Ειρήνη-Πόλεμος. Ένα θέμα που έχουμε αναλύσει, γράψει και εκφράσει γνώμη σε σχεδόν όλες τις τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου και αργότερα σε συζητήσεις για μία ταινία που είδαμε και αναρωτηθήκαμε τι τραγικές καταστάσεις έζησαν, πραγματικά τόσοι λαοί. Αλλά μέχρι εκεί και πάντα πλημμυρισμένοι με λύπη και συμπόνια, χωρίς άγχος και φόβο και ευχόμενοι να επικρατεί μόνο ειρήνη.

Πώς όμως, σε μία στιγμή μπορούν να ανατραπούν όλα; Όλο αυτό τον καιρό ακούγαμε για ένα πιθανό πόλεμο, που σίγουρα κανένας μας δεν πίστευε, δεν περίμενε και δεν ευχόταν να συμβεί. Μέθοδος εκφοβισμού ίσως να λέγαμε οι περισσότεροι. Συνέβη παλιά, γιατί υπήρχαν σοβαροί λόγοι. Η ελευθερία μας, η κατάκτηση της χώρα μας, η θρησκεία μας. Τώρα, σε μία εποχή που σχεδόν όλες οι μεγάλες κρίσεις λύνονται με διάλογο και ανάμεσα στους ηγέτες επικρατεί διαφάνεια, σεβασμός και αλληλεγγύη, γιατί να αποσταθεροποιήσουμε την ειρήνη και να προβούμε σε ένοπλες συρράξεις;

Όλα αυτά ίσως να μην είναι αρκετά, αφού πλέον οι λαοί ξεσηκώθηκαν, οι άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο, οι προσευχές και οι παρακλήσεις ευχόμαστε να εισακουστούν και οι στρατιώτες είναι σε ετοιμότητα. Η προοπτική του πολέμου σίγουρα δημιουργεί αισθήματα ανασφάλειας, που προξενούν στο άτομο απροθυμία και αποθάρρυνση αφού για οτιδήποτε σκέφτεται να πράξει, το θεωρεί άσκοπο. Μόνο κάθεσαι, περιμένεις και αποζητάς τις μέρες που ήσουν ξέγνοιαστος.

Σίγουρα η κατάσταση είναι πολύ τραγική. Οι περισσότεροι ηγέτες πασχίζουν ώστε να την αποτρέψουν, ενώ τα σενάρια για κυρώσεις δίνουν και παίρνουν. Το θέμα είναι ότι ο πόλεμος δεν θα περιοριστεί μόνο σε αυτές τις δύο χώρες, αλλά σε όλη την Ευρώπη, αφού πολλά κράτη θα υποδεχτούν πολίτες, οι τιμές των προϊόντων, του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού θα εκτοξευτούν και εμείς θα πληρώνουμε για τα λάθη των άλλων. Ας ελπίσουμε ότι όλη αυτή η ένταση είναι μία μπλόφα που στοχεύει στην αποδυνάμωση της ουκρανικής οικονομίας και στο να σπείρει διχόνοια στην Ε.Ε.