Ψυχή βαθιά

«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι είμαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση είναι σύμμαχός σας. Από το τίποτε πρέπει κάτι να κάνετε μα οι δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνούνται».

Μπ. Μπρεχτ

Εμείς, όλοι οι αριστεροί, όλων των τάσεων, αποχρώσεων, διαφοροποιήσεων και πολιτικών αντιπαλοτήτων, βρεθήκαμε σύμφωνοι, τα τελευταία χρόνια, στη διαπίστωση ότι ο νεοφιλελευθερισμός και τα Μνημόνια αποτελούν αποδεδειγμένη συνταγή καταστροφής της κοινωνίας. Σκοπός μας κατέστη ο αγώνας για την κατάργησή τους και η αναζήτηση άλλων δρόμων χάραξης της πολιτικής, μακριά από τις βάρβαρες επιλογές της λιτότητας και του οικονομικού ολέθρου.

Από τους δρόμους της Γένοβα και του κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στην μάχη κατά του άρθρου 16, στην εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 , στις πλατείες των αγανακτισμένων, στην άνοδο της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην κυβέρνηση και στη μεγαλειώδη νίκη του «Όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ  δώσαμε από κοινού τη μάχη ενάντια στις πολιτικές που γενούν  ανισότητες, φτώχεια, λιτότητα και ανεργία.

Η λάθος πολιτική εκτίμηση της πραγματικότητας, μερίδας του κόμματος, η δογματική αντίληψη περί της νομισματικής ένωσης, καθώς και η προσκόλληση σε έναν στείρο «ευρωπαϊσμό από τα πάνω», φέρανε μια ατιμωτική συμφωνία για τη χώρα και την Αριστερά.

Με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου- και χωρίς προηγουμένως να αποφασίσει δημοκρατικά για το οτιδήποτε η βάση του κόμματος- η ηγετική ομάδα του κόμματος  επέλεξε το διαζύγιο με τις κοινωνικές τάξεις που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας, ενώ ταυτόχρονα προτίμησε τη ρήξη με τις βασικές αρχές και τις αξίες της Αριστεράς.

Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, δεν πιστεύω, ούτε μπορώ να υποστηρίξω από οποιαδήποτε θέση του ΣΥΡΙΖΑ το τρίτο μνημόνιο και τις άγριες νεφοφιελεύθερες πολιτικές που σφαγιάζουν τον κόσμο της εργασίας, τη νέα γενιά, τους συνταξιούχους και ξεπουλάν τη δημόσια περιουσία.

Επιμένω ότι η επιζητούμενη αγωνιωδώς «εναλλακτική» πολιτική δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνη που θέτει σε αμφισβήτηση την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, τις κοινωνικές αστικές σχέσεις που αρθρώνονται στην βάση της καπιταλιστικής αρχής.

Μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η ιστορία δεν τελείωσε εδώ, θα δώσουμε τη μάχη μέχρι τη νίκη «για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Ψυχή βαθιά!

Κωνσταντίνος Ζαγάρας