Ένα ισχυρό ΚΚΕ στη Βουλή και το λαό θα δώσει μεγαλύτερη δύναμη, αποτελεσματικότητα και προοπτική στους αγώνες των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας, για όλα όσα έχασαν και για όλα όσα δικαιούνται. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η ενίσχυση του ΚΚΕ δίνει δύναμη και στον αγώνα που δίνουν οι μικροί και μεσαίοι αγρότες ενάντια στα μνημόνια και την Κοινή Αγροτική Πολιτική, τα εργαλεία που χρησιμοποιούν η ΕΕ και οι εγχώριες κυβερνήσεις για να τους ξεκληρίσουν, ώστε να συγκεντρωθεί η γη και η αγροτική παραγωγή στα χέρια λίγων ιδιοκτητών μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.

Τρεις είναι οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να ψηφίσουν ΚΚΕ:

• Πρώτον, διότι στάθηκε πάντα και παντού στο πλευρό της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Το ΚΚΕ αναγνωρίζει στο πρόσωπο του δουλευτή της γης και του κτηνοτρόφου, έναν αγωνιστή του μεροκάματου και της ζωής, που δίνει μάχη για την επιβίωση, δουλεύοντας μέσα σε πολύ σκληρές συνθήκες εργασίας, στο κρύο και στο λιοπύρι, όχι για ν’ αποκτήσει μεγάλα πλούτη, αλλά για να εξασφαλίσει το καθημερινό ψωμί της οικογένειάς του. Και ταυτόχρονα, έναν παραγωγό που με τα προϊόντα που παράγει μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών των εργαζομένων, του λαού μας.

Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια για τα «δρεπάνια» της ΚΑΠ και των μνημονίων

• Δεύτερον, γιατί το ΚΚΕ τους λέει πάντα την αλήθεια, δεν τους κοροϊδεύει με ανέξοδες υποσχέσεις και τους καλεί να παλέψουν σκληρά, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, για ν’ αλλάξουν την οικτρή μοίρα του ξεκληρίσματός τους.

Το ΚΚΕ είπε καθαρά ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ είναι ένα «κοφτερό δρεπάνι» που κόβει αβέρτα κεφάλια μικρομεσαίων αγροτών, προκειμένου να επιταχυνθεί η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής. Δεν είναι μια «Ευρωπαία καλόκαρδη κυρία» που μοιράζει πακτωλό κονδυλίων στους Έλληνες αγροτοκτηνοτρόφους για να γίνουν πλούσιοι και ευτυχείς, όπως, εν γνώσει τους, ψευδολογούσαν τα άλλα κόμματα. Κι αυτό αποδείχτηκε στην πράξη. Μέσω της ΚΑΠ προωθήθηκε ο περιορισμός στις αγροτικές καλλιέργειες, οι ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, οι χαμηλές τιμές παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα, η τεράστια αύξηση στο κόστος παραγωγής, το πετσόκομμα των επιδοτήσεων κι άλλα πολλά σκληρά και βάρβαρα αντιαγροτικά μέτρα, που είχαν ως αποτέλεσμα κοντά στα 400.000 μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά της χώρας μας να χρεοκοπήσουν κι εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες να ξεκληριστούν και να οδηγηθούν στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αναπτύχθηκε και η λεγόμενη «συμβολαιακή γεωργία», που ενισχύει την δράση επιχειρηματικών ομίλων στον αγροτικό τομέα. Κι ήρθαν τα τελευταία χρόνια, με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, να προστεθούν τα μνημόνια. Το ΚΚΕ βγήκε αμέσως και είπε ότι το μνημόνιο είναι ένα ακόμα εργαλείο στη «μηχανή ξεκληρίσματος» της μικρομεσαίας αγροτιάς που έχουν «βάλει μπροστά» η ΕΕ και οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Αυτό το καταλαβαίνει σήμερα κάθε αγρότης, βλέποντας τα μέτρα που περιλαμβάνονται ιδιαίτερα στο τρίτο μνημόνιο που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ψηφίστηκε στη Βουλή και από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και είναι: Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης από 13% σε 26% από το πρώτο ευρώ, αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 27,5% στο 100%, κατάργηση της απαλλαγής από φόρο των επιδοτήσεων και αποζημιώσεων για ποσό έως 12.000 ευρώ, αύξηση ΦΠΑ στο 23% από 13% στα αγροτικά μέσα και εφόδια και σε πλήθος προϊόντων και υπηρεσιών που χρησιμοποιούν τα λαϊκά στρώματα, κατάργηση της επιστροφής για το φόρο κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο, αύξηση της τιμής του αγροτικού ρεύματος, τριπλασιασμός εισφορών στον ΟΓΑ, αύξηση των κρατήσεων στις αγροτικές συντάξεις για την υγεία, κατάργηση του πενιχρού επιδόματος των 330 ευρώ στους γέροντες που δεν είχαν πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές κ.ά.

