Οι ευρωεκλογές παρήλθαν χωρίς σοβαρές συνέπειες για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, αλλά με συνέπεια την επίσπευση των εθνικών εκλογών στη χώρα μας, παρά τις κατ’ επανάληψη εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Ο λόγος είναι απλός. Αντί οι κομματικοί σχηματισμοί να τοποθετηθούν προεκλογικά επί των θεμάτων, τα οποία απασχολούν τις χώρες της ΕΕ, αναλώθηκαν σε εκστρατεία πειθούς του ελληνικού λαού για το ποιος είναι ο καταλληλότερος να κυβερνήσει τη χώρα κατά την επόμενη τετραετία. Γράψαμε και άλλοτε ότι ο λαός μας είναι παντελώς απληροφόρητος επί των συμβαινόντων στην ΕΕ για δύο λόγους: Οι κατέχοντες τα ΜΜΕ αποφεύγουν να τον ενημερώσουν κατά τρόπο ορθό επί των εξελίξεων σ’ αυτήν και ο ίδιος δεν έχει παρά ελάχιστο ενδιαφέρον να ενημερωθεί.

Κυρίαρχο θέμα προεκλογικά σ’ όλες τις χώρες της ΕΕ ήταν ο ευρωσκεπτικισμός. Οι δυνάμεις του συστήματος έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου από την ενδεχόμενη ενίσχυσή του. Τί είναι όμως ευρωσκεπτικισμός απέφυγαν τεχνηέντως να αναλύσουν. Σύμφωνα με κάποιον ορισμό ευρωσκεπτικισμός είναι ιδεολογία αμφιβολίας ή αντίθεσης προς την ΕΕ και την ΟΝΕ. Παρατηρούμε κατ’ αρχήν την χρήση του όρου ιδεολογία στον ορισμό. Ο πολίτης της ΕΕ, ο οποίος ενώπιον των εξελίξεων εκφράζει τις επιφυλάξεις του ως προς το αν αυτή πορεύεται προς εκπλήρωση των αρχικών της σκοπών και αν το διευθυντήριο των Βρυξελλών ενδιαφέρεται για το καλό των λαών της Ένωσης εμφορείται από συγκεκριμένη ιδεολογία; Και αν, τελικά, εκφράζει την αντίθεσή του προς την πορεία πάλι εμφορείται από κάποια ιδεολογία; Ας εξετάσουμε κάποια σοβαρά ζητήματα.

Πρώτο στις αναλύσεις των κοινωνιών, οι οποίες εμφορούνται από υλιστικές ιδεολογίες είναι το θέμα της οικονομίας. Η της χώρας μας οικονομία εντός της ΕΕ και ιδίως εντός της ΟΝΕ καταβαραθρώθηκε. Σπεύδουν οι υπέρμαχοι της ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να διακηρύξουν ότι η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τις ελληνικές κυβερνήσεις! Αλλά όλοι αυτοί στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν κομματικούς σχηματισμούς, οι οποίοι βλέπουν τα πάντα εντός της ΕΕ ρόδινα! Και τα κόμματα εξουσίας εξαγγέλλουν υποσχέσεις για ανάκαμψη της οικονομίας, για επενδύσεις, για νέες θέσεις εργασίας και για πολλά άλλα. Τα γεγονότα κραυγάζουν, όμως ο λαός μας στρέφει την προσοχή του στις «σειρήνες» του ψεύδους. Εκποιήσαμε σχεδόν τα πάντα και το χρέος της χώρας μας παραμένει αμείωτο. Στραγγαλίστηκαν τα όνειρα της νέας γενιάς, μεγάλο τμήμα της οποίας πήρε τους δρόμους της ξενιτιάς για αναζήτηση εργασίας! Η παραγωγή μας, πρωτογενής και δευτερογενής, ακολουθεί πτωτική πορεία, αν και μας είχαν τάξει ότι, ως γεωργική χώρα, θα κατακλύζαμε με τα προϊόντα μας τις ευρωπαϊκές αγορές! Λησμονήσαμε ότι ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1980 οι «εταίροι» μας είχαν διαμηνύσει ότι θα καταστούμε χώρα του τουρισμού και των συνεδρίων, δηλαδή κομψά μας είχαν ενημερώσει ότι θα καταστούμε υπηρέτες τους!

Ας επεκτείνουμε την έρευνά μας και στις άλλες χώρες. Θα δείξουμε ότι δεν είμαστε το μαύρο πρόβατο λόγω αδυναμίας, ανεπάρκειας ή διαφθοράς των πολιτικών μας κατ’ αποκλειστικότητα. Στην ΕΕ έχει υιοθετηθεί η οικονομία της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς. Είναι αυτή στην ουσία πολιτική συντριβής των οικονομιών των χωρών. Ας το δείξουμε με ένα παράδειγμα. Η εταιρεία ΙΚΕΑ,  κολοσσός στην κατασκευή επίπλων οδήγησε στον τερματισμό της λειτουργίας των ομοειδών ελληνικών. Αυτό δεν οφείλεται στην αδυναμία των δικών μας να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, αλλά στο ότι το σύνολο των προϊόντων της ΙΚΕΑ κατασκευάζονται εκτός Σουηδίας και συγκεκριμένα σε χώρες της Άπω Ανατολής. Η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων προς τις βαλκανικές χώρες έδωσε απλά παράταση ζωής. Σύντομα ή αργά όχι μόνο αυτές αλλά και πολλές άλλες, από αυτές που μετακινήθηκαν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα παύσουν να λειτουργούν λόγω του αθεμίτου ανταγωνισμού από ομοειδείς, εγκατεστημένες σε χώρες με πάμφθηνο ημερομίσθιο, υποτυπώδες εργατικό δίκαιο και ανύπαρκτη περιβαλλοντική νομοθεσία! Και οι επιχειρήσεις αυτές δεν ανήκουν σε επιχειρηματίες των χωρών αυτών, αλλά σε δυτικούς απάτριδες πλουτοκράτες! Η ΕΕ οδηγεί τους λαούς της Ευρώπης στο εκτελεστικό απόσπασμα, το οποίο στελεχώνεται από τις κυβερνήσεις τους!

