Νότες και χαρούμενες φωνές, από τους εκκολαπτόμενους μουσικούς, αιωρήθηκαν στην αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού και αιχμαλώτισαν τις στιγμές, στο άρμα του χρόνου, για το διαχρονικό τους ταξίδι στο επιλεκτικό θησαυροφυλάκιο της Μνήμης!…

Οι εκκολαπτόμενοι μουσικοί του τμήματος Χορωδιακής και Μουσικής Προπαιδείας της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Γρεβενών, με την φροντίδα, της αεικίνητης μουσικοπαιδαγωγού, Άρτεμις Βέρα, τη Δευτέρα, 3 Μαΐου 2019, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα του Κέντρου Πολιτισμού, ξεδίπλωσαν τις μουσικές τους γνώσεις και αιχμαλώτισαν το ακροατήριο των φίλων και των συγγενών τους.

Έσπασε η αφωνία των «μεταλλόφωνων», από τα μαγικά ραβδάκια των νεοσσών μουσικών και απελευθερώθηκαν μουσικοί φθόγγοι, οι οποίοι με τις παιδικές κελαριστές φωνούλες κατέκλεισαν την αίθουσα…

Οι μουσικοί κυματισμοί λειτούργησαν ως απελευθερωτές των συναισθημάτων και  ως δημιουργοί μιας φωτεινής ιλαρότητας που απεικονιζόταν στα πρόσωπα των θεατών ανάγλυφη, με την έκφραση της αποδοχής.

Η οκτάμηνη προπαιδεία, με την εμβριθή προσπάθεια όλων, μας έφερε συνδυαστικά, ως συνομιλητές, τις κιθάρες, το ακορντεόν και το πιάνο σε μια συνομιλητική  συγχορδία, απ’ όπου έρεε μια καθηλωτική μελωδία!,,,

Η μουσικό- διδάσκαλος, που αγαπάει τα παιδιά και τη μουσική κατάφερε με τα σύγχρονα παιδαγωγικά της εργαλεία να μυήσει, μέσα από το παιχνίδι την τέχνη της χορωδιακής και μουσικής προπαιδείας.

Ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης, στο σύντομο χαιρετισμό του, τόνισε την αγάπη της Βιβλιοθήκης για τα παιδιά και την βαθειά της υποχρέωση να δημιουργήσει το τμήμα της  χορωδιακής και μουσικής προπαιδείας, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε κάθε παιδί, να μυηθεί στην τέχνη της μουσικής. Μια τέχνη που έρχεται από πολύ παλιά, από τα χρόνια των μύθων για τους Έλληνες, όπου ο ημίθεος Ηρακλής και ο αδελφός του, Ιφικλής, μάθαιναν μουσική στα παιδικά τους χρόνια, σε μουσικοδιδασκαλεία λύρας εκείνης της εποχής, με τη φροντίδα των γονιών τους. Έτσι και εμείς , Βιβλιοθήκη και γονείς, δίνουμε την δυνατότητα της μουσικής παιδείας στα παιδιά για την καλλιέργεια της ψυχής και για εφόδιο στην πορεία της ζωής.

Στο τέλος της εκδήλωσης ακούστηκε ένα μουσικό θρόισμα από τις μακρόσυρτες κουρτίνες του πάλκου, που ανέβηκε ανεπαίσθητα στους πλαϊνούς φεγγίτες και από εκεί έσμιξε με τα σύννεφα. Ίσως έφτασε ως εκεί, στην άκρη της δύσης του ήλιου, στο πορφυρό ηλιοβασίλεμα, και ως υπέρυθρη ηχώ να χάιδεψε τους ακουστικούς πόρους του πυρόξανθου Φοίβου. Γιατί, η τελευταία αναλαμπή της ημέρας έγινε ακόμη πιο πορφυρή, προμηνύοντας την επερχόμενη αυγή πιο ζωντανή και πιο ροδοστάλαχτη!,,,

Νότες και χαρούμενες φωνές, από τους εκκολαπτόμενους μουσικούς, αιωρήθηκαν στον θολωτό  της Μνήμης …

Σίμος Ζαγκανίκας