβονται πράγματα που δεν λέγονται. Αυτή είναι μια παλιά ρήση του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία εφαρμόζεται και στην περίπτωση των εθνικών μας προβλημάτων. Ναι μεν είμαστε στο κάρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ναι μεν κάποιοι υπέγραψαν κάποτε κάποιες συνθήκες, ήρθαν όμως τα πράγματα τελικά και στράβωσαν για να αποδείξουν ότι ως τότε που πάρθηκαν οι αποφάσεις για την εισδοχή μας στο club του δυτικού κόσμου, δεν είχαν γίνει τα πράγματα ακριβώς όπως θα έπρεπε. Ουσιαστικά δηλαδή βρέθηκε μια αδύναμη δραχμή να αντιπαλεύει με τους ισχυρούς της Ευρώπης. Και όλο αυτό ήρθε στις δεκαετίες από το ‘80 και μετά και φούντωσε με μία ανελαστική και αποτυχημένη στις λογικές της στοχεύσεις πολιτική των προγενέστερων πρωθυπουργών για να φτάσουμε να έχουμε σήμερα μία καταχρεωμένη χώρα που ουσιαστικά τελεί σε παντελή αδυναμία.
Το ευρώ είναι το νόμισμα που θα μπορούσε, έτσι όπως είναι σήμερα διαρθρωμένη η οικονομία της Eυρώπης, να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των ημερών. Με λίγα λόγια, ο Σόιμπλε δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να προτάσσει τις δικές του βασικές προτάξεις. Και, ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτές οι προτάξεις μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης είναι οι προτάξεις των εμπνευστών της ενωμένης Ευρώπης από τη δεκαετία του ’50 και μετά. Έχω την αίσθηση ότι έχουν αποκλίνει πάρα πολύ τα πράγματα διότι ποτέ δεν ήταν μέσα σε αυτές τις προτάξεις η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, των ισχυρών και των αδύναμων, του βορρά και του νότου. Και βλέπουμε δυστυχώς αυτό το σενάριο να εξελίσσεται με γεωμετρική ακρίβεια, υπό την ηγεσία της Γερμανίας.

«Η θεσμοθέτηση της Frontex δεν έδειξε τίποτα παραπάνω πέρα από την υποκριτική στάση της Ευρώπης να «αντιμετωπίσει» το πρόβλημα της “λαθρομετανάστευσης”»
ΠτΘ: Μείζον θέμα των ημερών είναι και αυτό της εισροής προσφύγων στην Ελλάδα…
Γ.Ν.: Η αγωνία όλων είναι τεράστια γιατί σήμερα ανακαλύπτουμε στην έντασή του ένα πρόβλημα που υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Μπορεί κάποια στιγμή, μέσα από το Δουβλίνο Ι και ΙΙ να θεσμοθετήθηκε η Frontex αλλά δεν έδειξε τίποτα παραπάνω πέρα από την υποκριτική στάση της Ευρώπης να «αντιμετωπίσει» το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Αφέθηκαν οι χώρες του νότου να σέρνουν τον σταυρό του μαρτυρίου με ένα θέμα που περνούσε στα μουλωχτά. Και πρόπερσι χάνονταν ψυχές στη Μεσόγειο αλλά κανείς δεν εκινείτο. Σήμερα υπάρχει μια ένταση στο φαινόμενο και υπάρχουν πολλοί λόγοι, διεθνοπολιτικοί. Μπαίνουν πολλά ζητήματα στον ευρύτερο χώρο της μεσογείου, με τα γεγονότα στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη κ.λπ. Όλα αυτά είναι λογικό να έχουν αντίκτυπο σε ανθρώπους εκ των πραγμάτων κατατρεγμένους είτε πολιτικά είτε από τον κίνδυνο των πολιτικών συρράξεων και αυτοί να θέλουν να αναζητήσουν κάπου αλλού λύση και μοίρα.