Δεύτερο σημαντικό ζήτημα είναι το μεταναστευτικό. Σ’ αυτό είναι κατά πολύ εντονότερος ο διχασμός των πολιτών των χωρών της ΕΕ και πλέον έκδηλος. Οι μεν φαίνονται να τάσσονται υπέρ της Ευρώπης των ανοικτών συνόρων και οι δε υπέρ της διατήρησης της ιδιοπροσωπείας του Ευρωπαίου και της διατήρησης αναλλοίωτων του ευρωπαϊκού πολιτισμού και των ευρωπαϊκών αξιών, που κατά κόρον εκθειάζονται! Δύο στοιχεία είναι πλήρως αποκαλυπτικά του μεγέθους της υποκρισίας μας. Το 1% των κατοίκων του πλανήτη νέμεται το 80% του πλούτου αυτού! 10.000.000 παιδιά πεθαίνουν κατ’ έτος από πείνα ή εύκολα αντιμετωπίσιμες από την επιστήμη ασθένειες. Στο 1% ανήκουν πολλοί πολίτες χωρών της ΕΕ. Τα παιδιά θύματα ανήκουν σε χώρες απ’ όπου τα μεταναστευτικά κύματα. Τα κύματα εντείνονται από πολεμικές συρράξεις, οι οποίες προκαλούνται από ισχυρές χώρες προς εξυπηρέτηση άκρως ιδιοτελών συμφερόντων των ισχυρών του πλανήτη. Κινδυνεύει η Ευρώπη από αλλοίωση; Σαφώς ναι. Η εποχή της έπαρσης για την πολιτιστική ανωτερότητα των λαών της και την αφομοιωτική ισχύ εξ αυτής παρήλθε ανεπιστρεπτί. Η Ευρώπη δεν είναι μόνο δημογραφικά γηρασμένη, αλλά έχει απολέσει και την πίστη της στα λεγόμενα πανανθρώπινα ιδανικά. Προσφέρει ψευδαίσθηση ελευθερίας λόγου, αλλά στραγγίζει οικονομικά μεγάλα στρώματα του πληθυσμού της. Διακηρύσσει την πίστη της στη δημοκρατία, την οποία απειλούν οι δυνάμεις του ολοκληρωτισμού, αλλά το τραπεζικό σύστημα ελέγχει κατά τρόπο απόλυτο την εξουσία! Προβάλλεται ως φορέας ειρήνης, και τιμήθηκε μάλιστα γι’ αυτό, αλλά ενέχεται για πολέμους! Πέραν αυτών βάλλει σφοδρά κατά της οικογένειας, η οποία κινδυνεύει να διαλυθεί πλήρως με την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά θεσμών, που άντεξαν χιλιετίες σ’ όλες τις κοινωνίες!

Η Ευρώπη νοσεί βαθύτατα, αλλά οι «θεράποντες ιατροί» είναι αρκούντως καθησυχαστικοί εν αναμονή του τέλους της! Είναι ο ευρωσκεπτικισμός ιδεολογία ή στάση υπαγορευόμενη από την κοινή λογική και τη στοιχειώδη ανθρωπιά; Βέβαια θα ήταν παράλειψη, αν δεν επισημαίναμε ότι την ανησυχία μερίδας των πολιτών αξιοποιούν στο έπακρο οπαδοί ολοκληρωτικών ιδεολογιών, οι οποίοι αυτοπροβάλλονται ως υπέρμαχοι των ευρωπαϊκών αξιών και ως εθναμύντορες. Αυτοί συμβάλλουν στο να σπεύδουν οι λοιποί, που πείθονται στους καθησυχασμούς των «ειδημόνων», να επικροτούν την πολιτική του διευθυντηρίου των Βρυξελλών, το οποίο βλέπουν ως εγγύηση για την αποφυγή επανόδου του ολοκληρωτισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο μπαμπούλας του ολοκληρωτισμού είναι το πλέον αποτελεσματικό όπλο για τη στήριξη της άθλιας πολιτικής των ιθυνόντων της ΕΕ. Ίσως κάποτε το σύστημα, όταν πλέον θα αδυνατεί να εξαπατά τους λαούς, φέρει στην εξουσία σχηματισμούς ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Η ευρωπαϊκή ήπειρος θα μετατραπεί σε πεδίο κοινωνικών συγκρούσεων μεταξύ εντοπίων και «ξένων» με ανυπολόγιστες τις συνέπειες. Εύχομαι να διαψευσθώ.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»