Τι έγινε ρε παιδιά; Ζούμε Ιούνη σαν Οκτώβρη, θα ζήσουμε και Ιούνη με Ιουλιανά;

Φωτιά πήραν τα πολύχρωμα παπαγαλάκια με τις ξαφνικές αποχωρήσεις βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ.. Τώρα, το «ξαφνικές» είναι κάπως αφελές. Κάποιοι τα περίμεναν αυτά  τα παρατράγουδα, κάποιοι τα ψιλιαζόντουσαν, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον (αν και ο ήλιος παραμένει κρυμμένος).

Αριστερός είναι ο Τσίπρας, δεν είναι ηλίθιος. Αλλού πρέπει να κοιτάξουμε για να δούμε κατά πρόσωπο την ηλιθιότητα και την … κληρονομικότητα.

Και λέγοντας κληρονομικότητα, τι θυμήθηκα ο δαιμονισμένος. Ναι, ναι, τον Μητσοτάκη!

Δεν τον κατηγορώ, και ποιος δεν καμαρώνει όταν του λένε ότι κληρονόμησε από τον πατέρα του – εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις, που θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις μεμονωμένες.

Και που λέτε, έζησε μια ζωή, ο αείμνηστος πατήρ, με το προσωνύμιο: Αποστάτης, ποιος ξέρει μπορεί και να το συνήθισε στο τέλος, να του άρεσε βρε αδερφέ και να το φχαριστιόταν, περί ορέξεως αποστασιόπιτα.

Ε, φυσικό ήταν να ζηλέψει και ο υιός. Ψάχνοντας λοιπόν για το δικό του προσωνύμιο και μη μπορώντας, για αντικειμενικούς λόγους, να χρησιμοποιήσει τα συνηθισμένα, όπως: ο Σοφός, ο Έξυπνος, ο Όμορφος, ο Δίκαιος, κ.ά.,  και με δεδομένη την αδυναμία που είχε στον πατέρα του για αυτά που του κληρονόμησε (κοτζάμ κόμμα ντε), αποφάσισε να κληρονομήσει και το προσωνύμιο …

Εντωμεταξύ, κάποιος μάλλον τον γκαντέμιασε και δεν του’πιανε κανένα από τα σχέδια ανατροπής, που μαγείρευε στα καπνισμένα καζάνια του: τα νέα μνημόνια δεν ήρθαν, η οικονομία δεν καταρρέει, οι Ευρωπαίοι τον έχουν γραμμένο, εκλογές δεν βλέπει στον ορίζοντα, οι ακροδεξιοί γ(υρν)ούν και δέρνουν μες το κόμμα του.

Τι να κάνει ο άνθρωπος, το λες και αδιέξοδο αυτό, οπότε αποφάσισε να τιμήσει τον γεννήτορά του. Μάζεψε λοιπόν «το χαφιεδοτσουρμό, αυτούς που αποτελούνε τον Εθνικό κορμό», έταξε καράβια στους εφοπλιστές, εφημερίδες και σταθμούς σε εφοπλιστές (δις) και μιντιάρχες, έταξε λαγούς με πετραχήλια στους Πατέρες και καλυμμένος από πίσω τους, μην τον πάρει καμιά ξώφαλτση, ξεκίνησε τον «ανένδοτο αγώνα» του για να ρίξει την κυβέρνηση.

Πρόθυμους από ότι φαίνεται βρίσκει, προφανώς θα έχει και πολλά δέλεαρ στο τσουβάλι των Εφοπλιστομιντιαρχών, επίσης το παιχνίδι του είναι γνώριμο από το DNA, και φυσικά υπάρχει και η απαραίτητη τεχνογνωσία στη δεξιά παράταξη, που σφύζει μέσα στην πολιτική ιστορία από τέτοια παραδείγματα.

Κοντά-σιμά και το γνωστό ακροδεξιό παρακράτος του, που δουλεύει νυχθημερόν και διπλοβάρδιες με απειλές, προβοκάτσιες και τα καινούργια στην πιάτσα fakenews, που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο με εκατοντάδες νέες σελίδες.

Αλλά, όπως προείπα στην αρχή, οι τακτικές αυτές είναι γνωστές, οι κινήσεις του αναμενόμενες και υπολογίζει με τα δικά του νοητικά στάνταρ (…).

Αυτός και η παράταξή του έχασαν την ευκαιρία να επωφεληθούν πολιτικά, συμπαραστεκόμενοι-σεβόμενοι τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο,  στην προσπάθεια της κυβέρνησης για έξοδο της χώρας  από την κρίση, στην επίλυση ενός θέματος, που λόγω της αδράνειας που επέδειξε η παράταξής τους,  χρόνιζε και ζημίωνε τη χώρα, και σε πολλά άλλα θέματα, που έκαναν αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, χωρίς να υπολογίζουν το συμφέρον του τόπου, άλλωστε ποτέ δεν το υπολόγισαν.

Δεκαετίες μέσα στη ρεμούλα και στα σκάνδαλα, τα τρία χρόνια τους φάνηκαν πολλά, τους στοίχισαν σε λάφυρα και θέλουν να επανέλθουν, ετοιμάζουν  τα κουτάλια τους, ράβουν  τα κοστούμια τους και ξεκινούν.

Μπροστά τους είναι ο Λαός …

Η συνέχεια σύντομα κοντά σας, πάντα με νέο επεισόδιο (από τα παλιά).

* το «εξαπανέκαθεν» είναι πλεονασμός, αλλά προσφέρει στη ζητούμενη υπερβολή