Παίζονται συμφέροντα, η Τουρκία παίζει τα δικά της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που υποθάλπεται –και λέγεται παντού αυτό– όλη αυτή η μετακίνηση. Όπως δεν είναι τυχαίο και ότι, από την ώρα που στεγανοποιήθηκαν τα σύνορα στον Έβρο, διογκώθηκε το κύμα των μετακινήσεων μέσω του Αιγαίου. Κάποια από τα μέτρα που πάρθηκαν τις προηγούμενες μέρες από την Ευρώπη και ανακοινώθηκαν δεν κάνουν τη μεγάλη διαφορά, η γνώμη μου είναι ότι κινούνται και πάλι στην πεπατημένη. Γίνεται λόγος για καλύτερη οργάνωση των τοπικών κοινωνιών, που θα υποδεχθούν τους μετανάστες, οι οποίοι θα έχουν ήδη διαβεί το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, για οικονομική ενίσχυση, για καλύτερες δομές, δήθεν για καλύτερη φρούρηση αλλά δεν γίνεται πουθενά λόγος για το πώς και πότε, με ποιον τρόπο και ποια ένταση θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να επανατοποθετηθούν στους χώρους προέλευσής τους, για την Τουρκία, η οποία, όπως λέγεται, υποθάλπει το φαινόμενο, για το ότι πρέπει να γίνουν ουσιαστικές πολιτικές παρεμβάσεις, απόλυτα πιεστικές όμως, ώστε να πάψει να παίζει τον ρόλο που μέχρι σήμερα παίζει για να εξυπηρετεί δικά της εθνικά συμφέροντα.

Έχει κρατήσει μόνο τους Σύριους και τους έχει δώσει χαρτιά που να δείχνουν ουσιαστικά τον τόπο προέλευσής τους. Για να έρθει όμως η επόμενη μέρα και να επαναπροωθηθούν με τον όποιον τρόπο, νόμιμο, παράτυπο, στην Ευρώπη, μέσω της Ελλάδας, και, από ‘κει και πέρα να έρθει η κυβέρνηση Τσίπρα και να πει, όπως έκανε τις προηγούμενες μέρες, ότι, θέλοντας να απελευθερώσει ελληνικό ζωτικό χώρο, θα μπορέσει να προωθήσει τους ανθρώπους αυτούς στην Ευρώπη. Από ‘κει και πέρα παίζουμε το παιχνίδι της αλεπούς. Κραυγάζουμε όταν ξέρουμε ότι δεν είναι τόσο απλές οι διαδικασίες και ούτε η Ευρώπη αμέσως μόλις εμείς κραυγάσουμε θα ανοίξει τα σύνορά της. Πολύ περισσότερο όταν είμαστε ακόμα δέσμιοι της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ. Ας υποθέσουμε ότι επιτρέπεται να φύγουν από εδώ κάποιοι άνθρωποι. Σε τρεις μήνες, εάν δεν τους αποδεχτούν στην Ευρώπη θα ξαναγυρίσουν στον χώρο από τον οποίο πρώτη φορά ξεκίνησαν την πορεία τους στην Ευρώπη, δηλαδή πάλι στην Ελλάδα.