Για το μνημόνιο, όπως και για την ΚΑΠ, τα άλλα κόμματα είπαν ψέματα στους αγρότες. Αφού τα ψήφισαν, άρον – άρον και νύχτα στη Βουλή, βγαίνουν προεκλογικά και υπόσχονται απατηλά ότι δε θα εφαρμόσουν πολλά από τα αντιαγροτικά μέτρα του μνημονίου και στη θέση τους θα πάρουν άλλα «ισοδύναμα». Βεβαίως, μετά τις εκλογές και με οποιαδήποτε κυβέρνηση συγκροτηθεί, όλα αυτά τα μέτρα θα εφαρμοστούν. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι δε λένε ποια ακριβώς θα είναι αυτά τα «ισοδύναμα» και ποιους θα πλήττουν. Μήπως τους εργάτες, τους μικροεπαγγελματίες και μικρέμπορους, τους χαμηλοσυνταξιούχους; Θα φορτώσουν, δηλαδή, με πρόσθετα βάρη τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, πλήττονται άγρια από τα μνημόνια, βιώνουν την ανέχεια, ζουν στη φτώχεια και παλεύουν για την επιβίωση;

Διότι, να πάρουν «ισοδύναμα» που θα ελαφρύνουν τους μικρομεσαίους αγρότες και τη φτωχολογιά και θα βαραίνουν το μεγάλο κεφάλαιο και την πλουτοκρατία αποκλείεται.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μοναδική προοπτική διεξόδου

• Τρίτον, επειδή το ΚΚΕ, με την πολιτική πρόταση και το Πρόγραμμά του για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη στα πλαίσια της οικονομίας και της εξουσίας όπου κουμάντο θα κάνει ο λαός, είναι το μόνο κόμμα που εγγυάται την ουσιαστική καλυτέρευση της ζωής της μικρομεσαίας αγροτιάς, όπως και γενικότερα του λαού μας.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, ιδανικές εδαφοκλιματολογικές συνθήκες, μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και τεχνογνωσία των αγροτών. Μπορούν, λοιπόν, οι αγρότες να καλύψουν με επάρκεια τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας και να παράγουν πρώτες ύλες για τη βιομηχανία κι έτσι να συμβάλουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σε μια περίοδο που η ανεργία τσακίζει κόκαλα. Η συμμετοχή, όμως, της χώρας στην ΕΕ, οι περιορισμοί στην καλλιέργεια που επέβαλε η ΚΑΠ, οδήγησαν την Ελλάδα να γίνει χώρα εισαγωγής αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Το «τυράκι στη φάκα» ήταν οι ενισχύσεις, όμως οι απώλειες των αγροτών από αυτή τη συμμετοχή ήταν και παραμένουν πολύ μεγαλύτερες.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη, σε ρήξη με την ΕΕ και φυσικά την ΚΑΠ και με το λαό αφέντη του πλούτου που παράγει. Μόνο τότε θα απελευθερωθούν και θα αξιοποιηθούν, με επάρκεια, οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα. Θα είναι τότε δυνατό, με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, να οργανωθεί η παραγωγή ώστε να καλύψει τις ανάγκες σε τρόφιμα και πρώτες ύλες. Να υπάρξει επανασχεδιασμός της παραγωγής, να ενισχυθεί το σκέλος της κτηνοτροφίας, αφού ως χώρα είμαστε ελλειμματική σε γάλα και κρέας. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς που θα λειτουργεί δίπλα στα μεγάλα κρατικά αγροκτήματα, θα μειώσει το κόστος παραγωγής, θα εξασφαλίζει φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για τις λαϊκές ανάγκες και βιώσιμο εισόδημα για τους αγρότες, χωρίς το φόβο των εμπόρων και των απλήρωτων επιταγών, με ασφάλιση της παραγωγής απ’ όλους τους φυσικούς κινδύνους και τις νόσους. Μια τέτοια αγροτική ανάπτυξη θα είναι προς όφελος του λαού μας.