Χαρήκαν ωσάν να έπεσες

στα τάρταρα του Άδη

και είπανε πως έφτασε

τέλος της ιστορίας.

—————-

Και το ‘ριξαν τρικούβερτο

φαΐ και γλέντι αντάμα

γιατί το φάντασμα του Μαρξ

έφυγε από την Ευρώπη.

—————

Μα ήτανε ανάποδο

αυτό που εσκεφτήκαν

γιατί ο Μαρξ εστοίχειωσε

μες τα μικρά μυαλά τους.

————-

Μα πώς βρε λαίμαργοι μικροί

πάτε να μετρηθείτε

με τις σκληρές σαν σίδερο

του Δία αστραπές;

Πού πάτε για να φράξετε του ποταμού τις ρόδες;

—————-

Αχ, κουφιοκεφαλάκηδες

όσο κι αν προσπαθείτε

τα όνειρά σας άχρηστα

θα μείνουν στην πορεία

γιατί οι εργάτες έχουνε

μεγάλα τους τα χρεία!

Υ.Γ. Αφιερωμένο με απέραντη αγάπη στην πολυαγαπημένη μου θεία Γεωργία Πιλιτσίδου, παιδί της πολιτικής προσφυγιάς που ύστερα από 70 χρόνια επέστρεψε πολυσπουδαγμένη στην αγαπημένη μας Ελλάδα…