«Δεν υπάρχουν σοβαρά και απόλυτα αποδεδειγμένα ερείσματα, να προσδίδουμε στην πολιτική λύσεις εξωπολιτικές»
ΠτΘ: Ξεκίνησε η δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία, κατά πολλούς, δεν θεωρείται πολιτικό κόμμα αλλά ναζιστική οργάνωση. Είναι η πρώτη δίκη μετά τη μεταπολίτευση που έχει τόσο έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, πέραν της δίκης του Ανδρέα Παπανδρέου…
Γ.Ν.: Θα τραβήξει πολύ, όταν γίνει, γιατί ήδη αναβλήθηκε άπαξ, εκ των πραγμάτων λόγω της πληθώρας και των κατηγορουμένων και των μαρτύρων. Διαφωνώ κάθετα με την καταιγιστική νομικίστικη μορφή που πήρε το θέμα της Χρυσής Αυγής. Διότι πιθανότατα να είναι ένα ναζιστικό κόμμα και μια ναζιστική οργάνωση, την ίδια ώρα όμως δεν παύει να είναι και ένα πολιτικό κόμμα το οποίο εκ των πραγμάτων στηρίχθηκε, για τον όποιον λόγο, από ένα σημαντικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό που προσωπικά απεχθάνομαι είναι, όταν δεν υπάρχουν σοβαρά και απόλυτα αποδεδειγμένα ερείσματα, να προσδίδουμε στην πολιτική λύσεις εξωπολιτικές. Και, σε ένα βαθμό, μέχρι στιγμής, έχει γίνει κάτι τέτοιο.

Εδώ και 18 μήνες οι ηγήτορες του κόμματος αυτού βρέθηκαν προφυλακισμένοι και το δικαιΐκό μας σύστημα, αρκούντως αργό, δεν κατάφερε μέσα σε αυτόν τον χρόνο να προχωρήσει στην εκδίκαση της υπόθεσης, οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα είναι έξω από τη φυλακή –με τους όποιους περιοριστικούς όρους– και η δίκη αρχίζει σήμερα χωρίς να ξέρουμε πότε θα τελειώσει. Μπορεί όλο αυτό που σας περιγράφω να έχει πραγματικά την ανάγκη να αναζητήσει και να βρει όντως προβλήματα που πιστοποιούν και θα τεκμηριώνουν τον εγκληματικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και επάλληλα πολιτικά συμφέροντα που υποκρύπτονται και διακυβεύονται πίσω από αυτή τη διαδικασία. Σαφώς και τον Σαμαρά τον βόλευε μία διαδικασία, η οποία θα άφηνε το περιθώριο στη Νέα Δημοκρατία να μπορέσει να σταματήσει εκροή ψήφων από μία άκρως αποτυχημένη πολιτική προς μία ακραία κατεύθυνση. Όμως μπορούν –και αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα– οι όποιες δικές μας προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις να ποινικοποιούν την πολιτική μας ζωή και σε ποιον βαθμό;

«Τα τρία Ζάππεια, η αντιμνημονιακή πολιτική που έγινε μνημονιακή, όλα αυτά δεν μπόρεσα να τα αποδεχτώ τότε και δεν τα αποδέχομαι ούτε και σήμερα»
ΠτΘ: Ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο αποχωρήσατε από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας;
Γ.Ν.: Ανήκα στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας από 15 χρονών, από τότε που κατάλαβα ότι μπορώ να ανδρωθώ, να σκεφτώ και να ενεργήσω πολιτικά, έως και πριν δύο χρόνια. Τότε πήρα την πρωτοβουλία να αυτοπαραιτηθώ από την παράταξη της καρδιάς μου, ακριβώς επειδή δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να παραμένει σε έναν χώρο και δίπλα σε έναν αρχηγό, με τον οποίον συμπορευθήκαμε για να αναληφθεί στην ηγεσία της παράταξης και στην πρωθυπουργία, γιατί ουσιαστικά ήρθε και ανέστρεψε πλήρως την εικόνα που είχα τόσο για τον ίδιο όσο και για την πολιτική του. Εγώ και κάποιοι άλλοι που εκφράσαμε δημόσια τη θέση μας αναλάβαμε αυτή την ευθύνη. Η δημόσια ανάληψη ευθύνης για κάθε πράξη ενέχει κόστος. Κάποιοι προφανώς δεν το καταλαβαίνουν αλλά εγώ έχω μάθει να λειτουργώ έτσι, πίσω από κάθε κείμενο και λέξη υπάρχει πάντα υπογραφή και σφραγίδα. Αν κάνουμε μια αναδρομή στα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας μέχρι το 2009, ήθελε ψυχική δύναμη, σθένος και, κυρίως, ανιδιοτέλεια, για να σκεφτεί κάποιος και να πει ότι «εγώ συντάσσομαι με Σαμαρά». Θα θυμάστε ότι οι δημοσκοπήσεις του έδιναν 15 τοις εκατό απέναντι σε μια Ντόρα ισχυρότατη της τάξης του 45 τοις εκατό.
Εγώ θεωρώ ότι όσοι ήθελαν να δουν τον εαυτό τους ωφελημένο από αυτή τη διαδικασία θα μπορούσαν να συνταχθούν με την κ. Μπακογιάννη. Όσοι πιστέψαμε στο όνομα και στην παρουσία του κ. Σαμαρά κάναμε την ανατροπή, χαλυβδώσαμε αυτή την προσπάθεια και είναι δεδομένο ότι ο καθένας στον τόπο του έβαλε τη δική τους σφραγίδα. Δεν μπορούσα όμως να διανοηθώ ότι τα όσα πιστέψαμε θα μπορούσαν εν μία νυκτί να διαψευστούν. Γιατί αυτό έγινε. Τα τρία Ζάππεια, η αντιμνημονιακή πολιτική που έγινε μνημονιακή, όλα αυτά δεν μπόρεσα να τα αποδεχτώ τότε και δεν μπορώ να τα αποδεχτώ και σήμερα. Γι’ αυτό και πάω ένα βήμα παραπέρα την κουβέντα για να πω ότι η Νέα Δημοκρατία επί Αντώνη Σαμαρά διέψευσε τις προσδοκίες των στελεχών, των φίλων αλλά και των απλών ψηφοφόρων, πράγμα που σημαίνει ότι ρίζωσε βαθιά στο θυμικό του κόσμου ότι το σημερινό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με αυτή την ηγεσία και αυτόν τον περίγυρο δεν μπορεί ξανά να εμπνεύσει τους πολίτες.

«Για πρώτη φορά, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια ελληνική παρουσία, η οποία γίνεται αισθητή»
ΠτΘ: Αυτό επαληθεύεται και από τις δημοσκοπήσεις.
Γ.Ν.: Η σκληρή αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι πλέον πειστική, ακριβώς γιατί είναι ταυτισμένη με τη σημερινή κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Σε μένα και σε πολλούς άλλους κάνει μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κάποια πράγματα, τα οποία –και το λέω ως δεξιός αυτό–επικροτώ, με την έννοια ότι για πρώτη φορά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μία ελληνική παρουσία, η οποία γίνεται αισθητή. Βλέπουμε μία κυβέρνηση που αντιτάσσει κάτι, φαίνεται να διεκδικεί κάτι. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι στο τέλος και συνεννόηση θα υπάρξει και grexit δεν θα υπάρξει και, πάντως, έστω και με καθυστέρηση και με συνέπειες, η χώρα θα τραβήξει την πορεία της μπροστά. Τι θα κερδίσει; Σίγουρα περισσότερα από αυτά που θα κερδίζαμε εάν συνεχίζαμε τον μονόδρομο Σαμαρά, όπου τα πάντα ήταν προμελετημένα και προϊδεασμένα για το πώς θα εξελιχθούν. Οι εντολείς ήταν σαφείς, το mail Χαρδούβελη ήταν γνωστό ως προς τις συνέπειές του στον χαμηλόμισθο και τον χαμηλοσυνταξιούχο, οι φόροι θα συνεχίζονταν στο διηνεκές, το πρόσκαιρο του ΕΝΦΙΑ έτεινε να γίνει κάτι μόνιμο και η ελληνική κοινωνία οδηγείτο με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση. Με βάση τα τότε προβλεπόμενα θα έπρεπε από το 2020-22 και μετά να πληρώνουμε 24 δισεκατομμύρια σαν ελληνική κοινωνία για εξυπηρέτηση δανείων και τόκων.

Από την άλλη όμως χρεώνω πολλά άλλα στην ελληνική κυβέρνηση. Δυστυχώς είναι ιδεοληπτικοί και λειτουργούν με σύνδρομα. Αυτό αποδεικνύεται στο μεταναστευτικό, στο θέμα του Ξηρού –πόσο μάλλον όταν διακυβεύονται ύψιστα εθνικά ζητήματα όπως αυτό της σχέσης μας με τους Αμερικανούς– και στο θέμα με τους αντιεξουσιαστές. Πολύ φοβάμαι ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίσει και χάνει κάτι από τη λάμψη του θα είναι εξαιτίας αυτών.

«Με 27 υπογραφές μπορεί να συγκληθεί το έκτακτο συνέδριο που έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία σήμερα»
ΠτΘ: Ποια πολιτική πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία στο εξής;
Γ.Ν.: Είμαι από τους θιασώτες της καραμανλικής σχολής. Αυτό σημαίνει ότι οι ιδεολογικές προτάξεις του ιδρυτικού συνεδρίου εξακολουθούν να ισχύουν μέσα μου έστω προσαρμοσμένες πάντα στην επικαιρότητα. Τα κόμματα και η πολιτική ενέχουν έναν δυναμικό χαρακτήρα μέσα τους με τη δυνατότητα να προσαρμόζονται. Ο ρόλος του ριζοσπαστισμού εκεί ακριβώς ακουμπούσε. Στο να μπορεί το κόμμα να προσαρμόζεται στα σύγχρονα παγκόσμια ιδεολογικά ρεύματα. Αυτό προσπάθησε να κάνει πράξη ο Κώστας Καραμανλής και το έδειξε μέσα από την κυβερνητική του πολιτική όταν θέλησε να ξεφύγει από τα στερεότυπα της δυτικότροπης στροφής. Έκανε ανοίγματα στη γεωπολιτική ματιά του και τα πλήρωσε. Ο Τσίπρας κάνει κάτι αντίστοιχο. Υπάρχουν αρκετές συνάφειες, απόρροιες, για παράδειγμα, αυτών των τακτικών είναι να υπάρχουν κάποια περίεργα κοινωνικά φαινόμενα.

Πάντως πρέπει η Νέα Δημοκρατία να αποκτήσει ένα σύγχρονο προσανατολισμό, να γίνει ένα κόμμα με ανθρώπινες προτάξεις στην πολιτική της, να προβάλει τον κοινωνισμό, να ξεφύγει από νεοταξικά και νεοφιλελεύθερα στερεότυπα που δυστυχώς κυριαρχούν στην πολιτική της. Θα πρέπει να κρατήσει το εθνικό ανέπαφο μέσα στην Ευρώπη, να κρατήσει απαρασάλευτες βασικές προτάξεις που όσο και αν φαντάζουν συντηρητικές ήταν αυτές που κράτησαν ενωμένο τον ελληνισμό. Η πατρίδα είναι μια λέξη που περικλείει πολλά πράγματα και πάνω στην οποία μπορούν να ταυτιστούν όλοι οι Έλληνες πέρα από τα διάφορα κομμάτια και χρώματα που ευκαιριακώς τους διαχωρίζουν. Την προσπάθεια αυτή βέβαια πρέπει να την εμπνεύσουν κάποιοι άνθρωποι. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να εφεύρει και να επιβάλει τον δικό της αντι-Τσίπρα. Αυτό σημαίνει πρότυπα ηλικιακά, συμπεριφοράς, εικόνας, γλώσσας σώματος, μια εικόνα που θα είναι εύληπτη από τον νέο Έλληνα. Η εικόνα του Σαμαρά είναι ακριβώς το αντίθετο. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι σήμερα σε πολύ μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο από τους καραμανλικούς. Άρα η άποψη του Κώστα Καραμανλή είναι ιδιαίτερα σημαντική για το δια ταύτα. Υπάρχουν εκπρόσωποι της νέας γενιάς που θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο αυτό. Με 27 υπογραφές μπορεί να συγκληθεί το έκτακτο συνέδριο που έχει ανάγκη η παράταξη σήμερα.

«Η αυτοδιοίκηση είναι υπό πλήρη στέρηση εδώ και πολλά χρόνια και δεν επιτελεί σε κανένα επίπεδο τον ρόλο και τις υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες»
Όλη την προηγούμενη χρονική περίοδο η αυτοδιοίκηση στερήθηκε σημαντικών πόρων και ουσιαστικά έμεινε ξεκρέμαστη να επιτελέσει έναν ρόλο, που της αναλογεί μεν αλλά χωρίς πόρους δεν μπορεί να επιτευχθεί και τώρα έρχεται η κυβέρνηση μέσω της πράξης νομοθετικού περιεχομένου να αλώσει τα οικονομικά φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Η στάση του κάθε δημάρχου κρίνεται μέσα από μία πολιτική σκοπιά. Κάποιοι, όπως ο κ. Μπουτάρης αναφώνησαν ότι καλώς κάνει η κυβέρνηση και ότι πρέπει και οι δήμοι να συμβάλουν με το μερτικό τους. Το θέμα όμως είναι ότι πλέον υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Σε έναν φορέα που τον έχεις έτσι κι αλλιώς υπό πλήρη στέρηση εδώ και πολλά χρόνια και δεν επιτελεί σε κανένα επίπεδο τον ρόλο και τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πολίτες, το να φτάσεις στο σημείο και να του πεις «σου παίρνω και τα λιγοστά εναπομείναντα», καταλαβαίνετε ότι αφήνει μόνο τις σφραγίδες πλέον στα γραφεία των δήμων για να εξυπηρετήσουν τη αυτοδιοίκηση και τους πολίτες της χώρας. Οι δήμοι είναι ζωτικές λειτουργίες, είναι καθημερινότητα, είναι σημαντικά και ασήμαντα προβλήματα, όλα αυτά που κάνουν τη ζωή του πολίτη τουλάχιστον εύκολη, αν όχι ευχάριστη.

«Οι ΑΝΕΛ δίνουν άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ σε σημεία της εξωτερικής του πολιτικής και σε σημεία που έχουν να κάνουν με την εσωτερική ασφάλεια»
Η επιλογή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων δεν ήταν τυχαία. Οι Γερμανοί και ιδιαίτερα ο κ. Σουλτς θα προτιμούσαν ως κυβερνητικό εταίρο το «Ποτάμι». Η επιλογή του κ. Καμμένου ήταν μια ευφυής πολιτική κίνηση εκ μέρους του κ. Τσίπρα γιατί ήξερε ότι θα έπρεπε την επαύριο των εκλογών να αντιμετωπίσει τις αριστερές συνισταμένες του. Θα έπρεπε να έχει το άλλοθι για να το πράξει, δεν θα μπορούσε να πει μόνος του «μπείτε στο πανεπιστήμιο και αδειάστε το από τους αντιεξουσιαστές». Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες λοιπόν του δίνουν άλλοθι σε σημεία της εξωτερικής του πολιτικής και σε σημεία που έχουν να κάνουν με την εσωτερική ασφάλεια. Ο Πάνος Καμμένος στον ρόλο του υπουργού Εθνικής Άμυνας δείχνει να προσφέρει, να είναι κινητικός, να είναι αυτός που βγάζει το φίδι από την τρύπα σε μια αριστερή κυβέρνηση λέγοντας πράγματα που δεν θα μπορούσε να πει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Και μην πιστεύετε ότι ο κ. Καμμένος αθυροστομεί μόνος του. Έχω την αίσθηση ότι ό,τι λέει, όσο και αν ξενίζει, είναι σίγουρα σε κοινή γνώση των δύο.

 
http://paratiritis-news.gr/